De gedachte dat de aarde nergens aan hangt doet nog een vraag opkomen: wat houdt de aarde en andere hemellichamen op hun plek? God zei iets fascinerends tegen Job: „Kunt gij de banden van het sterrenbeeld Kimah vastbinden, of kunt gij de koorden zelf van het sterrenbeeld Kesil losmaken?” (Job 38:31) Elke nacht van zijn lange leven zag Job die bekende sterrenformaties langs de hemel bewegen.c Maar waarom zagen ze er jaar na jaar hetzelfde uit? Wat hield die sterren, en alle andere hemellichamen, op hun plek? Als Job daarover nadacht, moet dat hem met een enorme bewondering vervuld hebben.

Als de sterren gewoon aan bollen vastzaten, zouden zulke „banden” niet nodig zijn. Pas duizenden jaren later kwamen wetenschappers meer te weten over de onzichtbare „banden” of „koorden” die de hemellichamen bij elkaar houden in hun lange, trage dans door de donkere ruimte. Isaac Newton en later Albert Einstein werden beroemd door hun ontdekkingen op dit gebied. Natuurlijk wist Job niets over de krachten die God gebruikt om de hemellichamen bij elkaar te houden. Toch is alles wat in het boek Job staat in de loop van de tijd waar gebleken, in tegenstelling tot wat de wijze Aristoteles onderwees. Die kennis kan toch alleen de Wetgever hebben?