Księga Jeremiasza
3 Ludzie mówią: „Jeśli mężczyzna odprawi żonę i ona go opuści, i wyjdzie za innego mężczyznę, to czy ten pierwszy do niej wróci?”.
Czy ta ziemia nie została całkowicie skalana?+
„Uprawiałaś prostytucję z wieloma+
i teraz miałabyś do mnie wrócić?” — oznajmia Jehowa.
2 „Podnieś oczy na nagie wzgórza i zobacz.
Czy jest jakieś miejsce, w którym nie zostałaś wykorzystana?
Siadywałaś przy drogach jak koczownik* na pustkowiu
i czekałaś na swoich kochanków.
Wciąż kalasz tę ziemię
swoją prostytucją i niegodziwością+.
Wyglądasz wyzywająco jak żona*, która uprawia prostytucję.
Jesteś bezwstydna+.
4 Ale teraz wołasz do mnie:
‚Mój Ojcze, jesteś przyjacielem od czasów mojej młodości!+
5 Czy należy wiecznie się gniewać
lub już zawsze chować urazę?’.
Właśnie tak mówisz,
ale wciąż popełniasz całe zło, do którego jesteś zdolna”+.
6 Za dni króla Jozjasza+ Jehowa powiedział do mnie: „‚Czy widziałeś, co zrobiła ta niewierna kobieta — Izrael? Chodziła na każdą wysoką górę i pod każde bujne drzewo, żeby uprawiać prostytucję+. 7 Nawet po tym wszystkim wciąż ją zachęcałem do powrotu+, ale do mnie nie wróciła. A Juda patrzyła na swoją siostrę postępującą zdradziecko+. 8 Kiedy to zobaczyłem, odprawiłem tę niewierną kobietę, Izraela, z powodu jej cudzołóstwa+ i dałem jej dokument rozwodowy+. Ale jej zdradziecko postępująca siostra, Juda, nie przestraszyła się i sama też zajęła się prostytucją+. 9 Nic sobie nie robiła* ze swojej prostytucji, kalała tę ziemię i cudzołożyła z kamieniami i drzewami+. 10 Mimo tego wszystkiego jej zdradziecko postępująca siostra, Juda, nie wróciła do mnie całym sercem, a tylko pozornie’ — mówi Jehowa”.
11 Wtedy Jehowa powiedział do mnie: „Niewierna kobieta Izrael pokazała, że jest* bardziej prawa niż zdradziecko postępująca Juda+. 12 Idź i ogłoś północy te słowa+:
„‚„Powróć, Izraelu, niewierna kobieto” — oznajmia Jehowa’+. ‚„Nie będę na ciebie spoglądał gniewnie*+, bo jestem lojalny” — mówi Jehowa’. ‚„Nie będę wiecznie chował urazy. 13 Tylko uznaj swoją winę, bo zbuntowałaś się przeciw Jehowie, swojemu Bogu. Pod każdym bujnym drzewem obdarowywałaś obcych swoimi wdziękami*, ale mnie nie słuchałaś” — oznajmia Jehowa’”.
14 „Powróćcie, buntowniczy synowie” — mówi Jehowa. „Bo ja stałem się waszym prawowitym panem*. Wezmę was — jednego stąd, a dwóch stamtąd* — i przyprowadzę na Syjon+. 15 I dam wam pasterzy postępujących zgodnie z moją wolą*+. Będą was karmić wiedzą i wnikliwością. 16 W tych dniach staniecie się liczni i będzie was w tej ziemi przybywać” — oznajmia Jehowa+. „Już nie będziecie mówić: ‚Arka Przymierza Jehowy!’. Nie będziecie o niej myśleć ani pamiętać, ani za nią tęsknić. Nie zrobicie też sobie innej. 17 Wtedy nazwiecie Jerozolimę tronem Jehowy+ i zostaną w niej zebrane wszystkie narody, żeby wychwalać imię Jehowy+. Już nie będą uparcie słuchać głosu swojego niegodziwego serca”.
18 „W tych dniach lud Judy z ludem Izraela będą szły razem+ i razem przyjdą z kraju na północy do ziemi, którą dałem waszym przodkom jako dziedzictwo+. 19 I pomyślałem: ‚Z jaką radością postawiłem cię na równi z synami* i dałem ci piękną ziemię, najwspanialsze dziedzictwo pośród narodów*!’+. Myślałem też, że będziecie do mnie mówić: ‚Mój Ojcze!’ i nie przestaniecie za mną chodzić. 20 ‚Ale wy, potomkowie Izraela, zdradziliście mnie jak żona, która zdradza i porzuca męża*’+ — mówi Jehowa”.
21 Na nagich wzgórzach słychać
płacz i błagania ludu Izraela.
Bo wykrzywili swoją drogę,
zapomnieli o Jehowie, swoim Bogu+.
22 „Wróćcie, buntowniczy synowie.
Wyleczę was z buntowniczej postawy”+.
„Jesteśmy! Przyszliśmy do Ciebie,
bo Ty, Jehowo, jesteś naszym Bogiem+.
23 Rzeczywiście, wzgórza i zgiełk na górach są czymś złudnym+.
Tak naprawdę tylko nasz Bóg, Jehowa, może wybawić Izraela+.