Babylon — centrum van valse aanbidding

„ZE IS gevallen! Babylon is gevallen, en alle gehouwen beelden van haar goden heeft hij ter aarde verbrijzeld!” Wat was het Babylon waarover Jesaja profeteerde eigenlijk voor een stad? Dit vormt een uiterst belangrijke sleutel voor ons begrip van de betekenis van het hedendaagse Babylon de Grote. — Jesaja 21:9.

Het oude Babylon was berucht wegens de daar beoefende aanbidding van heidense goden en godinnen. In zijn boek Babylonian and Assyrian Religion zegt professor S. H. Hooke: „Babylon was de stad waar Mardoek de belangrijkste plaats innam onder de andere goden die daar werden aanbeden. . . . Ten tijde van Nebukadnezar II waren er in Babylon niet minder dan achtenvijftig tempels die bij speciaal genoemde goden behoorden, om nog maar te zwijgen van de vele andere tempels die niet aan met name genoemde goden waren gewijd. Hieruit kan worden opgemaakt welke enorme invloed de priesterkaste in het leven van een grote stad gehad moet hebben.” Naar verluidt had Mardoeks tempel in Babylon 55 zijkapellen. Wat herinnert dit ons sterk aan de vele thans bestaande tempels, kerken en kathedralen die zijkapellen voor mindere godheden, heiligen en madonna’s hebben!

Babylon was een centrum van afgoderij in de cultus der goden. Zo vermeldt één verslag dat de priesters en de gelovigen „gewoon waren overdadig veel aandacht aan hun heilige afgodsbeelden te schenken, waarbij zij de beelden als bemiddelaars bezagen in hun contact met de goden. De beelden werden met dure gewaden bekleed en met kettingen, armbanden en ringen opgesmukt; ze lagen op luxueuze rustbedden en werden te voet, in wagens en in particuliere boten in processie meegevoerd over land en water.”a Wat doet dit ons sterk denken aan de aanbidding die goden, heiligen en madonna’s ontvangen in het hedendaagse hindoeïsme, boeddhisme en katholicisme, waar men zijn beelden eveneens in processie meevoert en ermee de straten, de rivieren en de zee op gaat!

Beschouw als een verder voorbeeld van de overeenkomst tussen het oude Babylon en de hedendaagse religie de volgende beschrijving die uit dezelfde encyclopedie is genomen: „Haar getrouwe gelovigen geven haar de vleiendste benamingen: Zij is niet alleen godin en vrouwe, maar ook de barmhartige moeder die naar gebeden luistert, die bemiddelt . . . die het leven heeft geschonken aan het universum en aan de mensheid.” Vergelijk dit eens met het volgende gebed uit El Santo Rosario (De heilige rozenkrans): „Wij danken u, Soevereine Vorstin, voor de gunsten die wij elke dag uit uw milde hand ontvangen; wees zo goed, Vrouwe, ons nu en voor eeuwig onder uw bescherming en beschutting te plaatsen.”

Wie wordt hier beschreven en tot wie wordt dit gebed gericht? Velen zullen onmiddellijk concluderen: „De Maagd Maria.” Dat antwoord is slechts gedeeltelijk goed. Het gebed wordt opgezonden tot Maria. Maar zoals Las Grandes Religiones Ilustradas ons inlicht, vormt de eerste aanhaling een beschrijving van Isjtar, de „Vrouwe van de liefde”, de Babylonische vruchtbaarheidsgodin en de godin van liefde en oorlog. Soms werd zij in afgodische afbeeldingen voorgesteld „als een moeder die haar zoontje de borst geeft”.b Nòg een voorbeeld waaruit blijkt dat de hedendaagse religie niet zoveel van het oude Babylon verschilt!

Wij zouden ook een vergelijking kunnen trekken tussen de stad Babylon uit de oudheid met haar opvattingen over de menselijke ziel en haar triaden van goden en, in deze tijd, de soortgelijke opvattingen over de onsterfelijke ziel en de triaden die door de hedendaagse religie worden gehuldigd. Het bewijsmateriaal versterkt onze opvatting dat „Babylon de Grote” een passend symbool vormt van Satans wereldrijk van valse religie.

Babylon — arrogante vijandin van de ware aanbidding

De stad Babylon was ook de arrogante vijandin van Jehovah’s volk uit de oudheid, Israël, die met verachting op Israëls ware aanbidding neerkeek. In 607 v.G.T. vernietigde Babylon de tempel in Jeruzalem; ze voerde alle waardevolle gebruiksvoorwerpen van Jehovah’s aanbidding weg en ontwijdde deze vaten tijdens Belsazars feest. — Daniël 5:3, 4.

Evenzo is Babylon de Grote in deze tijd een meedogenloze vijandin van de ware aanbidding. In de meeste gevallen waarin Jehovah’s Getuigen worden vervolgd, gebeurt dit op instigatie van de geestelijken, vaak op grond van hun bondgenootschappen met politieke heersers.

Een duidelijk voorbeeld van door de geestelijken aangezette vervolging was wat zich lang geleden in 1917 voordeed, en dit patroon is steeds weer opnieuw herhaald. In dat jaar publiceerden de Internationale Bijbelonderzoekers, zoals de Getuigen toen werden genoemd, het boek The Finished Mystery. Enkele bladzijden van dit boek werden door de Canadese en Amerikaanse geestelijken, wier respectieve landen in de Eerste Wereldoorlog gewikkeld waren, als omverwerpend opgevat. Zij haastten zich om hun politieke minnaars over deze publikatie in te lichten. Het resultaat? Volgens professor Martin Marty, in zijn boek Modern American Religion — The Irony of It All: „De geestelijken keerden zich tegen de Russellisten [Getuigen] en waren dolblij te vernemen dat de [zogenaamd van opruiing] beschuldigde leiders van Jehovah’s Getuigen tot twintig jaar gevangenisstraf veroordeeld zouden worden.”

Maar hoe reageerden de geestelijken enkele maanden later, toen die leiders werden vrijgesproken van de beschuldigingen? „De orthodoxe kerklidmaten waren hier niet blij mee.” De Getuigen waren de enigen die het hadden opgenomen voor bijbelse beginselen, „zelfs in die mate dat de federale regering zich aan hun religie ergerde”. De Getuigen waren niet bereid, en zijn dit trouwens ook nooit geweest, de kruiperige partners van politieke heersers te zijn, zelfs niet onder de nazi-heerschappij in Duitsland of onder het fascistische bewind in Italië, Spanje en Portugal.

Babylon veroordeeld en beschaamd gemaakt

Hoe passend is derhalve de vermelding in Openbaring dat Babylon de Grote „dronken was van het bloed der heiligen en van het bloed van de getuigen van Jezus” en dat „in haar . . . het bloed [werd] gevonden van profeten en van heiligen en van allen die op de aarde geslacht zijn”. Het spoor van bloedschuld dat de wereldreligie heeft achtergelaten omdat ze ofwel actief aan oorlogen en vervolging van ware christenen heeft deelgenomen of dit passief door de vingers heeft gezien, is door alle eeuwen heen duidelijk te volgen geweest. — Openbaring 17:6; 18:24.

Babylon de Grote, het wereldrijk van valse religie, heeft in de loop der geschiedenis in weelde en macht gebaad. Maar een engel waarschuwde Johannes dat het oordeel aan de grote hoer voltrokken zou worden. Het verslag vertelt ons: „En hij riep met een krachtige stem en zei: ’Ze is gevallen! Babylon de Grote is gevallen, en ze is een woonplaats geworden van demonen en een schuilplaats van elke onreine uitwaseming en een schuilplaats van elke onreine en gehate vogel!’” — Openbaring 18:2.

Wanneer zal Babylon vallen? Of is ze reeds gevallen? In welk opzicht heeft ze een val beleefd? En welke uitwerking heeft dat op u? Deze en verwante vragen zullen in onze volgende uitgave van De Wachttoren worden beantwoord.

[Voetnoten]

[Illustratie op blz. 8, 9]

Babylon de Grote is geworteld in de religie van het oude Babylon