Toen God Adam en Eva schiep, plaatste hij hen in een mooie tuin die vol stond met eetbare planten en vruchtdragende bomen. Slechts één boom was verboden, namelijk „de boom der kennis van goed en kwaad”. Omdat Adam en Eva een vrije wil hadden, konden ze kiezen of ze God wel of niet zouden gehoorzamen. Maar Adam werd gewaarschuwd dat ’op de dag dat hij [van de boom der kennis] zou eten, hij beslist zou sterven’. — Genesis 1:29; 2:17.

Een redelijke beperking

Deze ene beperking veroorzaakte geen ongemak voor hen, want Adam en Eva konden van alle andere bomen in de tuin eten (Genesis 2:16). Bovendien suggereerde het verbod niet dat het echtpaar verkeerde neigingen had en beroofde het hen ook niet van hun waardigheid. Als God walgelijke dingen als bestialiteit of moord had verboden, zouden sommigen kunnen beweren dat volmaakte mensen bepaalde slechte neigingen hadden die in bedwang moesten worden gehouden. Maar eten was iets natuurlijks en fatsoenlijks.

Beeldde de verboden vrucht seksuele betrekkingen af, zoals sommigen geloven? Dat denkbeeld wordt niet door de bijbel ondersteund. Ten eerste was Adam nog alleen toen God het verbod instelde, en blijkbaar is hij daarna nog een tijdje alleen gebleven (Genesis 2:23). Ten tweede gaf God Adam en Eva de opdracht ’vruchtbaar te zijn en tot velen te worden en de aarde te vullen’ (Genesis 1:28). Hij zou hun zeker niet gebieden zijn wet te overtreden om hen daar vervolgens voor ter dood te veroordelen! (1 Johannes 4:8) Ten derde nam Eva vóór Adam van de vrucht en gaf er later van aan haar man (Genesis 3:6). Het is duidelijk dat de vrucht geen seks voorstelde.

Een poging moreel onafhankelijk te zijn

De boom der kennis was een letterlijke boom. Maar hij vertegenwoordigde Gods recht als Heerser om te bepalen wat goed en slecht is voor zijn menselijke schepping. Van die boom eten was daarom niet gewoon diefstal — nemen wat God toebehoorde — maar ook een aanmatigende poging om morele onafhankelijkheid of zelfbeschikking te krijgen. Merk op dat Satan, nadat hij tegen Eva gelogen had door tegen haar te zeggen dat als zij en haar man van de vrucht zouden eten, ze ’volstrekt niet zouden sterven’, beweerde: „Want God weet dat nog op de dag dat gij ervan eet, uw ogen stellig geopend zullen worden en gij stellig als God zult zijn, kennend goed en kwaad.” — Genesis 3:4, 5.

Doordat Adam en Eva te kennen gaven dat ze onafhankelijk wilden zijn, brachten ze onherstelbare schade aan hun band met Jehovah toe en kon de zonde een blijvend effect op hun lichaam krijgen en zelfs de genetische opmaak ervan beïnvloeden. Het is waar dat ze daarna nog honderden jaren leefden, maar ze begonnen te sterven „op de dag” van hun zonde, net als een tak die van een boom wordt gekapt (Genesis 5:5). Bovendien waren ze voor het eerst van streek. Ze beseften dat ze naakt waren en probeerden zich voor God te verbergen (Genesis 3:7, 8). Ook voelden ze zich schuldig, onzeker en beschaamd. Hun zonde veroorzaakte een innerlijke onrust omdat hun geweten hen van kwaaddoen beschuldigde.