Jehovah’s profeet begon dezelfde weg af te leggen als Achab had genomen. Er wachtte hem een lange, donkere, natte tocht. Maar toen gebeurde er iets ongewoons.

„De hand van Jehovah nu bleek op Elia te zijn, zodat hij zijn heupen omgordde en vervolgens voor Achab uit snelde, heel de weg naar Jizreël” (vers 46). Het is duidelijk dat „de hand van Jehovah” een bovennatuurlijke uitwerking op Elia had. Jizreël lag op een afstand van zo’n dertig kilometer, en Elia was niet jong meer.e Probeer u eens voor te stellen hoe de profeet zijn lange kleren optrok en om zijn heupen bond, zodat zijn benen zich vrij konden bewegen, en daarna over die natte weg rende — zo snel dat hij de koninklijke wagen inhaalde, passeerde en achter zich liet!

Wat een zegen moet dat voor Elia geweest zijn! Zo’n kracht, vitaliteit en energie te voelen — misschien nog meer dan hij ooit in zijn jeugd gevoeld had — moet een opwindende ervaring zijn geweest. We zouden daarbij kunnen denken aan de profetieën die getrouwen volmaakte gezondheid en vitaliteit garanderen in het komende aardse paradijs (Jesaja 35:6; Lukas 23:43). Toen Elia over die natte weg voortrende, wist hij beslist dat hij de goedkeuring genoot van zijn Vader, de enige ware God, Jehovah!