Księga Hioba
16 Na to Hiob odpowiedział:
2 „Słyszałem do tej pory wiele takich rzeczy.
Wszyscy jesteście uciążliwymi pocieszycielami!+
3 Czy wreszcie skończą się puste* słowa?
Co cię skłania do takiej odpowiedzi?
4 Ja też mógłbym mówić tak jak wy.
8 Ponadto chwytasz mnie i inni to widzą,
tak iż moje wychudzone ciało jest jak świadek, który zeznaje przeciwko mnie.
9 Bóg rozszarpał mnie w swoim gniewie i żywi do mnie wrogość+.
Zgrzyta na mnie zębami.
Mój wróg przeszywa mnie swoim wzrokiem+.
10 Szeroko otworzyli przeciwko mnie swoje usta+
i pogardliwie mnie spoliczkowali,
licznie gromadzą się przeciwko mnie+.
Potem obrał mnie sobie za cel.
13 Otaczają mnie Jego łucznicy+.
On przebija moje nerki+ i nie okazuje współczucia,
moją żółć wylewa na ziemię.
14 Robi we mnie wyłom za wyłomem i się przeze mnie przebija.
Naciera na mnie jak wojownik.
16 Moja twarz poczerwieniała od płaczu+,
a na moich powiekach jest głęboki cień*,
17 chociaż swoich rąk nie splamiłem przemocą,
a moja modlitwa jest czysta.
18 Ziemio, nie zakrywaj mojej krwi!+
I niech nigdzie nie ukryje się mój krzyk!
19 Nawet teraz jest w niebiosach mój świadek,
jest na wysokościach Ten, który może zaświadczyć na moją rzecz.