22 A uczeni w piśmie*, którzy przybyli z Jerozolimy, mówili: „Ma Belzebuba i wypędza demony mocą ich władcy”+. 23 On więc przywołał ich do siebie i przemówił do nich, używając przykładów: „Jak Szatan może wypędzać Szatana? 24 Jeśli królestwo podzieli się wewnętrznie, to takie królestwo nie zdoła się ostać+. 25 Również jeśli dom podzieli się wewnętrznie, to taki dom nie zdoła się ostać. 26 Podobnie jeśli Szatan powstał sam przeciw sobie i podzielił się wewnętrznie, to nie zdoła się ostać, ale czeka go koniec. 27 Przecież nikt, kto wejdzie do domu kogoś silnego, nie będzie w stanie ukraść jego rzeczy, jeśli go najpierw nie zwiąże. Dopiero wtedy zdoła okraść jego dom.

15 Ale niektórzy powiedzieli: „Wypędza demony mocą Belzebuba, ich władcy”+. 16 A inni, chcąc wystawić Jezusa na próbę, zaczęli domagać się od niego znaku+ z nieba. 17 Wtedy on, wiedząc, o czym myślą+, rzekł do nich: „Każde królestwo, które jest wewnętrznie podzielone, popadnie w ruinę. Również dom, który jest wewnętrznie podzielony, upadnie. 18 Tak samo Szatan — jeśli jest wewnętrznie podzielony, to jak jego królestwo uchroni się przed upadkiem? Mówicie, że wypędzam demony mocą Belzebuba. 19 Jeśli ja wypędzam demony mocą Belzebuba, to czyją mocą wypędzają je wasi uczniowie*? Dlatego oni będą waszymi sędziami. 20 Jeśli jednak wypędzam demony palcem Bożym+, to Królestwo Boże istotnie was zaskoczyło*+. 21 Gdy silny, dobrze uzbrojony człowiek strzeże swojego domu, to jego mienie jest bezpieczne. 22 Ale gdy napadnie go ktoś silniejszy i go pokona, zabierze mu całe uzbrojenie, na którym ten polegał, i rozdzieli zdobyte łupy. 23 Kto nie jest po mojej stronie, ten jest przeciwko mnie, a kto ze mną nie gromadzi, ten rozprasza+.