ਗੌਰ ਨਾਲ ਦੇਖੋ। ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਭੀੜ ਇਕ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਪਕੜ ਕੇ ਕੁੱਟਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਆਪਣੇ ਬਚਾਅ ਲਈ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭਾਣੇ ਉਹ ਇੰਨਾ ਬੁਰਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਬਸ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਹੀ ਵਾਲੇ ਹਨ ਜਦ ਸਿਪਾਹੀ ਆ ਕੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬਚਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬੜੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਵੱਖਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਬੰਦਾ ਪੌਲੁਸ ਰਸੂਲ ਹੈ। ਉਸ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਯਹੂਦੀ ਹਨ ਜੋ ਪੌਲੁਸ ਦੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਨ ਦਾ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਇਤਰਾਜ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਸ ਨੇ ਹੈਕਲ ਨੂੰ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਵਾਲੇ ਰੋਮੀ ਸਿਪਾਹੀ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਰਦਾਰ ਕਲੌਦਿਯੁਸ ਲੁਸਿਯਸ ਹੈ। ਇਸ ਹਲਚਲ ਵਿਚ ਪੌਲੁਸ ਇਕ ਅਪਰਾਧੀ ਵਜੋਂ ਗਿਰਫ਼ਤਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ ਦੇ ਆਖ਼ਰੀ ਸੱਤ ਅਧਿਆਵਾਂ ਵਿਚ ਇਕ ਕੇਸ ਬਾਰੇ ਬਿਆਨ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕੇਸ ਇਸ ਗਿਰਫ਼ਤਾਰੀ ਨਾਲ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਪੌਲੁਸ ਦੇ ਪਿਛੋਕੜ, ਉਸ ਉੱਤੇ ਲਾਏ ਗਏ ਇਲਜ਼ਾਮ, ਉਸ ਦੀ ਸਫ਼ਾਈ ਵਿਚ ਜੋ ਕਿਹਾ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਸਜ਼ਾ ਦੇਣ ਦੇ ਰੋਮੀ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲਈਏ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਅਧਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝ ਸਕਾਂਗੇ।

ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿਚ ਅਮਨ-ਚੈਨ ਰੱਖਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਲੌਦਿਯੁਸ ਲੁਸਿਯਸ ਦੇ ਪੱਲੇ ਸੀ। ਉਸ ਤੋਂ ਉੱਚੀ ਪਦਵੀ ਯਹੂਦਿਯਾ ਦੇ ਰੋਮੀ ਹਾਕਮ ਦੀ ਸੀ ਜੋ ਕੈਸਰਿਯਾ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਲੁਸਿਯਸ ਕੋਲ ਪੌਲੁਸ ਨੂੰ ਗਿਰਫ਼ਤਾਰ ਕਰਨ ਦੇ ਦੋ ਕਾਰਨ ਸਨ। ਪਹਿਲਾ, ਉਹ ਇਕ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਹਿੰਸਕ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਦੂਜਾ, ਉਹ ਅਮਨ-ਚੈਨ ਭੰਗ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਕੈਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੇ ਆਪਸੀ ਫ਼ਸਾਦ ਕਰਕੇ ਲੁਸਿਯਸ ਨੇ ਪੌਲੁਸ ਨੂੰ ਅਨਟੋਨੀਆ ਦੇ ਕਿਲੇ ਵਿਚ ਕੈਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।​—ਰਸੂਲਾਂ ਦੇ ਕਰਤੱਬ 21:27–22:24.