God geeft vrouwen respect en waardigheid

JEZUS leek in de manier waarop hij dingen deed en in zijn persoonlijkheid sprekend op zijn hemelse Vader. Hij zei: ’Ik doe niets uit eigen beweging; maar deze dingen spreek ik zoals de Vader mij heeft geleerd. Ik doe altijd de dingen die hem behagen’ (Johannes 8:28, 29; Kolossenzen 1:15). Door te kijken hoe Jezus met vrouwen omging en over ze dacht, kunnen we dus begrijpen hoe God over vrouwen denkt en wat hij van ze verwacht.

Een aantal geleerden hebben op basis van de evangeliën erkend dat Jezus’ kijk op vrouwen in één woord revolutionair was. Waarom kan dat gezegd worden? En belangrijker, kan wat hij leerde vrouwen in deze tijd meer vrijheid geven?

Jezus zag vrouwen niet als lustobject. Volgens sommige Joodse religieuze leiders kon omgang met het andere geslacht alleen maar tot wellust leiden. Omdat vrouwen werden gezien als een gevaarlijke bron van verleiding, mochten ze niet in het openbaar met mannen praten of zonder hoofdbedekking naar buiten gaan. Maar Jezus zei dat mannen hun seksuele verlangens moesten beheersen en vrouwen met waardigheid moesten behandelen in plaats van te verbieden dat ze met anderen omgingen (Mattheüs 5:28).

Jezus zei ook: „Al wie zich van zijn vrouw laat scheiden en een ander trouwt, pleegt overspel jegens haar” (Markus 10:11, 12). Hij verwierp daarmee de gangbare rabbijnse opvatting dat mannen „op elke willekeurige grond” van hun vrouw mochten scheiden (Mattheüs 19:3, 9). Het idee dat een man overspel pleegt tegenover zijn vrouw was bij de meeste Joden onbekend. Hun rabbi’s leerden dat een man nooit ontrouw kon zijn aan zijn vrouw — alleen een vrouw kon ontrouw zijn! Een Bijbelcommentaar zegt dat „Jezus de positie en de waardigheid van vrouwen verhoogde door de man dezelfde morele verplichting op te leggen als de vrouw”.

Het effect van zijn onderwijs in deze tijd: In de christelijke gemeente van Jehovah’s Getuigen gaan vrouwen op de bijeenkomsten gewoon met mannen om. Maar ze hoeven niet bang te zijn dat iemand op een verkeerde manier naar ze kijkt of te familiair doet, want christelijke mannen behandelen „oudere vrouwen als moeders, jongere vrouwen als zusters met alle eerbaarheid” (1 Timotheüs 5:2).

Jezus onderwees vrouwen. In contrast met de heersende rabbijnse opvatting dat vrouwen dom gehouden moesten worden, onderwees Jezus ze en vroeg hij om hun mening. Hij wilde bijvoorbeeld Maria niet de kans ontnemen om naar zijn onderwijs te luisteren, waardoor hij liet zien dat hij niet vond dat het enige recht van een vrouw het aanrecht was (Lukas 10:38-42). Maria’s zus Martha had ook veel aan zijn onderwijs, wat bleek uit de antwoorden die ze Jezus gaf toen Lazarus gestorven was (Johannes 11:21-27).

Jezus vond het belangrijk hoe vrouwen dachten. De meeste Joodse vrouwen geloofden dat ze pas gelukkig zouden zijn als ze een zoon hadden waar ze trots op konden zijn, als het even kon een profeet. Toen een vrouw riep „Gelukkig de schoot die u heeft gedragen!”, greep Jezus de gelegenheid aan om haar over iets beters te vertellen (Lukas 11:27, 28). Door te zeggen dat een band met God belangrijker was, maakte Jezus haar duidelijk dat er meer was dan de traditionele rol die vrouwen was opgelegd (Johannes 8:32).

Het effect van zijn onderwijs in deze tijd: Leraren in de christelijke gemeente zijn blij met de commentaren van vrouwen tijdens de bijeenkomsten. Ze hebben er respect voor dat rijpe vrouwen ’het goede onderwijzen’, in hun contacten met anderen en door hun voorbeeld (Titus 2:3). Ze rekenen ook op vrouwen bij de prediking van het goede nieuws van Gods Koninkrijk (Psalm 68:11; zie het kader „Verbood de apostel Paulus vrouwen om te spreken?” op blz. 9).

Jezus gaf om vrouwen. In Bijbelse tijden waren dochters minder geliefd dan zoons. De Talmoed zegt: „Gelukkig is hij wiens kinderen mannen zijn, en wee hem wiens kinderen vrouwen zijn.” Sommige ouders zagen een meisje als een grotere last — ze moesten een man voor haar zoeken en een bruidsschat betalen, en ze konden geen steun van haar verwachten als ze ouder werden.

Jezus liet zien dat het leven van een meisje net zo belangrijk is als dat van een jongen — hij wekte Jaïrus’ dochter uit de dood op, net zoals hij met de zoon van een weduwe in Naïn had gedaan (Markus 5:35, 41, 42; Lukas 7:11-15). Nadat hij een vrouw had genezen die „al achttien jaar een geest van zwakheid had”, noemde hij haar een „dochter van Abraham”, een uitdrukking die in Joodse geschriften bijna niet voorkomt (Lukas 13:10-16). Door deze respectvolle en lieve uitdrukking te gebruiken, behandelde hij haar niet alleen als een volwaardig lid van de maatschappij maar erkende hij ook dat ze een groot geloof had (Lukas 19:9; Galaten 3:7).

Het effect van zijn onderwijs in deze tijd: Een Aziatisch gezegde luidt: „Een dochter grootbrengen is als de tuin van de buren water geven.” Maar christelijke vaders laten zich niet door zo’n mentaliteit beïnvloeden en zorgen goed voor al hun kinderen, zoons en dochters. Christelijke ouders vinden het belangrijk dat al hun kinderen goed onderwijs en goede gezondheidszorg krijgen.

Jezus vertrouwde vrouwen. Voor Joodse rechtbanken was het getuigenis van een vrouw net zo weinig waard als dat van een slaaf. Josephus, een geschiedschrijver uit de eerste eeuw, adviseerde: „Vrouwen mogen niet als getuige optreden, vanwege de lichtzinnigheid en onbezonnenheid van het vrouwelijk geslacht.”

Jezus koos juist vrouwen uit om aan anderen te vertellen dat hij uit de dood was opgewekt (Mattheüs 28:1, 8-10). Hoewel deze trouwe vrouwen ooggetuigen waren geweest van de terechtstelling en begrafenis van hun Heer, vonden de apostelen het moeilijk om ze te geloven (Mattheüs 27:55, 56, 61; Lukas 24:10, 11). Maar door eerst aan vrouwen te verschijnen, liet de opgestane Christus zien dat hij ze waardig vond om getuigen van hem te zijn, net zo waardig als zijn andere volgelingen (Handelingen 1:8, 14).

Het effect van zijn onderwijs in deze tijd: In gemeenten van Jehovah’s Getuigen laten mannen met verantwoordelijkheden zien dat ze rekening houden met vrouwen door hun opmerkingen serieus te nemen. En christelijke echtgenoten ’kennen eer toe’ aan hun vrouw door goed naar haar te luisteren (1 Petrus 3:7; Genesis 21:12).

Als mannen Christus navolgen, krijgen vrouwen het respect en de vrijheid die God oorspronkelijk voor hen in gedachten had (Genesis 1:27, 28). Christelijke echtgenoten promoten geen mannelijk chauvinisme maar laten zich leiden door Bijbelse principes, waardoor hun vrouw gelukkiger wordt (Efeziërs 5:28, 29).

Toen Jelena met een Bijbelcursus begon, werd ze wreed behandeld door haar man terwijl niemand dat wist. Hij was in een gewelddadige omgeving grootgebracht, waar het ontvoeren van bruiden en mishandeling heel normaal waren. „Wat ik uit de Bijbel leerde gaf me kracht”, zegt Jelena. „Ik begreep dat er iemand was die heel veel van me hield, me belangrijk vond en voor me zorgde. Ik begreep ook dat als mijn man de Bijbel zou bestuderen, zijn houding tegenover mij daardoor zou kunnen veranderen.” Haar droom kwam uit toen haar man uiteindelijk een Bijbelcursus wilde en daarna als een van Jehovah’s Getuigen werd gedoopt. „Hij werd een voorbeeld in zelfbeheersing”, zegt Jelena. „We leerden om elkaar makkelijk te vergeven.” Haar conclusie? „Bijbelse principes hebben me echt geholpen om me in mijn huwelijk gewaardeerd en beschermd te voelen” (Kolossenzen 3:13, 18, 19).

Jelena’s ervaring staat niet op zichzelf. Miljoenen christelijke vrouwen zijn gelukkig omdat ze samen met hun man proberen Bijbelse principes in hun huwelijk toe te passen. In de christelijke gemeente vinden ze troost, respect en vrijheid (Johannes 13:34, 35).

Christelijke mannen en vrouwen erkennen dat ze zondige en onvolmaakte mensen zijn. Maar omdat ze een goede band met hun lieve God en Vader, Jehovah, hebben opgebouwd, kunnen ze ernaar uitzien van hun zonde en onvolmaaktheid ’vrijgemaakt te worden’ en de „glorierijke vrijheid van de kinderen Gods” te hebben. Dat schitterende vooruitzicht geeft God aan zowel mannen als vrouwen! — Romeinen 8:20, 21.