ਬਾਈਬਲ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਤਾਨ ਨੇ ਇਕ ਸੱਪ ਦੇ ਜ਼ਰੀਏ ਹੱਵਾਹ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ: “ਭਲਾ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਨੇ ਸੱਚ ਮੁੱਚ ਆਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਬਾਗ ਦੇ ਕਿਸੇ ਬਿਰਛ ਤੋਂ ਤੁਸੀਂ ਨਾ ਖਾਓ?” ਜਦ ਹੱਵਾਹ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਕੀ ਹੁਕਮ ਸੀ, ਤਾਂ ਸ਼ਤਾਨ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ: “ਤੁਸੀਂ ਕਦੀ ਨਾ ਮਰੋਗੇ ਸਗੋਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਦਿਨ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਤੋਂ ਖਾਓਗੇ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਖੁਲ੍ਹ ਜਾਣਗੀਆਂ ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਵਾਂਙੁ ਭਲੇ ਬੁਰੇ ਦੀ ਸਿਆਣਵਾਲੇ ਹੋ ਜਾਓਗੇ।” ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਇਹ ਦਰਖ਼ਤ ਹੱਵਾਹ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਣ ਲੱਗਾ ਕਿ “ਉਸ ਨੇ ਉਹ ਦੇ ਫਲ ਤੋਂ ਲਿਆ ਤੇ ਆਪ ਖਾਧਾ ਨਾਲੇ ਆਪਣੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਵੀ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਉਸ ਨੇ ਖਾਧਾ।” (ਉਤਪਤ 3:1-6) ਆਦਮ ਤੇ ਹੱਵਾਹ ਦੋਹਾਂ ਨੇ ਜਾਣ-ਬੁੱਝ ਕੇ ਗ਼ਲਤੀ ਕੀਤੀ। ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦਾ ਹੁਕਮ ਤੋੜ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਾਪ ਕੀਤਾ।

ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਸਮਝਦੇ ਹੋ ਕਿ ਇਹ ਗੱਲ ਕਿੰਨੀ ਗੰਭੀਰ ਸੀ? ਸ਼ਤਾਨ ਯਹੋਵਾਹ ਨੂੰ ਝੂਠਾ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਕਹਿਣ ਦਾ ਭਾਵ ਸੀ ਕਿ ਆਦਮ ਤੇ ਹੱਵਾਹ ਨੂੰ ਯਹੋਵਾਹ ਦੀ ਕੋਈ ਲੋੜ ਨਹੀਂ। ਉਹ ਆਪਣਾ ਚੰਗਾ-ਮਾੜਾ ਖ਼ੁਦ ਸੋਚ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਇੱਦਾਂ ਸ਼ਤਾਨ ਨੇ ਯਹੋਵਾਹ ਨੂੰ ਲਲਕਾਰਿਆ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਰਾਜ ਕਰਨ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਉੱਤੇ ਸਵਾਲ ਖੜ੍ਹਾ ਕੀਤਾ। ਰੱਬ ਨੇ ਇਸ ਦਾ ਜਵਾਬ ਕਿਵੇਂ ਦਿੱਤਾ?

ਰੱਬ ਦੇ ਰਾਜ ਕਰਨ ਦੇ ਹੱਕ ਉੱਤੇ ਸਵਾਲ ਕੀਤੇ ਨੂੰ 6,000 ਸਾਲ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਹਨ। ਇਤਿਹਾਸ ਤੋਂ ਕੀ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਹੈ? ਦੋ ਗੱਲਾਂ ਵੱਲ ਧਿਆਨ ਦਿਓ ਜੋ ਸ਼ਤਾਨ ਨੇ ਯਹੋਵਾਹ ਬਾਰੇ ਕਹੀਆਂ ਸਨ। ਸ਼ਤਾਨ ਨੇ ਹੱਵਾਹ ਨੂੰ ਕਿਹਾ: “ਤੁਸੀਂ ਕਦੀ ਨਾ ਮਰੋਗੇ।” (ਉਤਪਤ 3:4) ਇਹ ਕਹਿਣ ਨਾਲ ਕਿ ਆਦਮ ਤੇ ਹੱਵਾਹ ਫਲ ਖਾ ਕੇ ਨਹੀਂ ਮਰਨਗੇ, ਸ਼ਤਾਨ ਯਹੋਵਾਹ ਨੂੰ ਝੂਠਾ ਕਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਹ ਵੱਡਾ ਇਲਜ਼ਾਮ ਸੀ! ਜੇ ਰੱਬ ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਵਿਚ ਝੂਠ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲ ਉੱਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ? ਪਰ ਸਮੇਂ ਦੇ ਬੀਤਣ ਨਾਲ ਸਾਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਹੈ?

ਆਦਮ ਤੇ ਹੱਵਾਹ ਨੂੰ ਬੀਮਾਰੀ, ਦੁੱਖ, ਬੁਢਾਪੇ ਤੇ ਫਿਰ ਮੌਤ ਦਾ ਸਾਮ੍ਹਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਬਾਈਬਲ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ: “ਆਦਮ ਦੇ ਜੀਵਣ ਦੀ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਨੌ ਸੌ ਤੀਹ ਵਰਿਹਾਂ ਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਮਰ ਗਿਆ।” (ਉਤਪਤ 3:19; 5:5) ਆਦਮ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹਰ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਵਿਰਸੇ ਵਿਚ ਪਾਪ ਅਤੇ ਮੌਤ ਮਿਲੀ ਹੈ। (ਰੋਮੀਆਂ 5:12) ਸਮੇਂ ਦੇ ਬੀਤਣ ਨਾਲ ਇਹ ਸਾਬਤ ਹੋਇਆ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ਤਾਨ “ਝੂਠਾ ਹੈ ਅਤੇ ਝੂਠ ਦਾ ਪਤੰਦਰ ਹੈ” ਤੇ ਯਹੋਵਾਹ ‘ਸਚਿਆਈ ਦਾ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ’ ਹੈ।—ਯੂਹੰਨਾ 8:44; ਜ਼ਬੂਰਾਂ ਦੀ ਪੋਥੀ 31:5.