Pierwsza Księga Kronik
16 Arkę prawdziwego Boga wniesiono do namiotu, który rozbił Dawid, i tam ją postawiono+. Następnie złożono prawdziwemu Bogu ofiary całopalne i ofiary współuczestnictwa*+. 2 Kiedy Dawid zakończył składanie ofiar całopalnych+ i ofiar współuczestnictwa+, pobłogosławił lud w imię Jehowy. 3 Ponadto rozdał wszystkim Izraelitom — każdemu mężczyźnie i każdej kobiecie — po okrągłym bochenku chleba, po placku daktylowym i placku rodzynkowym. 4 Potem wyznaczył niektórych Lewitów do usługiwania przed Arką Jehowy+, żeby oddawali chwałę* Jehowie, Bogu Izraela, składali Mu podziękowania i Go wysławiali. 5 Asaf+ był ich przełożonym, drugi po nim był Zachariasz. Na harfach* i lirach* grał Jejel, Szemiramot, Jechiel, Mattitiasz, Eliab, Benajasz, Obed-Edom i Jejel+. Na czynelach grał Asaf+. 6 A kapłani Benajasz i Jachazjel stale dęli w trąby przed Arką Przymierza prawdziwego Boga.
7 Tego dnia Dawid po raz pierwszy polecił Asafowi+ i jego braciom wykonać pieśń dziękczynną, którą ułożył dla Jehowy:
10 Szczyćcie się Jego świętym imieniem+.
Niech ci, którzy szukają Jehowy, cieszą się w sercach+.
11 Proście Jehowę, żeby udzielił wam swojej siły*+.
Bezustannie zabiegajcie o Jego uznanie*+.
12 Wspominajcie zdumiewające czyny, których dokonał+,
Jego cuda i wyroki, które ogłosił,
13 wy, potomkowie* Jego sługi Izraela+,
wy, synowie Jakuba, Jego wybrani+.
Jego wyroki dotyczą całej ziemi+.
15 Zawsze pamiętajcie o Jego przymierzu,
przez tysiąc pokoleń — o złożonej obietnicy*+,
16 o przymierzu, które zawarł z Abrahamem+,
o przysiędze, którą złożył Izaakowi+,
17 którą uczynił dekretem dla Jakuba+
i trwałym przymierzem dla Izraela,
18 mówiąc: ‚Dam ci ziemię Kanaan+
jako przydzielone dziedzictwo’+.
21 Bóg nikomu nie pozwolił ich gnębić+
i ze względu na nich upominał królów+,
22 mówiąc: ‚Nie tykajcie moich pomazańców,
a moim prorokom nie róbcie nic złego’+.
23 Śpiewaj Jehowie, cała ziemio!
Dzień po dniu ogłaszajcie wybawienie, które On zapewnia!+
24 Opowiadajcie wśród narodów o Jego chwale,
wśród wszystkich ludów — o Jego zdumiewających dziełach.
25 Bo Jehowa jest wielki i szczególnie godny wysławiania.
Budzi większy lęk i podziw niż wszyscy inni bogowie+.
27 Otacza Go majestat* i wspaniałość+.
Miejsce, w którym przebywa, wypełnia siła i radość+.
28 Rodziny ludów, oddajcie Jehowie to, co Mu się należy,
oddajcie Jehowie to, co Mu się należy, ze względu na Jego chwałę i siłę+.
Kłaniajcie się* Jehowie przystrojeni świętością*+.
30 Drżyj przed Nim, cała ziemio!
Ziemia* jest utwierdzona, nic nie może nią poruszyć*+.
31 Niech się cieszy niebo i niech się raduje ziemia+.
Głoście wśród narodów: ‚Jehowa został Królem!’+.
32 Niech zagrzmi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich jest.
35 I mówcie: ‚Wybaw nas, Boże naszego wybawienia+,
zbierz nas i ocal przed narodami,
żebyśmy mogli wysławiać Twoje święte imię+
Wtedy cały lud powiedział: „Amen!*” i wysławiał Jehowę.
37 Potem Dawid zostawił tam Asafa+ i jego braci, żeby stale pełnili służbę przed Arką Przymierza Jehowy+, wykonując swoje codzienne zadania+. 38 Obed-Edom i jego 68 braci, a także Obed-Edom, syn Jedutuna, oraz Chosa byli odźwiernymi. 39 Kapłan Cadok+ i inni kapłani usługiwali przed przybytkiem Jehowy na wzniesieniu w Gibeonie+. 40 Mieli regularnie, rano i wieczorem, składać Jehowie całopalenia na ołtarzu całopalnym i wykonywać wszystko, co jest napisane w Prawie, którego Jehowa kazał przestrzegać Izraelowi+. 41 Byli z nimi Heman, Jedutun+ i reszta wybranych mężczyzn, których wyznaczono imiennie, żeby składali podziękowania Jehowie+, bo „Jego lojalna miłość trwa wiecznie”+. 42 Heman+ i Jedutun mieli grać na trąbach, czynelach i innych instrumentach, żeby wysławiać* prawdziwego Boga. A synowie Jedutuna+ odpowiadali za bramę. 43 Później wszyscy ludzie rozeszli się do swoich domów. I Dawid poszedł pobłogosławić swoich domowników.