Jezus’ reactie op Lazarus’ dood onthult een bijzonder gevoelige trek van de Zoon van God. Zijn diepe gevoelens bij deze gelegenheid geven duidelijk te kennen dat hij er intens naar verlangt de doden op te wekken. Wij lezen: „Toen Maria dan op de plaats aankwam waar Jezus zich bevond, viel zij zodra zij hem zag, aan zijn voeten neer en zei tot hem: ’Heer, indien gij hier waart geweest, zou mijn broer niet gestorven zijn.’ Toen Jezus haar dan zag wenen en de joden die met haar waren meegekomen, zag wenen, zuchtte hij in de geest en werd verontrust; en hij zei: ’Waar hebt gij hem gelegd?’ Zij zeiden tot hem: ’Heer, kom en zie.’ Jezus barstte in tranen uit. Toen zeiden de joden: ’Zie eens wat een genegenheid hij voor hem had!’” — Johannes 11:32-36.

De uitdrukking die met „verontrust” is vertaald, komt van een Grieks woord (ta·rasʹso) dat op opwinding duidt. Volgens The New Thayer’s Greek-English Lexicon of the New Testament betekent het „iemand innerlijk in beroering brengen, . . . veel pijn of verdriet veroorzaken”. De uitdrukking die weergegeven is met „barstte in tranen uit”, komt van een Grieks werkwoord (daʹkru·o) dat „tranen vergieten, in stilte wenen” betekent. Dit is in tegenstelling tot het „wenen” van Maria en de joden met haar, waarvan in Johannes 11:33 gewag wordt gemaakt. Daar betekent het gebruikte Griekse woord (van klaiʹo) hoorbaar of luid wenen.d