1, 2. (a) Tot welke ongerustheid gaf Jezus’ gesprek met de Samaritaanse vrouw bij de bron aanleiding, en waarom? (Zie ook voetnoot.) (b) Wat toonde Jezus door tot de Samaritaanse vrouw te prediken?

OP EEN middag tegen het eind van 30 G.T. onthulde Jezus bij de oude bron in de nabijheid van de stad Sichar hoe vrouwen naar zijn mening bejegend moesten worden. Hij had de hele ochtend door het heuvelland van Samaria getrokken en was vermoeid, hongerig en dorstig bij de bron aangekomen. Toen hij naast de bron zat, kwam een Samaritaanse vrouw naderbij om wat water te putten. „Geef mij te drinken”, zei Jezus tegen haar. De vrouw moet hem verbaasd hebben aangestaard. Zij vroeg: „Hoe kunt gij, ofschoon gij een jood zijt, te drinken vragen aan mij, terwijl ik een Samaritaanse vrouw ben?” Toen zijn discipelen later terugkwamen van het kopen van levensmiddelen, waren zij verrast en vroegen zich af waarom Jezus „met een vrouw sprak”. — Johannes 4:4-9, 27.

² Wat was de aanleiding tot de vraag van deze vrouw en de ongerustheid van de discipelen? Zij was een Samaritaanse, en joden onderhielden geen betrekkingen met Samaritanen (Johannes 8:48). Maar kennelijk was er ook een andere reden voor ongerustheid. In die tijd weerhield de rabbijnse traditie mannen ervan om in het openbaar met vrouwen te spreken.a Toch predikte Jezus openlijk tot deze oprechte vrouw en onthulde haar zelfs dat hij de Messias was (Johannes 4:25, 26). Jezus gaf daarmee te kennen dat hij zich geen beperkingen zou laten opleggen door onschriftuurlijke overleveringen, met inbegrip van die welke vernederend waren voor vrouwen (Markus 7:9-13). Integendeel, door wat Jezus deed en door wat hij onderwees, toonde hij dat vrouwen eervol en met respect bejegend dienden te worden.