Zachęty mogą mieć ogromną siłę oddziaływania. „Przez wiele lat czułem się bezwartościowy” — opowiada Rubén. „Ale pewnego razu głosiłem ze starszym, który dostrzegł, że mam gorszy dzień. Z uwagą mnie wysłuchał. Potem przypomniał mi, ile dobrego robię. Powołał się też na słowa Jezusa, że każdy z nas jest warty więcej niż wiele wróbli. Często wspominam ten werset i nadal porusza on moje serce. To, co powiedział ten starszy, dużo zmieniło w moim życiu” (Mat. 10:31). Potrzebę regularnego zachęcania innych podkreślono w Biblii. Apostoł Paweł napisał do chrześcijan pochodzenia hebrajskiego: „Wciąż się nawzajem usilnie zachęcajcie każdego dnia (...), żeby czasem ktoś z was nie popadł w zatwardziałość wskutek zwodniczej mocy grzechu” (Hebr. 3:13). Jeżeli sam kiedyś zostałeś pokrzepiony, to rozumiesz, jak ważna jest powyższa rada Pawła. w16.11 1:2, 3

W 313 roku n.e. cesarz Rzymu Konstantyn zagwarantował chrześcijanom swobodę wyznania. Po soborze nicejskim obecny tam Konstantyn zesłał na wygnanie oskarżonego o odstępstwo Ariusza, który nie chciał przyznać, że Jezus jest Bogiem. Później, pod rządami cesarza Teodozjusza I (379-395 n.e.), Kościół katolicki, jak nazwano skażoną formę chrystianizmu, stał się w imperium rzymskim religią państwową. Historycy mówią, że w IV wieku n.e. pogański Rzym został poddany chrystianizacji. Ale prawda jest taka, że w tamtym okresie odstępcza forma chrystianizmu połączyła się z pogańskimi religiami imperium rzymskiego i weszła w skład Babilonu Wielkiego. Mimo to niewielka grupa przyrównanych do pszenicy pomazańców podejmowała wysiłki, żeby oddawać Bogu cześć (Mat. 13:24, 25, 37-39). w16.11 4:8, 9

Żyjemy w naprawdę stresujących czasach. Rozwścieczony Szatan Diabeł „krąży jak ryczący lew, starając się kogoś pożreć” (1 Piotra 5:8; Obj. 12:17). Dlatego nic dziwnego, że czasami nawet słudzy Boży odczuwają pewną miarę niepokoju. Na przykład wierny król Dawid niekiedy ‛chował smutek w swym sercu’ (Ps. 13:2). Apostoła Pawła ‛nurtowała troska o wszystkie zbory’ (2 Kor. 11:28). Co więc możemy zrobić, kiedy jesteśmy przytłoczeni zmartwieniami? W przeszłości nasz niebiański Ojciec pomagał swoim sługom uwolnić się od niepokoju, dlatego możemy być pewni, że i nam pomoże. Jak przerzucić troski na Jehowę? Poprzez szczere modlitwy, czytanie Słowa Bożego i rozmyślanie o nim, poddawanie się pod wpływ ducha świętego i rozmowy z zaufanymi osobami. w16.12 3:1, 2