Christelijke bijeenkomsten waarderen
„Laten wij op elkaar letten ten einde tot liefde en voortreffelijke werken aan te sporen, het onderling vergaderen niet nalatend.” — HEBREEËN 10:24, 25.
1, 2. (a) Waarom is het een voorrecht een bijeenkomst van ware christenen bij te wonen? (b) In welk opzicht is Jezus op bijeenkomsten van zijn volgelingen aanwezig?
WAT een voorrecht is het een christelijke bijeenkomst bij te wonen, of er nu minder dan tien of verscheidene duizenden aanbidders van Jehovah aanwezig zijn, want Jezus zei: „Waar twee of drie vergaderd zijn in mijn naam, daar ben ik in hun midden”! (Mattheüs 18:20) Zeker, toen Jezus die belofte deed, had hij het over rechterlijke kwesties die op juiste wijze afgehandeld moesten worden door degenen die de leiding namen in de gemeente (Mattheüs 18:15-19). Maar kunnen Jezus’ woorden in beginsel ook worden toegepast op alle christelijke bijeenkomsten die in zijn naam met gebed geopend en besloten worden? Ja. Bedenk dat toen Jezus zijn volgelingen gebood discipelen te maken, hij beloofde: „Ziet! ik ben met u alle dagen tot het besluit van het samenstel van dingen.” — Mattheüs 28:20.
2 Er kan geen twijfel over bestaan dat het Hoofd van de christelijke gemeente, de Heer Jezus Christus, intense belangstelling heeft voor alle bijeenkomsten van zijn getrouwe volgelingen. Bovendien kunnen wij er zeker van zijn dat hij bij hen tegenwoordig is door middel van Gods heilige geest (Handelingen 2:33; Openbaring 5:6). Ook Jehovah God heeft belangstelling voor onze samenkomsten. Het voornaamste doel van zulke vergaderingen is om „onder de bijeengekomen menigten” lof op te zenden tot God (Psalm 26:12). Dat wij gemeentevergaderingen bezoeken, is een bewijs van onze liefde voor hem.
3. Om welke belangrijke redenen waarderen wij christelijke bijeenkomsten?
3 Er zijn andere deugdelijke redenen waarom wij christelijke bijeenkomsten waarderen. Voordat Jezus Christus de aarde verliet, stelde hij zijn gezalfde discipelen aan om als een „getrouwe en beleidvolle slaaf” op te treden door het huisgezin des geloofs geestelijk ’voedsel te rechter tijd’ te verschaffen (Mattheüs 24:45). Een belangrijke manier waarop dit geestelijke voeden plaatsvindt, is door middel van gemeentevergaderingen alsook grotere bijeenkomsten — kringvergaderingen, speciale dagvergaderingen en congressen. De Heer Jezus Christus leidt deze getrouwe slaaf om op deze bijeenkomsten uiterst belangrijke inlichtingen te verschaffen voor allen die het einde van dit goddeloze samenstel willen overleven en leven in Gods rechtvaardige nieuwe wereld willen verwerven.
4. Van welke gevaarlijke gewoonte wordt in de bijbel gewag gemaakt, en wat zal ons helpen die te vermijden?
4 Bijgevolg kan geen enkele christen het zich veroorloven de gevaarlijke gewoonte te ontwikkelen welke werd opgemerkt door de apostel Paulus, die schreef: „Laten wij op elkaar letten ten einde tot liefde en voortreffelijke werken aan te sporen, het onderling vergaderen niet nalatend, zoals voor sommigen gebruikelijk is, maar laten wij elkaar aanmoedigen, en dat te meer naarmate gij de dag ziet naderen” (Hebreeën 10:24, 25). Mediteren over het voorrecht en de voordelen van het bezoeken van christelijke bijeenkomsten zal ons helpen deze bijeenkomsten loyaal en van ganser harte te ondersteunen.
Opbouwende vergaderingen
5. (a) Welke invloed dient onze spraak tijdens vergaderingen te hebben? (b) Waarom dienen wij het niet uit te stellen geïnteresseerden voor vergaderingen uit te nodigen?
5 Aangezien christenen om de werkzaamheid van Jehovah’s heilige geest op christelijke vergaderingen bidden, dient elke afzonderlijke bezoeker zijn best te doen in overeenstemming met de geest te handelen en ’Gods heilige geest niet te bedroeven’ (Efeziërs 4:30). Toen de apostel Paulus die geïnspireerde woorden optekende, besprak hij het juiste gebruik van de spraak. Wat wij zeggen dient altijd gebruikt te worden „tot opbouw waar het nodig is, opdat daardoor iets meegedeeld mag worden wat gunstig is voor de hoorders” (Efeziërs 4:29). Dit is vooral belangrijk op christelijke bijeenkomsten. In zijn brief aan de Korinthiërs beklemtoonde Paulus dat vergaderingen opbouwend, leerzaam en aanmoedigend moeten zijn (1 Korinthiërs 14:5, 12, 19, 26, 31). Alle aanwezigen trekken voordeel van zulke vergaderingen, met inbegrip van nieuwe bezoekers, die terecht kunnen concluderen: „God is werkelijk in uw midden” (1 Korinthiërs 14:25). Om die reden dienen wij het niet uit te stellen pasgeïnteresseerden uit te nodigen om met ons bijeen te komen, want dat zal hun geestelijke vooruitgang bespoedigen.
6. Wat zijn enkele factoren die ertoe bijdragen een vergadering opbouwend te maken?
6 Allen die op een christelijke vergadering lezingen, interviews of demonstraties toegewezen krijgen, moeten ervoor zorgen dat hun spraak zowel opbouwend als in overeenstemming met Gods geschreven Woord, de bijbel, is. Behalve dat wij ons correct uiten, dienen wij gevoelens en emoties onder woorden te brengen die in overeenstemming zijn met de liefdevolle persoonlijkheid van God en Christus. Als allen die een aandeel aan het programma van een vergadering hebben, er bewust op toezien dat zij ’de vrucht van Gods geest’, zoals vreugde, lankmoedigheid en geloof, weerspiegelen, zullen alle aanwezigen zich beslist opgebouwd voelen. — Galaten 5:22, 23.
7. Hoe kunnen alle aanwezigen tot een opbouwende bijeenkomst bijdragen?
7 Hoewel misschien slechts enkelen een aandeel aan het programma van gemeentevergaderingen hebben, kunnen allen tot een opbouwende bijeenkomst bijdragen. Vaak worden de toehoorders in de gelegenheid gesteld vragen te beantwoorden. Dit zijn gelegenheden om een openbare bekendmaking van ons geloof te doen (Romeinen 10:9). Ze dienen nooit gebruikt te worden als een kans om onze persoonlijke ideeën te propageren, over onze persoonlijke prestaties te roemen of een medegelovige te bekritiseren. Zou dat Gods geest niet bedroeven? Geschillen met medegelovigen kunnen het beste persoonlijk in een geest van liefde worden afgehandeld. De bijbel zegt: „Wordt vriendelijk jegens elkaar, teder mededogend, elkaar vrijelijk vergevend, zoals ook God door Christus u vrijelijk vergeven heeft” (Efeziërs 4:32). Wat een schitterende gelegenheid bieden christelijke bijeenkomsten ons om deze voortreffelijke raad toe te passen! Met dat doel komen velen vroeg naar de vergaderingen en blijven aan het einde ervan nog even na. Dit helpt ook pasgeïnteresseerden, die er speciale behoefte aan hebben zich welkom te voelen. Daarom rust op alle opgedragen christenen de taak de vergaderingen opbouwend te laten zijn door ’op elkaar te letten en elkaar tot liefde en voortreffelijke werken aan te sporen’.
Bereid u goed voor
8. (a) Welke prijzenswaardige offers brengen sommigen om vergaderingen te bezoeken? (b) Welk voorbeeld geeft Jehovah als herder?
8 Hoewel het voor sommigen betrekkelijk gemakkelijk is christelijke bijeenkomsten te bezoeken, vergt het van anderen voortdurend offers. Een christelijke moeder bijvoorbeeld die werelds werk moet verrichten om te helpen in de levensbehoeften van haar gezin te voorzien, komt gewoonlijk moe van haar werk thuis. Het kan zijn dat zij dan een maaltijd moet bereiden en haar kinderen moet helpen zich voor de vergadering klaar te maken. Andere christenen moeten misschien grote afstanden afleggen om op de vergaderingen te komen, of wellicht zijn zij beperkt door ziekte of ouderdom. Jehovah God begrijpt beslist de situatie van elke getrouwe vergaderingsbezoeker, net zoals een liefdevolle herder de speciale behoeften van de afzonderlijke schapen in zijn kudde begrijpt. „Als een herder”, zegt de bijbel, „zal [Jehovah] zijn eigen kudde weiden. Met zijn arm zal hij de lammeren bijeenbrengen, en aan zijn boezem zal hij ze dragen. De zogenden zal hij met zorg leiden.” — Jesaja 40:11.
9, 10. Hoe kunnen wij het meeste profijt van vergaderingen trekken?
9 Degenen die zich grote opofferingen moeten getroosten om geregeld op de vergaderingen te zijn, hebben wellicht weinig tijd om de stof die zal worden behandeld, voor te bereiden. Bijblijven met het wekelijkse schema van bijbellezen maakt het bezoek van de theocratische bedieningsschool lonender. Insgelijks maakt voorbereiding op andere vergaderingen, zoals de Wachttoren-studie en de gemeenteboekstudie, deze nuttiger. Door het studiemateriaal van tevoren te lezen en door aandacht te schenken aan ten minste enkele van de niet-uitgeschreven bijbelteksten, zullen degenen met tijdverslindende gezinsverantwoordelijkheden meer geneigd zijn om een zinvol aandeel aan deze belangrijke bijbelbesprekingen te hebben.
10 Anderen, wier omstandigheden minder beperkend zijn, kunnen meer tijd besteden aan voorbereiding op vergaderingen. Zij kunnen bijvoorbeeld nazoekwerk doen in verband met de schriftplaatsen die wel genoemd worden maar niet uitgeschreven staan. Zo kunnen allen voorbereid zijn om het meeste profijt van de vergaderingen te trekken en er een fijn aandeel aan te hebben de gemeente door hun lezingen en commentaren op te bouwen. Door goed voorbereid te zijn, zullen ouderlingen en dienaren in de bediening een voortreffelijk voorbeeld stellen in het geven van korte, beknopte antwoorden. Uit respect voor Jehovah’s voorzieningen zullen de aanwezigen tijdens vergaderingen niet met afleidende dingen bezig willen zijn. — 1 Petrus 5:3.
11. Waarom is zelfdiscipline nodig om zich op vergaderingen voor te bereiden?
11 Activiteiten en vormen van amusement die niet onontbeerlijk zijn voor onze geestelijke gezondheid, slokken wellicht te veel van onze tijd op. Mocht dat zo zijn, dan moeten wij onszelf onderzoeken en ’niet langer onredelijk worden’ met betrekking tot het gebruik van onze tijd (Efeziërs 5:17). Wij moeten ons ten doel stellen ’de tijd uit te kopen’ van minder belangrijke dingen om meer tijd aan persoonlijke bijbelstudie en voorbereiding op vergaderingen alsook aan de Koninkrijksbediening te besteden (Efeziërs 5:16). Toegegeven, dit is niet altijd gemakkelijk en het vereist zelfdiscipline. Jonge mensen die hier acht op slaan, leggen een voortreffelijk fundament voor toekomstige vooruitgang. Paulus schreef aan zijn jongere metgezel Timotheüs: „Denk diep over deze dingen [Paulus’ raad aan Timotheüs] na, ga er geheel in op, opdat uw vooruitgang aan allen openbaar moge zijn.” — 1 Timotheüs 4:15.
Voorbeelden uit Gods Woord
12. Welk opmerkelijke voorbeeld werd gegeven door het gezin waartoe Samuël behoorde?
12 Sta eens stil bij het voortreffelijke voorbeeld dat gegeven werd door het gezin waartoe Samuël behoorde, dat er geregeld voorzieningen voor trof om met medeaanbidders bijeen te komen toen Gods tabernakel zich in Silo bevond. Alleen mannen waren verplicht de jaarlijkse feesten te bezoeken. Maar Samuëls vader, Elkana, nam zijn hele gezin mee wanneer hij „van jaar tot jaar op[ging] uit zijn stad om zich te Silo voor Jehovah der legerscharen neer te werpen en hem een slachtoffer te brengen” (1 Samuël 1:3-5). Samuëls geboorteplaats, Ramathaïm-Zofim, lag mogelijk aan de kust, bij het huidige Rentis, in de uitlopers van „het bergland van Efraïm” (1 Samuël 1:1). Bijgevolg zou de reis naar Silo zijn neergekomen op een tocht van ongeveer dertig kilometer, een vermoeiende reis in die dagen. Dit deed Elkana’s gezin loyaal ’jaar op jaar, zo dikwijls als zij opgingen naar het huis van Jehovah’. — 1 Samuël 1:7.
13. Welk voorbeeld gaven getrouwe joden toen Jezus op aarde was?
13 Ook Jezus groeide in een groot gezin op. Elk jaar reisde het gezin vanuit Nazareth ongeveer 100 kilometer zuidwaarts om het paschafeest in Jeruzalem bij te wonen. Er zijn twee routes die zij genomen kunnen hebben. De meer rechtstreekse route betekende een weg omlaag naar het Dal van Megiddo en dan ongeveer 600 meter omhoog door Samaritaans gebied en verder naar Jeruzalem. De andere gangbare route was die welke Jezus op zijn laatste tocht naar Jeruzalem in 33 G.T. nam. Dit betekende dat hij door het Jordaandal tot beneden de zeespiegel afdaalde totdat hij ’de grenzen van Judea aan de overkant van de Jordaan’ bereikte (Markus 10:1). Vanaf dit punt is „de weg die naar Jeruzalem opgaat” ongeveer dertig kilometer lang, met een stijging van meer dan 1100 meter (Markus 10:32). Geregeld maakten scharen getrouwe deelnemers aan de feesten de inspannende reis van Galilea naar Jeruzalem (Lukas 2:44). Wat een voortreffelijk voorbeeld voor Jehovah’s dienstknechten in welvarende landen in deze tijd, van wie velen dank zij de moderne vormen van vervoer betrekkelijk gemakkelijk de christelijke bijeenkomsten kunnen bijwonen!
14, 15. (a) Welk voorbeeld gaf Anna? (b) Wat kunnen wij uit de voortreffelijke houding van sommige nieuwe vergaderingsbezoekers leren?
14 Een ander voorbeeld is dat van de 84-jarige weduwe Anna. De bijbel zegt dat zij „nimmer ontbrak in de tempel” (Lukas 2:37). Bovendien toonde Anna liefdevolle belangstelling voor anderen. Wat deed zij, toen zij de baby Jezus zag en vernam dat hij de beloofde Messias was? Zij dankte God en ging „tot allen die Jeruzalems bevrijding verwachtten, over het kind spreken” (Lukas 2:38). Wat een voortreffelijke houding, een model voor christenen in deze tijd!
15 Ja, onze vergaderingen bezoeken en er een aandeel aan hebben, dient zo’n genoegen te zijn dat wij, net als Anna, er nooit willen ontbreken. Veel nieuwelingen vinden dit een vanzelfsprekende zaak. Aangezien zij uit de duisternis in Gods wonderbare licht zijn gekomen, willen zij zoveel mogelijk leren, en velen brengen een groot enthousiasme voor christelijke vergaderingen tot uitdrukking. Anderzijds moeten degenen die langer in de waarheid zijn, zich ervoor hoeden ’de liefde die zij eerst hadden, te verlaten’ (Openbaring 2:4). Ernstige gezondheidsproblemen of andere omstandigheden die iemand niet in de hand heeft, kunnen soms het vergaderingsbezoek beperken. Maar wij dienen nooit toe te staan dat materialisme, ontspanning of gebrek aan belangstelling er de oorzaak van zijn dat wij onvoorbereide, passieve of ongeregelde vergaderingsbezoekers zijn. — Lukas 8:14.
Het voortreffelijkste voorbeeld
16, 17. (a) Wat was Jezus’ houding ten aanzien van geestelijke bijeenkomsten? (b) Welke goede gewoonte moeten alle christenen trachten te volgen?
16 Jezus gaf een schitterend voorbeeld in het tonen van waardering voor geestelijke bijeenkomsten. Op de jeugdige leeftijd van twaalf jaar gaf hij blijk van zijn liefde voor Gods huis in Jeruzalem. Zijn ouders waren hem kwijtgeraakt, maar vonden hem ten slotte terwijl hij met leraren in de tempel over Gods Woord sprak. Als reactie op de bezorgdheid van zijn ouders vroeg Jezus respectvol: „Wist gij niet dat ik in het huis van mijn Vader moet zijn?” (Lukas 2:49) Nederig keerde de jonge Jezus met zijn ouders naar Nazareth terug. Daar bleef hij van zijn liefde voor bijeenkomsten in verband met aanbidding blijk geven door geregeld in de synagoge aanwezig te zijn. De bijbel bericht dan ook dat hij, toen hij zijn bediening begon, „te Nazareth [kwam], waar hij was grootgebracht, en hij ging volgens zijn gewoonte op de sabbatdag de synagoge binnen en stond op om voor te lezen”. Nadat Jezus Jesaja 61:1, 2 voorgelezen en verklaard had, „verwonderden [de toehoorders] zich over de innemende woorden die uit zijn mond voortkwamen”. — Lukas 4:16, 22.
17 Thans wordt op christelijke vergaderingen hetzelfde grondpatroon gevolgd. Nadat de vergadering met een loflied en een gebed geopend is, worden bijbelverzen (of in het bijbelstudiemateriaal aangehaalde verzen) gelezen en verklaard. Ware christenen zijn verplicht de goede gewoonte van Jezus Christus na te volgen. In de mate dat hun omstandigheden het toelaten, genieten zij ervan geregeld op de christelijke bijeenkomsten aanwezig te zijn.
Hedendaagse voorbeelden
18, 19. Welke schitterende voorbeelden hebben broeders en zusters in minder welvarende landen gegeven met betrekking tot vergaderingen, grotere bijeenkomsten en congressen?
18 In minder welvarende delen van de aarde geven veel van onze broeders en zusters een voortreffelijk voorbeeld van waardering voor christelijke bijeenkomsten. In Mozambique kostte het een districtsopziener, Orlando, en zijn vrouw, Amélia, 45 uur om ongeveer 90 kilometer over een hoge berg te lopen teneinde een grote vergadering te bedienen. Vervolgens moesten zij dezelfde afstand terug afleggen om de volgende grote vergadering te bedienen. Orlando zei bescheiden: „Wij vonden dat wij niets gedaan hadden in vergelijking met de broeders en zusters uit de gemeente Bawa. Om de grote vergadering te bezoeken en naar hun huis terug te keren, maakten zij een zes dagen durende reis van zo’n 400 kilometer te voet, en onder hen was een broeder van zestig jaar!”
19 Wat valt er over waardering voor doordeweekse gemeentevergaderingen te zeggen? Kashwashwa Njamba is een tengere zuster van in de zeventig. Zij woont in Kaisososi, een dorpje ongeveer vijf kilometer van de Koninkrijkszaal in Rundu (Namibië). Om de vergaderingen te bezoeken, loopt zij de tien kilometer heen en terug door het oerwoud. Anderen zijn op deze route beroofd, maar Kashwashwa blijft komen. De meeste vergaderingen worden gehouden in talen die zij niet verstaat. Hoe trekt zij dan voordeel van de vergaderingen? „Door de schriftplaatsen te volgen,” zegt Kashwashwa, „probeer ik erachter te komen waar de lezing over gaat.” Maar hoe kan zij de schriftplaatsen volgen, aangezien zij analfabete is? „Ik luister of ik schriftplaatsen hoor die ik van buiten ken”, antwoordt zij. En in de loop der jaren heeft zij heel wat schriftplaatsen in haar geheugen opgeslagen. Om haar bekwaamheid in het gebruik van de bijbel te vergroten, bezoekt zij een lees- en schrijfcursus die door de gemeente is georganiseerd. „Ik vind het heerlijk de vergaderingen te bezoeken”, zegt zij. „Er zijn altijd nieuwe dingen te leren. Ik vind het fijn met de broeders en zusters om te gaan. Hoewel ik niet met iedereen kan praten, komen zij mij altijd begroeten. En wat het belangrijkste is, ik weet dat ik door de vergaderingen te bezoeken, Jehovah’s hart verheug.”
20. Waarom moeten wij onze christelijke bijeenkomsten niet veronachtzamen?
20 Net als Kashwashwa tonen miljoenen aanbidders van Jehovah over de hele aarde een prijzenswaardige waardering voor christelijke bijeenkomsten. Terwijl Satans wereld haar vernietiging tegemoet gaat, kunnen wij het ons niet veroorloven het onderling vergaderen na te laten. Laten wij veeleer geestelijk wakker blijven en diepe waardering tonen voor vergaderingen, grotere bijeenkomsten en congressen. Dat zal niet alleen Jehovah’s hart verheugen, maar het zal ons rijkelijk tot voordeel strekken als wij het goddelijk onderwijs dat tot eeuwig leven leidt, in ons opnemen. — Spreuken 27:11; Jesaja 48:17, 18; Markus 13:35-37.
Overzichtsvragen
◻ Waarom is het een voorrecht christelijke bijeenkomsten bij te wonen?
◻ Hoe kunnen alle aanwezigen tot een opbouwende vergadering bijdragen?
◻ Welk schitterende voorbeeld gaf Jezus Christus?
◻ Welke les kunnen wij leren van broeders en zusters in minder welvarende landen?
[Kader op blz. 17]
ZIJ WAARDEREN WEKELIJKSE VERGADERINGEN
Miljoenen mensen wonen in door armoede en misdaad geteisterde steden. Ondanks zulke omstandigheden tonen ware christenen onder hen prijzenswaardige waardering voor christelijke bijeenkomsten. Een ouderling in een van de gemeenten van Soweto in de provincie Gauteng (Zuid-Afrika) bericht: „In een gemeente met zestig Getuigen en niet-gedoopte verkondigers hebben wij tussen de zeventig en tachtig, en soms meer, bezoekers op onze vergaderingen. Hoewel de broeders en zusters niet ver hoeven te reizen om onze vergaderingen te bezoeken, is de situatie in dit deel van Soweto gewelddadig. Eén broeder werd in de rug gestoken toen hij naar de vergadering liep. Tenminste twee zusters werden aangevallen in een poging hen te beroven. Maar dit weerhoudt hen er niet van te komen. Nadat wij op zondag de vergadering met gebed hebben besloten, studeren wij kort enkele liederen in. Minstens 95 procent van de aanwezigen blijft geregeld na en zingt alle liederen die de volgende week op de vergaderingen gebruikt zullen worden. Hierdoor worden pasgeïnteresseerden geholpen de liederen te leren en mee te zingen.”
Plattelandsbewoners moeten andere hinderpalen overwinnen, zoals de grote afstanden die zij moeten afleggen om driemaal per week op de vergaderingen te zijn. Een geïnteresseerd echtpaar woont vijftien kilometer van de Koninkrijkszaal in Lobatse (Botswana). Het afgelopen jaar hebben zij met hun twee kinderen geregeld de vergaderingen bezocht. De man repareert schoenen om zijn gezin te onderhouden. De vrouw verkoopt kleine artikelen om het gezinsinkomen aan te vullen zodat zij het vervoer van en naar de vergaderingen kunnen bekostigen.
Op een zomeravond, nog niet zo lang geleden, na een vergadering met de kringopziener, strandde dit gezin om negen uur ’s avonds bij een bushalte. De bussen waren wegens het slechte weer vroegtijdig gestopt met rijden. Een politieman stopte met zijn auto bij hen en vroeg wat zij daar deden. Toen hij over hun benarde toestand hoorde, had hij medelijden met hen en reed hen de vijftien kilometer naar huis. De vrouw, die een niet-gedoopte verkondigster is, zei tegen haar man: „Zie je, als wij de vergaderingen op de eerste plaats stellen, zal Jehovah altijd voor ons zorgen.” Nu heeft de man de wens te kennen gegeven ook een prediker van het goede nieuws te worden.
[Illustratie op blz. 18]
Deze Getuigen in Roemenië geven een voortreffelijk voorbeeld van waardering voor christelijke bijeenkomsten