-
Dient uw kind te worden gedoopt?De Wachttoren 1963 | 1 februari
-
-
Indien een baby nu echter sterft voordat hij de kans krijgt op te groeien en Gods weg tot redding te leren kennen, wat dan? Als antwoord op deze vraag belicht de Schrift een treffende reden waarom de doop van baby’s niet noodzakelijk is: God beschouwt een baby als „heilig” omdat hij gelovige, christelijke ouders heeft. Maar indien nu slechts een van de ouders gelovig is? De apostel Paulus verklaart in dit verband: „De ongelovige man is geheiligd in zijn vrouw en de ongelovige vrouw is geheiligd in den broeder. Anders zouden immers uw kinderen onrein zijn, doch nu zijn zij heilig” (1 Kor. 7:14). Baby’s zijn in Gods ogen niet „heilig” wegens een besprenkelingsceremonie, maar omdat zij een gelovige vader of moeder hebben.
In plaats dat christelijke ouders zich erom zullen bekommeren hun baby te laten dopen, zullen zij de raad van de geïnspireerde Schrift opvolgen en hun kind „in de tucht en in de terechtwijzing des Heren” opvoeden (Ef. 6:4). Leer het kind de wil en geboden van Jehovah God. Doe wat de geïnspireerde spreuk zegt: „Leidt een knaap op overeenkomstig de weg voor hem; wanneer hij dan oud wordt, zal hij er niet van afwijken” (Spr. 22:6, NW). Indien ouders hun kinderen ijverig in Gods waarheid hebben onderwezen, zullen dezen, wanneer zij opgroeien, in staat zijn er persoonlijk toe te besluiten hun leven aan God op te dragen. Nadat zij deze beslissing hebben genomen, zullen zij, net als Jezus, deze opdracht door middel van de waterdoop symboliseren. Doordat zij getrouw zijn aan hun opdracht zullen zij het zich waardig betonen eeuwig leven op aarde, onder het koninkrijk des hemels, te genieten.
Wat gebeurt er nu wanneer het kind sterft voordat het oud genoeg is om zich persoonlijk aan God op te dragen? Wij kunnen er zeker van zijn dat, daar God de kinderen van gelovige ouders als „heilig” beschouwt, elk kind van dergelijke ouders dat sterft, beslist uit de doden zal worden opgewekt. Ouders die Jezus’ voorbeeld gehoorzaam navolgen, zullen daarin niet teleurgesteld worden. Zelfs de boosdoener die naast Jezus aan de martelpaal ter dood gebracht werd, ontving de belofte van een opstanding en de gelegenheid eeuwig leven in de rechtvaardige nieuwe wereld te verwerven. „Gij zult met mij in het Paradijs zijn”, zei Jezus (Luk. 23:43, NW). Indien deze boosdoener, die tot op dat ogenblik ongedoopt zal zijn, aanwezig zal zijn wanneer het paradijs op aarde wordt hersteld, zullen zeker de kinderen van gelovige ouders die Jezus’ voorbeeld volgen in plaats dat ze hun kinderen als baby hebben laten dopen, op overeenkomstige wijze worden gezegend.
Voor ware christenen bezitten de woorden en het voorbeeld van Jezus Christus veel meer autoriteit dan de overleveringen van mensen. Ware christenen volgen het voorbeeld van Christus nauwgezet na. Door een studie van de Heilige Schrift krijgen zij overstelpend veel bewijzen dat (1) er nooit door de christenen uit de eerste eeuw een baby is gedoopt; dat (2) de christelijke doop niet ten doel heeft zonden weg te wassen maar een symbool is van een persoonlijke opdracht aan God, en (3) dat kinderen van gelovige ouders, ook al zijn zij niet gedoopt, door God als „heilig” worden beschouwd.
Baby’s behoeven en dienen dus niet gedoopt te worden. De doop is een ceremonie die kenmerkend is voor een persoonlijke verbintenis, een verbintenis die niemand anders dan de persoon in kwestie kan aangaan en die zeker een zuigeling niet zelf kan aangaan. De bijbelse leerstelling van de waterdoop, en daarom de enige waterdoop die werkelijk voor God aanvaardbaar is, is thans nog hetzelfde als toen Jezus de waterdoop instelde.
-
-
Christus zou de huidige wereld veroordelenDe Wachttoren 1961 | 15 april
-
-
Christus zou de huidige wereld veroordelen
● „Indien de historische Jezus vandaag zou terugkeren”, zo zei Aldous Huxley, „zou hij onze beschaving ongetwijfeld veroordelen vanwege haar onmenselijkheid, haar systematische en georganiseerde liefdeloosheid — in één woord, vanwege alle ondeugden op grond waarvan hij tweeduizend jaar geleden de beschaving van Rome en het Midden-Oosten veroordeelde. Naar alle waarschijnlijkheid zou hij ook over het einde van de wereld spreken, maar dan in hedendaagse bewoordingen en in het licht van de wereldgeschiedenis sedert Hirosjima.” — Cosmopolitan van december 1958.
-