Chrześcijanin, który popełnił poważny grzech i chce odzyskać zdrowie duchowe, musi poprosić o pomoc starszych zboru. Dlaczego jest to ważne? Po pierwsze, taki sposób postępowania podał w swoim Słowie Jehowa (Jak. 5:14-16). Po drugie, starsi pomogą skruszonemu grzesznikowi odzyskać uznanie Boże i uniknąć powtórzenia grzechu (Gal. 6:1; Hebr. 12:11). Po trzecie, zostali oni wyznaczeni i są szkoleni, żeby pokrzepiać skruszonych grzeszników i pomóc im poradzić sobie z bólem i poczuciem winy. Jehowa nazwał starszych „schronieniem przed ulewą” (Izaj. 32:2, Biblia warszawska). Czy nie przyznasz, że ich pomoc jest wyrazem miłosierdzia Bożego? Wielu sług Jehowy przekonało się, jaką ulgę daje skorzystanie z pomocy starszych. w17.11 s. 10, ak. 8, 9

Chociaż może to nie być łatwe, musimy unikać kontaktów z wykluczonymi krewnymi — przez telefon, SMS-y, listy, mejle czy portale społecznościowe. Ale nie trać nadziei. Miłość „na wszystko ma nadzieję” — również na to, że osoby, które opuściły Jehowę, do Niego wrócą (1 Kor. 13:7). Jeśli dostrzegasz, że wykluczony członek rodziny zmienia nastawienie, możesz się modlić, żeby czerpał siły z Biblii i zareagował na wezwanie Jehowy: ‛Wróć do mnie’ (Izaj. 44:22). Jezus powiedział, że nie bylibyśmy go godni, gdyby jakiś człowiek był dla nas ważniejszy niż on. Nie miał jednak wątpliwości, że jego uczniowie będą odważnie zachowywać lojalność mimo sprzeciwu krewnych. Jeśli to, że naśladujesz Jezusa, jest przyczyną napięć w twojej rodzinie, polegaj na Jehowie, a On ci pomoże (Izaj. 41:10, 13). Pamiętaj, że Jehowa i Jezus są z ciebie dumni i nagrodzą twoją wierność. w17.10 s. 16, ak. 19-21

Do okazywania współczucia pobudza nas obserwowanie skutków grzechu Adama. Nie możemy się doczekać, kiedy znikną choroby i starość, dlatego modlimy się o przyjście Królestwa Bożego. Ale dopóki to nie nastąpi, staramy się wspierać osoby będące w potrzebie. Zobaczmy, jak pewien autor napisał o czymś, co spotkało jego mamę, która była w podeszłym wieku i cierpiała na chorobę Alzheimera. Pewnego dnia zabrudziła swoje ubranie. Kiedy próbowała je wyczyścić, zadzwonił dzwonek do drzwi. Okazało się, że przyszły do niej dwie siostry, które regularnie ją odwiedzały. Zapytały, czy mogłyby jej jakoś pomóc. Kobieta odpowiedziała: „Właściwie tak, chociaż trochę się wstydzę o to prosić”. Siostry pomogły jej wyczyścić ubranie, a potem zrobiły herbatę i spędziły z nią trochę czasu na rozmowie. Syn tej pani był im za to bardzo wdzięczny. Napisał: „Podziwiam Świadków”. I dodał: „Naprawdę stosują się do tego, o czym głoszą”. A czy ty współczujesz osobom starszym oraz schorowanym i starasz się robić wszystko, co możesz, żeby nieść im ulgę w cierpieniu? (Filip. 2:3, 4). w17.09 s. 9, ak. 5; s. 12, ak. 14