Psalmy

140 Ratuj mnie, Jehowo, od ludzi złych,+

zechciej mnie też strzec od męża dopuszczającego się aktów przemocy,+

 2 od tych, którzy uknuli złe rzeczy w swym sercu,+

którzy przez cały dzień atakują jak na wojnach.+

 3 Wyostrzyli swój język jak wężowy;+

pod ich wargami — jad żmii rogatej.+ Sela.

 4 Zachowaj mnie, Jehowo, od rąk niegodziwca,+

zechciej mnie też strzec od męża dopuszczającego się aktów przemocy,+

od tych, którzy umyślili zepchnąć moje kroki.+

 5 Ci, którzy sami siebie wywyższają, ukryli pułapkę na mnie+

i powrozy rozciągnęli jak sieć na skraju ścieżki.+

Sidła na mnie zastawili.+ Sela.

 6 Rzekłem do Jehowy: „Tyś Bogiem moim.+

Racz nadstawić ucha, Jehowo, na głos moich błagań”.+

 7 Jehowo, Wszechwładny Panie,+ siło mego wybawienia,+

tyś osłonił mą głowę w dniu siły zbrojnej.+

 8 Nie daj, Jehowo, tego, czego pożąda niegodziwiec.+

Nie popieraj jego knowania, żeby tacy nie zostali wywyższeni.+ Sela.

 9 A głowy tych, którzy mnie otaczają,+

oby zakryła niedola z ich własnych warg.+

10 Oby zrzucono na nich żarzące się węgle.+

Niech zostaną wtrąceni w ogień,+ w doły wodne, żeby się nie podnieśli.+

11 Kto mówi wielkie rzeczy, niech nie będzie utwierdzony na ziemi.+

Na męża dopuszczającego się przemocy niechaj zło poluje wielokrotnymi ciosami.+

12 Dobrze wiem, że Jehowa uczyni zadość+

prawnemu roszczeniu uciśnionego, sądowi biednych.+

13 Zaiste, prawi będą składać podziękowania twojemu imieniu;+

prostolinijni będą mieszkać przed twoim obliczem.+