Jehowa jest „Bogiem prawdy” (Ps. 31:5). Kocha swoje dzieci i z przyjemnością zsyła na nie światło prawdy, by kierowały się nim w każdej dziedzinie życia, zwłaszcza w sprawach związanych z oddawaniem Mu czci. Jaką prawdę objawia Jehowa i jak to świadczy o Jego miłości do nas? Przede wszystkim Jehowa objawia prawdę o sobie. Ujawnia swoje imię, które występuje w Biblii częściej niż jakiekolwiek inne. W ten sposób zbliża się do nas i pozwala nam się poznać (Jak. 4:8). Wyjawia również swoje cechy oraz mówi, jakim jest Bogiem. Widzialny wszechświat świadczy o mocy i mądrości Jehowy, z kolei na kartach Biblii On sam ukazuje swą sprawiedliwość oraz bezgraniczną miłość (Rzym. 1:20). Bóg przypomina ojca, który jest nie tylko silny i mądry, ale też sprawiedliwy i kochający, co ułatwia dzieciom nawiązanie z nim bliskiej, osobistej więzi. w15 15.9 4:8, 9

Wielu uważa, że Bóg w zasadzie nie interesuje się ani poczynaniami ludzi, ani ich losem. Kiedy w listopadzie 2013 roku supertajfun Haiyan spustoszył środkowe Filipiny, burmistrz pewnego dużego miasta powiedział: „Bóg widocznie był gdzie indziej”. Inni postępują tak, jakby ich czyny były dla Boga niewidoczne (Izaj. 26:10, 11; 3 Jana 11). Przypominają ludzi, o których apostoł Paweł napisał: „Nie uważali za wskazane uznać Boga, (...) pełni wszelkiej nieprawości, złości, chciwości, nikczemności” (Rzym. 1:28, 29, Biblia warszawska). A co można powiedzieć o nas? W odróżnieniu od wspomnianych osób zdajemy sobie sprawę, że Jehowa widzi wszystko, co robimy. Ale czy w swoim życiu dostrzegamy też, że On się nami interesuje i nas wspiera? w15 15.10 1:1-3

Znakomitym przejawem wiary jest uczestniczenie w dziele głoszenia. Dlaczego można tak powiedzieć? Owa działalność wymaga wiary w to, że koniec obecnego systemu rzeczy nadejdzie w ustalonym przez Boga czasie, że ‛się nie opóźni’ (Hab. 2:3). O głębi naszej wiary świadczy zakres, w jakim się wysilamy w służbie kaznodziejskiej. Czy robimy wszystko, na co nas stać, może nawet szukając sposobów na poszerzenie w niej udziału? (2 Kor. 13:5). Składanie „publicznego wyznania ku wybawieniu” to rzeczywiście dobitny sposób na pokazanie, że mamy wiarę w swym sercu (Rzym. 10:10). Wiary możemy dowieść również wtedy, gdy zmagamy się z wyzwaniami dnia codziennego. Bez względu na to, czy borykamy się z chorobą, zniechęceniem, przygnębieniem, ubóstwem czy innymi poważnymi problemami, jesteśmy przekonani, że Jehowa i Jego Syn udzielą nam „pomocy w stosownym czasie” (Hebr. 4:16). Dajemy wyraz takiemu przekonaniu, gdy modlimy się o pomoc w zaspokojeniu naszych potrzeb, i to nie tylko duchowych. w15 15.10 2:12-14