Paulus’ correspondentie met de Korinthiërs wijst uit dat hij hun eerst schreef „niet langer in het gezelschap te verkeren van hoereerders”. Hij moest hun opdracht geven een onberouwvolle hoereerder uit hun midden te verwijderen. Ja, Paulus schreef hun „onder veel tranen” een krachtige brief (1 Korinthiërs 5:9-13; 2 Korinthiërs 2:4). Intussen werd Titus naar Korinthe gezonden om te assisteren bij de inzameling die daar voor behoeftige Judese christenen werd gehouden. En misschien werd hij ook gestuurd om te zien wat de reactie van de Korinthiërs op Paulus’ brief was. — 2 Korinthiërs 8:1-6.

Wat valt er te zeggen over de andere reden waarom Titus naar Korinthe was gestuurd — het organiseren van de inzameling voor de heiligen in Judea? Titus had daar eveneens aan gewerkt, zoals kan worden afgeleid uit informatie die in Twee Korinthiërs wordt gevonden. Die brief werd waarschijnlijk gedurende de herfst van 55 G.T. in Macedonië geschreven, kort nadat Titus en Paulus elkaar ontmoet hadden. Paulus schreef dat Titus, die met de inzameling was begonnen, nu met twee niet bij name genoemde helpers werd teruggezonden om haar te voltooien. Omdat Titus echt belangstelde in de Korinthiërs was hij gaarne bereid terug te keren. Terwijl Titus naar Korinthe terugreisde, had hij waarschijnlijk Paulus’ tweede geïnspireerde brief aan de Korinthiërs bij zich. — 2 Korinthiërs 8:6, 17, 18, 22.