De dag die christenen moeten gedenken
Op 30 maart 1961 zullen christenen overal ter wereld bijeenkomen om de dood van Jezus Christus op de door hem voorgeschreven wijze te gedenken. Zult u ook tot hen behoren?
ELK jaar worden er in naam van de christelijke religie vele gedenkdagen gevierd. Er is er echter slechts één welke iedere en elke christen moet vieren; betreffende de viering van deze ene dag heeft Jezus Christus, de Leider, Leraar en Meester van christenen, een uitdrukkelijk gebod gegeven. Welke gedenkdag is dat? Kerstmis? Neen. Pasen? Neen. Allerheiligen? Neen. Het is de gedenkdag van Jezus Christus’ dood, die bekendstaat als de „Gedachtenisviering” of „het Avondmaal des Heren”. Alleen de viering van déze dag is een verplichting voor alle christenen. — Luk. 22:19.
Wij hebben een viervoudig verslag van de Gedachtenisviering ontvangen, hetgeen op de belangrijkheid ervan wijst. De apostel Paulus, die zijn inlichtingen door middel van rechtstreekse inspiratie ontving, schreef erover: „Want wat ik van de Heer heb ontvangen, heb ik u ook overgegeven, dat de Here Jezus in de nacht waarin hij zou worden overgeleverd, een brood nam, en, na gedankt te hebben, brak hij het en zei: ’Dit betekent mijn lichaam dat ten behoeve van u is. Blijft dit ter mijner gedachtenis doen.’ Evenzo deed hij ook ten aanzien van de beker, nadat hij het avondmaal had gebruikt, en hij zei: ’Deze beker betekent het nieuwe verbond krachtens mijn bloed. Blijft dit ter mijner gedachtenis doen, zo vaak als gij hem drinkt.’ Want zo vaak als gij dit brood eet en deze beker drinkt, blijft gij de dood des Heren bekendmaken.” — 1 Kor. 11:23-26, NW.
Daar deze gedenkdag door christenen moet worden gevierd, zijn Jehovah’s getuigen dit blijven doen, vaak zelfs op het gevaar af vrijheid en leven te verliezen. Zij hebben dit niet eens in de Duitse concentratiekampen nagelaten. Ook thans doen ze het in landen achter het IJzeren Gordijn en in Rood China en Ethiopië, ondanks dat het hun aldaar verboden is bijeen te komen.
Dit jaar zullen Jehovah’s getuigen op 30 maart na zonsondergang over de gehele wereld, van oost tot west, in hun Koninkrijkszalen bij elkaar komen. Deze datum, de 30ste maart, is de enige datum welke met rode letters op hun kalender is aangegeven. Alle mensen van goede wil ten aanzien van God, worden uitgenodigd, ja, dringend uitgenodigd, om aanwezig te zijn. In het kort gezegd, zal het programma bestaan in een lied, een gebed, een lezing over de betekenis van de gebeurtenis, het rondreiken van de symbolen, slotmededelingen en weer een lied en een gebed.
Waarom vieren Jehovah’s getuigen het Avondmaal des Heren slechts één maal per jaar en waarom op deze speciale datum? Vieren niet vele belijdende christenen het verscheidene malen per jaar, terwijl de Rooms-Katholieke Kerk het, behalve op Goede Vrijdag, het hele jaar door dagelijks in de mis viert? Met het oog waarop gaf Jezus het gebod zijn dood te gedenken?
Dat men Jezus’ dood jaarlijks op de dag waarop hij stierf, gedenkt, is passend, logisch en schriftuurlijk. Herdenkingen van belangrijke gebeurtenissen vormen een jaarlijkse aangelegenheid. Wanneer men een dergelijke gebeurtenis meer dan eens per jaar viert, doet men er dan eigenlijk geen afbreuk aan, in plaats dat men ze op een hoger plan brengt? Bovendien stelde Jezus deze gedenkdag op de avond van het joodse pascha in. Dit vormde een herdenking van het overslaan of sparen van de eerstgeborenen en de bevrijding der Israëlieten uit Egyptische slavernij en het werd op Gods uitdrukkelijke bevel jaarlijks op dezelfde datum gevierd. Terloops zij ook nog opgemerkt dat elke Israëliet die dit achterwege liet, ’uit zijn volksgenoten werd uitgeroeid’. — Ex. 13:3-13; 34:18; Num. 9:13.
Waarom vindt deze viering op de 30ste maart plaats? Stierf Jezus op die dag? Neen, maar hij stierf op de 14de Nisan, welke dit jaar op de 30ste maart valt. De 14de Nisan? Ja, volgens de maankalender welke God de Israëlieten gaf, begon het jaar in de lente met de nieuwe maan die het dichtst bij de lente-evening lag; de lente-evening valt gewoonlijk op de 21ste maart, de eerste dag van de lente. Nisan of Abib, de eerste maand, begon met de zichtbare nieuwe maan die zich het dichtst bij die datum bevond. De viering van het Pascha viel op de veertiende Nisan, tegen welke tijd het volle maan was. Net als met het scheppingsverslag in Genesis, begon ook bij de Israëlieten een dag ’s avonds, in plaats van om middernacht. Hierdoor vond zowel Jezus’ instelling van de Gedachtenisviering na zonsondergang op donderdagavond, als zijn sterven op de volgende middag, op één en dezelfde dag plaats.
WAAROM EEN GEDACHTENISVIERING?
Waarom gaf Jezus het bevel zijn dood te gedenken? Daar dit sterven voor allen — van Jehovah tot aan de laagste mens — een belangrijke gebeurtenis vormde. Meer dan 4000 jaar hiervoor was een volmaakte, door God geschapen engel in een zelfzuchtig streven tegen Hem in opstand gekomen, en had hij het eerste mensenpaar, door een beroep te doen op zelfzuchtige gevoelens, ertoe overgehaald hem hierin te volgen. Hij uitte de boute bewering dat hij ook alle andere schepselen van God kon afkeren. Hiermee wierp deze persoon, Satan de Duivel, de strijdvraag op: Wie is de heerser van het universum? De vraag: Wiens fout was het dat Adam en Eva zondigden, stond hiermee in verband. Had God hen zo gecreëerd dat ze niet rechtschapen konden blijven, terwijl hij dit toch van hen verlangde? God stond Satan en Adam en Eva toe nog een tijdlang te blijven bestaan, zodat de blaam die als gevolg van deze strijdvragen op God rustte, eens en voor altijd uit de weg zou kunnen worden geruimd; Satan werd hierdoor ten volle in de gelegenheid gesteld zijn bewering waar te maken. — Job, de hoofdst. 1 en 2; Spr. 27:11.
Door de jaren heen zijn getrouwe mannen zoals Abel, Henoch, Noach, Abraham en Mozes rechtschapen gebleven; zij rechtvaardigden hierdoor God en bewezen dat de Duivel een leugenaar is. Zij legden deze handelwijze aan de dag, ondanks dat de Duivel hen op alle mogelijke manieren trachtte te verleiden en hij hen vervolgde. Kon een volmaakt mens echter — hetgeen God van Adam en Eva had geëist — Gods wet op volmaakte wijze houden? Bij zijn sterven had Jezus dit tot stand gebracht. Zijn voorbeeld van getrouwheid bewees daarom meer dan alle andere, dat de Duivel een liegende pocher was en het zuiverde Jehovah’s naam van alle blaam. Bovendien bezat hij als een volmaakt mens recht op leven. Door zijn menselijke leven op te geven, kon hij dat recht aan alle mensen die het door Adams overtreding hadden verloren, en het toch waard waren, schenken. Wij zien hieruit dat er tot op het ogenblik van Jezus’ dood ten aanzien van Jehovah God en al zijn schepselen geen belangrijker gebeurtenis had plaatsgevonden dan Jezus’ rechtvaardiging van zijn Vader en het feit dat hij voor alle mensen die het waard waren, in de weg tot leven voorzag. Indien er dus iets gevierd móet worden, verdient een dergelijke gebeurtenis het.
Het Avondmaal des Heren is daarom een gebeurtenis waarbij wij aan Jehovah’s soevereiniteit denken. Het vestigt er krachtig onze aandacht op dat Hij, en Hij alleen, onze aanbidding verdient. Deze herdenking verheerlijkt zijn vier wonderbaarlijke eigenschappen van wijsheid, gerechtigheid, liefde en macht, welke de rechtvaardiging van God en eeuwig leven voor ons, mogelijk hebben gemaakt. Door de Gedachtenisviering van Jezus’ dood bij te wonen, stijgt onze waardering voor Jehovah God en groeit onze dankbaarheid voor alles wat hij voor ons heeft gedaan.
Ten aanzien van Jezus Christus kan hetzelfde worden gezegd. In feite legt het in het bijzonder de nadruk op zijn loopbaan en op hetgeen hij voor ons deed en nog zal doen. Hoewel hij in Gods gedaante bestond, was het Woord — de naam waaronder hij vóór zijn komst naar de aarde bekendstond — bereid zich te vernederen, een mens te worden en op aarde allerlei verdrukkingen te doorstaan, terwijl hij getrouw zijn opdracht ten uitvoer bracht om getuigenis van de waarheid af te leggen. Hij bleef zelfs tot op het ogenblik dat hij op schandelijke en pijnlijke wijze aan de martelpaal stierf, rechtschapen. Jezus heeft dit alles tot grote vreugde van God, zowel uit liefde voor ons, als uit liefde voor zijn hemelse Vader gedaan. Bij de Gedachtenisviering wordt het lichaam dat hij gaf en het bloed dat hij voor ons vergoot, door ongezuurd brood en rode wijn afgebeeld. Hoeveel zijn wij hem wel niet verschuldigd! Dat deze waarheden zo aanschouwelijk onder onze aandacht worden gebracht, is er nóg een krachtige reden voor waarom wij deze christelijke herdenking wel móeten bijwonen! — Fil. 2:5-8.
Het Avondmaal des Heren doet ons eveneens nog beter beseffen wat er van ons als christenen wordt verlangd. Wij moeten net als Jezus handelen, zoals wij lezen: „Christus [heeft] voor u geleden . . . en u een voorbeeld . . . nagelaten, opdat gij in zijn voetstappen zoudt treden.” Zijn rechtschapenheid die hij ondanks beproevingen en vervolging aan de dag legde, wordt ons ten voorbeeld gesteld; en zoals uit Jezus’ verdere opmerkingen op de avond dat hij de Gedachtenisviering instelde, blijkt — woorden die in de hoofdstukken 13 tot en met 17 van Johannes staan opgetekend — moeten christenen vrucht dragen en er blijk van geven zijn discipelen te zijn. Zij moeten in eenheid met Christus, de Wijnstok, standhouden, en elkaar liefhebben, net zoals Jezus hen liefhad. Door dit feit alleen al, zouden alle mensen kunnen zien wie werkelijk zijn volgelingen zouden zijn. De Gedachtenisviering, of des Heren Avondmaal, brengt ons er daarom toe onszelf aan een onderzoek te onderwerpen en spoort ons ertoe aan nog meer moeite te doen om in navolging van Jezus Christus onze rechtschapenheid te handhaven. — 1 Petr. 2:21.
WIE MOGEN ERAAN DEELNEMEN?
Het unieke kenmerk van de Gedachtenisviering is, dat het ongezuurde brood en de rode wijn aan alle aanwezigen worden doorgegeven. Nemen echter allen er wat van? Neen; in feite zal in vele, zo niet de meeste gevallen, niemand er van nemen. Waarom gebeurt dat? Omdat de Schrift aantoont, dat Jezus met degenen met wie hij een verbond sloot voor zijn hemelse koninkrijk — waarvan de leden tot 144.000 zijn beperkt — de herdenking van zijn dood instelde (Luk. 22:28-30; Openb. 7:1-4; 14:1, 3). Vorig jaar nam van de ruim 1 1/2 miljoen aanwezigen, slechts één op de 109 van de symbolen. Alleen zíj namen eraan deel, die er vast van overtuigd waren dat God zich met hen als geestelijke zonen afzonderlijk bezighield en die daarom een zekere hoop op een hemelse bestemming koesterden. — Rom. 8:15-25.
Wat valt er van de overigen te zeggen? Dit zijn de „andere schapen”, de leden van „een grote schare, die niemand tellen kon, uit alle . . . natiën”. Zij hopen op een aards Paradijs, want er zal een dag aanbreken waarop deze aarde vol rechtvaardige schepselen zal zijn, die alle Jehovah God aanbidden. Hoewel zij niet van de symbolen nemen, slaan zij echter toch acht op Jezus’ bevel om zijn dood te gedenken en zij zijn blij aanwezig te kunnen zijn om voordeel te trekken van de dingen die worden gezegd en gedaan, want ook zij moeten hun rechtschapenheid handhaven willen zij Gods naam kunnen rechtvaardigen en eeuwig leven verwerven. — Joh. 10:16; Openb. 7:9; Jes. 11:9.
Laten daarom allen die ten aanzien van God een gunstige geestesgesteldheid aan de dag leggen — of ze nu opgedragen christenen belijden te zijn of niet — met Jehovah’s getuigen in een van hun Koninkrijkszalen de Gedachtenisviering van Christus’ dood bijwonen en er grotelijks door gezegend worden.