⁷ ਪਰ “ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਨਾ ਕੋਈ ਬੋਲੀ ਹੈ ਨਾ ਸ਼ਬਦ ਹਨ, ਨਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਸੁਣੀਦੀ ਹੈ।” ਫਿਰ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਗਵਾਹੀ ਵਿਚ ਬੜਾ ਦਮ ਹੈ। “ਸਾਰੀ ਧਰਤੀ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਤਾਰ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਸੰਸਾਰ ਦੀਆਂ ਹੱਦਾਂ ਤੀਕੁਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੋਲ।” (ਜ਼ਬੂਰਾਂ ਦੀ ਪੋਥੀ 19:3, 4) ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਆਕਾਸ਼ ਧਰਤੀ ਦੇ ਕੋਣੇ-ਕੋਣੇ ਤਕ ਆਪਣੀ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਗਵਾਹੀ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੇ ਹਨ।

8, 9. ਸੂਰਜ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਖ਼ਾਸ ਗੱਲਾਂ ਕਿਹੜੀਆਂ ਹਨ?

⁸ ਫਿਰ ਦਾਊਦ ਨੇ ਯਹੋਵਾਹ ਦੀ ਰਚਨਾ ਦੇ ਇਕ ਹੋਰ ਚਮਤਕਾਰ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ: “[ਆਕਾਸ਼] ਵਿੱਚ ਉਸ ਨੇ ਸੂਰਜ ਲਈ ਡੇਰਾ ਲਾਇਆ ਹੈ, ਜਿਹੜਾ ਲਾੜੇ ਵਾਂਙੁ ਆਪਣੀ ਕੋਠੜੀ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿੱਕਲਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਸੂਰਮੇ ਵਾਂਙੁ ਆਪਣੇ ਚੱਕਰ ਵਿੱਚ ਦੌੜ ਲਾ ਕੇ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਅਕਾਸ਼ਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਿਰੇ ਤੋਂ ਉਸ ਦਾ ਚੜ੍ਹਨਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਦਾ ਦੌਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੂਜੇ ਸਿਰੇ ਤੀਕੁਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੀ ਗਰਮੀ ਤੋਂ ਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਲੁਕੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ।”—ਜ਼ਬੂਰਾਂ ਦੀ ਪੋਥੀ 19:4-6.

10. (ੳ) ਸੂਰਜ ਆਪਣੇ ‘ਡੇਰੇ’ ਵਿਚ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਂਦਾ ਹੈ? (ਅ) ਸੂਰਜ ਇਕ “ਸੂਰਮੇ” ਵਾਂਗ ਕਿਵੇਂ ਦੌੜਦਾ ਹੈ?

¹⁰ ਜ਼ਬੂਰਾਂ ਦੇ ਲਿਖਾਰੀ ਨੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਇਕ “ਸੂਰਮੇ” ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਸੀ ਜੋ ਦਿਨ ਵਿਚ ਆਕਾਸ਼ ਦੇ ਇਕ ਸਿਰੇ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਸਿਰੇ ਤਕ ਦੌੜਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ‘ਡੇਰੇ’ ਵਿਚ ਚਲਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਡੁੱਬਦਾ ਸੂਰਜ ਦੇਖ ਕੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ‘ਡੇਰੇ’ ਵਿਚ ਆਰਾਮ ਕਰਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਉਹ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦਾ ਹੋਇਆ “ਲਾੜੇ ਵਾਂਙੁ ਆਪਣੀ ਕੋਠੜੀ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿੱਕਲਦਾ ਹੈ” ਅਤੇ ਫਿਰ ਉੱਪਰ ਚੜ੍ਹ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਕ ਚਰਵਾਹਾ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਦਾਊਦ ਅਕਸਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਪਾਲੇ ਵਿਚ ਮਰਦਾ ਹੋਣਾ। (ਉਤਪਤ 31:40) ਪਰ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਜਦ ਸੂਰਜ ਨਿਕਲਦਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਧੁੱਪ ਨਾਲ ਉਸ ਵਿਚ ਜਾਨ ਪੈਂਦੀ ਸੀ। ਸੂਰਜ ਪੂਰਬ ਤੋਂ ਪੱਛਮ ਤਕ ਆਪਣੇ ਸਫ਼ਰ ਵਿਚ ਥੱਕਦਾ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਇਕ “ਸੂਰਮੇ” ਵਾਂਗ ਉਹ ਇਹ ਸਫ਼ਰ ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਦੁਬਾਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।