Doch tenzij wij deze stappen hebben gedaan en het bewijs bezitten dat God aldus met ons handelt en in het bijzonder een sterke hoop en een ernstig verlangen ten aanzien van de hemelse beloning hebben, behoren wij ongetwijfeld tot degenen wier bestemming, indien zij zich waardig tonen, een glorierijke, paradijsachtige aarde is. Er schuilt niets verkeerds in om niet naar de hemel te willen gaan, maar het zou dwaas zijn wanneer iemand naar de hemel zou willen gaan zonder een basis voor zulk een hoop te hebben. Al Gods zegeningen zijn onverdiend, en wij worden er door liefde en wijsheid toe bewogen om met dankbaarheid de ons ten deel vallende bestemming te aanvaarden.

Tempeltorens van de heidenen uit vroeger tijd

IN VELE grote en kleine steden wordt de meest verheven plaats door een religieus bouwwerk ingenomen, dat vaak ook nog boven de gehele omgeving uitsteekt. Deze gewoonte om religie een dergelijke verheven plaats te geven, kan helemaal tot op de jager Nimrod, die slechts enkele geslachten na de Vloed leefde, worden teruggevoerd.

Er is gebleken dat deze Nimrod er door geweld en intimidatie in slaagde om uit Noachs afstammelingen een groot aantal families te verenigen en te disciplineren. Toen zij oostwaarts trokken in wat thans als de ’vruchtbare halvemaan’ bekendstaat, vestigden zij zich in het gedeelte van Mesopotamië dat Sinear werd genoemd. Daar bouwden zij de oude steden Babel of Babylon, Erech, Akkad en Kalne. Vanaf dit ogenblik breidde het Babylonische Rijk zich snel uit en omvatte het ook steden als Ninevé in het noorden. Nimrod was degene die het bouwen van tempeltorens invoerde. Hij werd een valse god, en tot op de huidige dag wordt hij — bewust of onbewust — door een ongekend aantal van miljoenen mensen vereerd.

Massieve torens of trapvormige tempels waren onafscheidelijk met deze koning en deze steden verbonden. Het bijbelse verslag geeft met de volgende woorden een beschrijving van de reden voor de bouw van de stad Babel en haar toren: „Ook zeiden zij: Welaan, laten wij ons een stad bouwen met een toren, waarvan de top tot den hemel reikt, en laten wij ons een naam maken, opdat wij niet over de gehele aarde verstrooid worden.” Wanneer wij dit verslag nauwkeurig onderzoeken, bemerken wij dat men met de bouw van de steden en hun torens een drieledig doel nastreefde: 1. om de mensen in uitdaging van de ware Koning en God Jehovah onder een zichtbare regeerder of koning te verenigen; 2. om een plaats van toevlucht te creëren, hetgeen een uiting was van gebrek aan geloof in Gods belofte dat hij goddeloze mensen nooit meer door middel van een vloed zou vernietigen, en 3. om hun god of goden een woonplaats te verschaffen. — Gen. 11:4.

VERWARRING

Hun doel van wereldheerschappij werd echter verijdeld door een spraakverwarring. Daar zij niet meer met elkaar konden