20 A Cofar Naamita odparł, mówiąc:
2 „Dlatego moje niepokojące myśli dają mi odpowiedź
— z powodu mojego wewnętrznego wzburzenia.
3 Słyszę ubliżające mi wezwanie;
a odpowiada mi duch nie mający takiego zrozumienia, jakie ja posiadam.
4 Czyżbyś zawsze to wiedział,
odkąd człowiek został postawiony na ziemi,+
5 że radosny okrzyk niegodziwych jest krótki,+
a radość odstępcy trwa chwilkę?
6 Choć wspaniałość jego wznosi się do nieba,+
a jego głowa sięga obłoków,
7 ginie na zawsze jak jego placki gnoju;+
ci, którzy go widzieli, powiedzą: ‚Gdzież on jest?’+
8 Uleci niczym sen i go nie znajdą;
i zostanie odegnany niczym wizja nocna.+
9 Oko, które go ujrzało, nie uczyni tego ponownie+
i nie zobaczy go już jego miejsce.+
10 Synowie jego będą zabiegać o łaskę maluczkich,
a własne jego ręce oddadzą jego majętności.+
11 Kości jego były pełne młodzieńczej żywotności,
ale ona legnie wraz z nim w prochu.+
12 Jeśli to, co złe, ma słodki smak w jego ustach,
jeśli on to rozpuszcza pod językiem,
13 jeśli temu współczuje i się tego nie pozbywa,
i jeśli zatrzymuje to pośrodku swego podniebienia,
14 jego pokarm przemieni się w jego jelitach;
będzie w nim żółcią kobr.
15 Połknął bogactwo, lecz je zwymiotuje;
Bóg je wypędzi z jego brzucha.
16 Ssać będzie jad kobr;
zabije go język żmii.+
17 Nigdy nie zobaczy potoków wody,+
obfitych strumieni miodu i masła.
18 Będzie oddawał swą nabytą własność i jej nie połknie —
niczym bogactwo uzyskane ze swego handlu, którym się jednak nie nacieszy.+
19 Bo roztrzaskał, opuścił maluczkich;
zagarnął dom, którego nie budował.+
20 W swym brzuchu bowiem nie zazna spokoju;
nie ocaleje dzięki swym majętnościom.+
21 Nie pozostało nic, co mógłby pochłonąć,
dlatego jego pomyślność nie przetrwa.
22 U szczytu swego dostatku będzie się zamartwiać;+
przyjdzie na niego cała potęga niedoli.
23 Niechaj On, by napełnić mu brzuch,
ześle nań swój płonący gniew+
i jak deszcz spuści go na niego, w jego trzewia.
24 Ten ucieknie+ przed zbroją żelazną;
przebije go łuk miedziany.
25 Pocisk przeszyje jego grzbiet,
a błyszczący oręż jego żółć;+
wyruszą przeciwko niemu strachy.+
26 Wszelka ciemność będzie zastrzeżona dla jego rzeczy, które on ceni jak skarby;
strawi go ogień, którego nikt nie rozniecał;+
źle się powiedzie temu, kto ocaleje w jego namiocie.
27 Niebo odsłoni jego winę,+
a ziemia powstanie przeciwko niemu.
28 Rzęsista ulewa porwie jego dom;
wyleją się rzeczy w dniu Jego gniewu.+
29 Oto dział od Boga dla człowieka niegodziwego,+
jego przyrzeczone dziedzictwo od Boga”.