10. Hoe moesten volgens Mattheüs 18:15-17 ernstige problemen opgelost worden?

¹⁰ Jezus gaf te kennen dat er zo’n regeling zou bestaan. Denk maar aan het verslag in Mattheüs 18:15-17, waar hij opmerkte dat er soms problemen tussen twee leden van Gods volk zouden kunnen rijzen wanneer de één op een of andere manier tegen de ander zondigde. De onrechtvaardig behandelde partij moest de ander benaderen en onder vier ogen, alleen tussen hen tweeën, ’zijn fout blootleggen’. Als die stap geen oplossing bood, kon de hulp ingeroepen worden van een of twee anderen die de feiten kenden. En als de kwestie dan nog niet was opgelost? Jezus zei: „Indien hij naar hen niet luistert, spreek dan tot de gemeente. Indien hij zelfs naar de gemeente niet luistert, dan zij hij u net als een mens uit de natiën en als een belastinginner.” Toen Jezus dat zei, vormden de Joden nog steeds „de gemeente van God”, dus zijn woorden waren in eerste instantie op hen van toepassing.a Maar wanneer de christelijke gemeente eenmaal was opgericht, zou Jezus’ richtlijn daar toegepast worden. Dit is nog een bewijs dat Gods volk een gemeentestructuur zou hebben, om elke afzonderlijke christen te kunnen opbouwen en leiden.

11. Welke rol speelden ouderlingen bij het oplossen van problemen?

¹¹ Terecht zouden dan de oudere mannen, of opzieners, als vertegenwoordigers van de plaatselijke gemeente problemen behandelen of oplossen en gevallen van zonde aanpakken. Dat is in overeenstemming met de vereisten voor ouderlingen in Titus 1:9. Uiteraard waren de plaatselijke ouderlingen onvolmaakt, net als Titus, die door Paulus naar verschillende gemeenten werd gezonden om „de dingen waaraan wat ontbrak, in orde [te] brengen” (Titus 1:4, 5). In deze tijd moeten degenen die voor een aanstelling als ouderling worden aanbevolen, hun geloof en toewijding geruime tijd bewezen hebben. De anderen in de gemeente hebben dus reden om vertrouwen te stellen in de instructies en de leiding waarin door middel van deze regeling wordt voorzien.