Pieśń nad Pieśniami

6 „Dokąd poszedł twój ukochany,

najpiękniejsza z kobiet?

 2 „Mój ukochany poszedł do swojego ogrodu,

między grządki wonnych roślin,

by wśród ogrodów paść trzodę

i zrywać lilie+.

 3 Mój ukochany jest mój,

a ja jestem jego+.

 4 „Jesteś piękna jak Tirca*+, moja ukochana+,

zachwycająca jak Jerozolima+,

zapierająca dech w piersiach niczym wojska wokół sztandarów+.

 5 Odwróć ode mnie swoje oczy+,

bo twój wzrok mnie obezwładnia.

Twoje włosy są jak stado kóz

zbiegających ze stoków Gileadu+.

 6 Twoje zęby są jak stado owiec,

które dopiero co wykąpano.

Wszystkie mają bliźnięta,

żadna nie straciła swojego młodego.

 7 Jak połówki owocu granatu,

takie są twoje policzki* skryte za woalem.

 8 Niech sobie będzie 60 królowych,

80 nałożnic*

i dziewcząt bez liku+,

 9 ale moja gołębica+ jest tylko jedna, ta, która nie ma żadnej skazy,

wyjątkowa dla swojej matki,

ulubienica* tej, która ją urodziła.

Dziewczęta* ją widzą i nazywają szczęśliwą,

królowe i nałożnice ją wysławiają:

10 ‚Kim jest ta, która lśni* jak jutrzenka,

piękna jak pełnia księżyca,

czysta jak promienie słońca,

zapierająca dech w piersiach niczym wojska wokół sztandarów?’”+.

11 „Zeszłam do sadu orzechowego+,

by zobaczyć, co nowego wyrosło w dolinie*,

by zobaczyć, czy winorośl wypuściła pędy*,

czy zakwitły granatowce.

12 Moje pragnienie* sprawiło,

że niepostrzeżenie znalazłam się

przy królewskich rydwanach*”.

Wróć, wróć,

byśmy mogli na ciebie patrzeć!”