W Księdze Malachiasza 3:1-3 opisano okres — od roku 1914 do początków 1919 — w którym pomazańcy, „synowie Lewiego”, mieli zostać oczyszczeni. W tym czasie Jehowa Bóg, „prawdziwy Pan”, wraz z Jezusem, „posłańcem przymierza”, dokonali inspekcji wśród osób służących w duchowej świątyni. Po otrzymaniu niezbędnego skarcenia oczyszczony lud Jehowy był przygotowany, żeby wziąć na siebie kolejne zadania. W roku 1919 został ustanowiony „niewolnik wierny i roztropny”, który miał zapewniać pokarm duchowy we właściwym czasie (Mat. 24:45). Słudzy Boży zostali wreszcie wyzwoleni z niewoli Babilonu Wielkiego. Od tej pory dzięki niezasłużonej życzliwości Jehowy coraz lepiej rozumieją Jego wolę i pogłębiają swoją miłość do Niego. Zaznawanie takich błogosławieństw sprawia im wielką radość! w16.11 5:14

Kochamy Jehowę, „ponieważ on pierwszy nas umiłował” (1 Jana 4:19). Jednym z przejawów Jego miłości jest to, że błogosławi swoim lojalnym sługom. Im bardziej kochamy Boga, tym silniejsza jest nasza wiara — nie tylko w to, że On istnieje, ale także w to, że zawsze nagradza osoby, które kocha (Hebr. 11:6). Nagradzanie innych jest nieodłączną częścią osobowości i postępowania Jehowy. Musimy być całkowicie przekonani, że Bóg ‛nagrodzi tych, którzy Go pilnie szukają’, ponieważ „wiara to nacechowane pewnością oczekiwanie rzeczy spodziewanych” (Hebr. 11:1). Gdybyśmy nie byli pewni spełnienia Bożych obietnic, nasza wiara nie byłaby zupełna. Jak wskazuje dzisiejszy tekst dzienny, Jehowa zachęca, żebyśmy zabiegali o Jego błogosławieństwo. Możemy okazać głęboką wdzięczność za tę życzliwą zachętę, pozytywnie na nią reagując. w16.12 4:1-3

Nawet chrześcijanin, który od lat służy Jehowie, mógłby zacząć skupiać umysł na „sprawach ciała”. Nie chodzi tu o kogoś, kto od czasu do czasu myśli o jedzeniu, pracy, rozrywce albo romantycznych uczuciach. Są to normalne aspekty życia. Na przykład Jezus znajdował przyjemność w jedzeniu i karmił tłumy. Cenił też odpoczynek. A Paweł pisał, że w małżeństwie jest miejsce na zaspokajanie potrzeb seksualnych. Użyte w omawianym dzisiaj wersecie greckie słowo oznacza „koncentrowanie na czymś umysłu lub serca, świadome planowanie; podkreśla kryjące się za tym nastawienie”. Osoby, które żyją „w zgodzie z ciałem”, pozwalają, żeby w ich życiu główną rolę odgrywały grzeszne skłonności. Pewien biblista tak wypowiedział się na temat Listu do Rzymian 8:5: „Tacy ludzie skupiają swoje myśli na rzeczach cielesnych — pasjonują się nimi, ciągle o nich rozmawiają, angażują się w nie i się nimi szczycą”. w16.12 2:5, 9, 10