Druga Księga Kronik
34 Jozjasz+ miał osiem lat, gdy został królem, i panował w Jerozolimie 31 lat+. 2 Robił to, co słuszne w oczach Jehowy. Poszedł w ślady swojego przodka Dawida — nie zboczył z tej drogi ani na prawo, ani na lewo.
3 W ósmym roku swojego panowania, gdy jeszcze był chłopcem, zaczął szukać Boga Dawida, swojego przodka+. A w 12 roku panowania zaczął oczyszczać Judę i Jerozolimę+ ze świętych wzniesień+, świętych pali*, rzeźbionych wizerunków+ i posągów z metalu. 4 Na jego oczach zburzono ołtarze Baalów. Jozjasz zniszczył ołtarze kadzielne, które się nad nimi znajdowały. Roztrzaskał też święte pale*, rzeźbione wizerunki i posągi z metalu. Starł je na proch i rozrzucił go na groby tych, którzy składali im ofiary+. 5 A na ich ołtarzach spalił kości kapłanów+. W taki sposób oczyścił Judę i Jerozolimę.
6 W miastach na terytorium Manassesa, Efraima+, Symeona aż po terytorium Naftalego i w okolicznych ruinach 7 zburzył ołtarze, roztrzaskał święte pale* oraz rzeźbione wizerunki+ i starł je na proch. Zniszczył również wszystkie ołtarze kadzielne w ziemi izraelskiej+, po czym wrócił do Jerozolimy.
8 Jozjasz w 18 roku swojego panowania — gdy już oczyścił kraj i świątynię* — wysłał Szafana+, syna Acaliasza, i Maasejasza, naczelnika miasta, oraz kronikarza Joacha, syna Joachaza, żeby naprawili dom Jehowy, jego Boga+. 9 Oni z kolei poszli do arcykapłana Chilkiasza i dali mu pieniądze przyniesione do domu Boga. Lewici usługujący jako odźwierni zebrali je od potomków Manassesa i Efraima oraz całej reszty Izraela+, a także od Judejczyków, Beniaminitów i mieszkańców Jerozolimy. 10 Następnie przekazano te pieniądze ludziom, którzy nadzorowali prace w domu Jehowy. A pracujący w domu Jehowy przeznaczyli je na usuwanie uszkodzeń i naprawę domu. 11 Dali je rzemieślnikom i budowniczym, żeby kupili ciosane kamienie oraz drewno do wzmocnienia konstrukcji i żeby z belek odbudowali domy, które królowie Judy zaniedbali i doprowadzili do ruiny+.
12 Ludzie ci wiernie wykonywali swoją pracę+. Ich nadzorcami byli Lewici: z Merarytów+ — Jachat i Abdiasz, z Kehatytów+ — Zachariasz i Meszullam. A Lewici, którzy byli zdolnymi muzykami+, 13 nadzorowali robotników* i wszystkich pozostałych ludzi wykonujących różnego rodzaju zadania. Niektórzy Lewici byli też sekretarzami, urzędnikami i odźwiernymi+.
14 Kiedy wybierano pieniądze przyniesione do domu Jehowy+, kapłan Chilkiasz znalazł księgę Prawa Jehowy+, przekazaną przez* Mojżesza+. 15 Powiedział do sekretarza Szafana: „Znalazłem w domu Jehowy księgę Prawa”. Następnie Chilkiasz dał tę księgę Szafanowi. 16 A Szafan przyniósł ją królowi i powiadomił go: „Twoi słudzy wykonują wszystko, co im zlecono. 17 Wybrali pieniądze, które były w domu Jehowy, i przekazali je nadzorcom i pracownikom”. 18 Sekretarz Szafan powiedział jeszcze do króla: „Kapłan Chilkiasz dał mi tę księgę”+. I Szafan zaczął ją czytać w obecności króla+.
19 Gdy tylko król usłyszał słowa Prawa, rozdarł swoje szaty+. 20 Rozkazał Chilkiaszowi, Achikamowi+, synowi Szafana, i Abdonowi, synowi Micheasza, oraz sekretarzowi Szafanowi i Asajaszowi, swojemu osobistemu słudze: 21 „Idźcie zapytać Jehowę o mnie i o lud, który pozostał w Izraelu i Judzie. Zapytajcie, co oznaczają dla nas słowa zapisane w odnalezionej księdze. Jehowa da upust swojej wielkiej złości na nas, bo nasi przodkowie nie postępowali zgodnie ze słowem Jehowy — nie przestrzegali wszystkiego, co jest napisane w tej księdze”+.
22 Wtedy Chilkiasz razem z ludźmi wysłanymi przez króla poszli porozmawiać z prorokinią Chuldą+, która była żoną Szalluma, opiekuna szat, syna Tikwy, syna Charchasa. Mieszkała w Jerozolimie, w nowej części miasta+. 23 Powiedziała im: „Tak mówi Jehowa, Bóg Izraela: ‚Przekażcie człowiekowi, który was do mnie przysłał: 24 „Jehowa mówi: ‚Sprowadzę nieszczęście na to miejsce i na jego mieszkańców+ — wszystkie przekleństwa zapisane w księdze+, którą czytano królowi Judy. 25 Ponieważ mnie porzucili+ i spalają ofiary dla innych bogów, obrażając mnie+ wszystkim, co robią, wyleję na to miejsce swój gniew i nikt nie będzie w stanie go powstrzymać’”+. 26 A królowi Judy, który was przysłał, żeby zapytać Jehowę, macie powiedzieć: „W związku ze słowami, które usłyszałeś+, Jehowa, Bóg Izraela, mówi: 27 ‚Ponieważ twoje serce okazało się wrażliwe* i upokorzyłeś się przed Bogiem, gdy usłyszałeś Jego słowa dotyczące tego miejsca i jego mieszkańców — okazałeś pokorę, rozdarłeś swoje szaty i zacząłeś przede mną płakać — usłyszałem cię+. Takie jest oświadczenie Jehowy. 28 Dlatego przyłączę cię do twoich przodków* i w pokoju spoczniesz w swoim grobie. Nie będziesz patrzeć na całe nieszczęście, które sprowadzę na to miejsce i jego mieszkańców’”’”+.
Taką właśnie odpowiedź zanieśli królowi. 29 Wtedy na polecenie króla zebrano wszystkich starszych Judy i Jerozolimy+. 30 Potem król razem ze wszystkimi mieszkańcami Judy i Jerozolimy, kapłanami oraz Lewitami — całym ludem, od małego do wielkiego — poszedł do domu Jehowy. Tam odczytał na głos wszystkie słowa zapisane w księdze przymierza, którą znaleziono w domu Jehowy+. 31 Król stanął na swoim miejscu i zawarł* przymierze+ przed Jehową, że będzie podążać za Jehową oraz z całego serca i całej duszy* przestrzegać Jego przykazań, przypomnień i przepisów+ — że będzie wprowadzać w czyn słowa przymierza zapisane w tej księdze+. 32 Ponadto kazał przystąpić do tego przymierza wszystkim, którzy się znajdowali w Jerozolimie i na terytorium Beniamina. I mieszkańcy Jerozolimy zaczęli postępować zgodnie z przymierzem Boga, Boga swoich przodków+. 33 Jozjasz pousuwał wszystkie obrzydliwe bożki* ze wszystkich ziem należących do Izraelitów+, a każdemu mieszkańcowi Izraela nakazał służyć Jehowie, swojemu Bogu. Przez całe życie* Jozjasza nie przestali oni służyć Jehowie, Bogu swoich przodków.