Jeśli to możliwe, nasze dobre uczynki powinny pozostawać „w ukryciu” — nie chcemy się z nimi obnosić (Mat. 6:1-4). Powinniśmy też okazywać szacunek innym (Rzym. 12:10). Wzór pod tym względem dał Jezus, kiedy umył uczniom nogi (Jana 13:3-5, 12-15). Żeby rozwinąć pokorę potrzebną do okazywania szacunku, być może będziemy musieli zdobyć się na duży wysiłek. Nawet apostołowie przed otrzymaniem ducha świętego nie w pełni rozumieli, dlaczego Jezus umył im nogi (Jana 13:7). Okazujemy innym szacunek, gdy nie myślimy o sobie zbyt wiele z powodu swojego wykształcenia, sytuacji materialnej albo przywilejów w organizacji Jehowy (Rzym. 12:3). I zamiast zazdrościć osobom, które są chwalone, cieszymy się z nimi, nawet jeśli uważamy, że zasługujemy na takie samo uznanie za wykonaną pracę. w17.10 s. 9, ak. 9, 10

Wielu głosicieli przekonało się, że używanie Słowa Bożego w służbie ma głęboki wpływ na ich rozmówców. Rozważmy pewien przykład. Brat odwiedził starszego wiekiem mężczyznę, który od lat czytał nasze czasopisma. Zamiast po prostu wręczyć mu najnowsze wydanie Strażnicy, postanowił odczytać jeden z podanych w niej wersetów. Był to List 2 do Koryntian 1:3, 4, gdzie powiedziano: „Ojciec tkliwych zmiłowań i Bóg wszelkiego pocieszenia (...) pociesza [nas] we wszelkim naszym ucisku”. Domownik był tak poruszony tymi słowami, że poprosił brata o ponowne ich odczytanie. Przyznał, że razem z żoną bardzo potrzebują pokrzepienia, i chciał dowiedzieć się z Biblii czegoś więcej. Z pewnością podczas głoszenia ty też dostrzegasz, że Słowo Boże oddziałuje z mocą (Dzieje 19:20). w17.09 s. 26, ak. 9, 10

Zarzuty Szatana bez wątpienia wywołały oburzenie i gniew lojalnych Bogu stworzeń niebiańskich. Jednak Jehowa nie zadziałał pośpiesznie. Zareagował w zrównoważony i słuszny sposób. Nie uniósł się gniewem i postąpił sprawiedliwie (Wyjścia 34:6; Hioba 2:2-6). Dlaczego? Ponieważ nie chce, by „ktokolwiek został zgładzony, ale pragnie, żeby wszyscy doszli do skruchy” (2 Piotra 3:9). Z tego, jak Jehowa panuje nad sobą, uczymy się, że powinniśmy uważać na to, co mówimy, i zastanawiać się nad swoim postępowaniem. Nie możemy działać pośpiesznie. Kiedy mamy do podjęcia jakąś ważną decyzję, powinniśmy poświęcić czas, żeby ją dobrze przemyśleć. Módlmy się o mądrość, żeby powiedzieć lub zrobić to, co słuszne (Ps. 141:3). Pod wpływem emocji często reagujemy przesadnie. Wielu z nas do dziś żałuje bezmyślnie wypowiedzianych słów albo gwałtownych reakcji (Prz. 14:29; 15:28; 19:2). w17.09 s. 4, ak. 6, 7