Księga Hioba

13 „Wszystko to zobaczyłem na własne oczy,

usłyszałem to na własne uszy i zrozumiałem.

 2 Ja też wiem to co wy,

nie jestem od was gorszy.

 3 Wolałbym jednak rozmawiać z samym Wszechmocnym,

pragnę przedstawić Bogu argumenty w swojej sprawie+.

 4 Ale wy obrzucacie mnie kłamstwami,

wszyscy jesteście nic niewartymi lekarzami+.

 5 Gdybyście tylko zupełnie milczeli,

dowiedlibyście tym swojej mądrości+.

 6 Posłuchajcie, proszę, moich argumentów

i zwróćcie uwagę na to, co mam do powiedzenia na swoją obronę*.

10 Jeśli potajemnie okazujecie stronniczość,

On na pewno was zgani+.

11 Czy nie przerazi was już samo Jego dostojeństwo

i czy nie padnie na was strach przed Nim?

12 Wasze mądre* wypowiedzi warte są tyle co popiół*,

wasza obrona* jest tak krucha, jak tarcze z gliny.

13 Milczcie przede mną, żebym mógł mówić,

a potem niech mnie spotka, co chce!

14 Czemu narażam się na niebezpieczeństwo*

i ryzykuję swoje życie*?

15 Chociaż Bóg może mnie zabić, nadal będę czekał+,

będę bronił przed Nim swojej sprawy*.

16 Stałby się wtedy moim wybawieniem+,

bo nie może się przed Nim stawić żaden bezbożny*+.

17 Posłuchajcie uważnie moich słów,

zwróćcie uwagę na to, co mówię.

20 Boże, proszę Cię tylko o dwie rzeczy*,

a wtedy nie będę się przed Tobą krył:

21 odsuń swoją ciężką rękę daleko ode mnie

i niech mnie nie przeraża strach przed Tobą+.

22 Albo Ty zawołaj, a ja odpowiem,

albo niech ja mówię, a Ty mi odpowiedz.

24 Czemu zakrywasz swoją twarz+

i uważasz mnie za wroga?+

25 Czy będziesz próbował przestraszyć liść gnany wiatrem

lub ścigać suchą słomę?

26 Bo zapisujesz przeciwko mnie gorzkie oskarżenia

i każesz mi odpowiadać za grzechy młodości.

27 Zakułeś moje nogi w dyby,

przyglądasz się wszystkim moim ścieżkom

i zaznaczasz każdy mój ślad.

28 Dlatego człowiek* rozkłada się jak coś zbutwiałego,

jak odzież zżarta przez mole.