Księga Hioba

33 „Teraz więc, Hiobie, proszę, wysłuchaj moich słów,

posłuchaj wszystkiego, co mam do powiedzenia.

 2 Spójrz, proszę! Jestem zmuszony otworzyć usta,

mój język* musi przemówić.

 3 Moje słowa wypływają ze szczerości serca+,

a moje usta uczciwie mówią to, co wiem.

 4 Uczynił mnie duch Boży+,

ożywiło mnie tchnienie Wszechmocnego+.

 5 Odpowiedz mi, jeśli potrafisz,

przedstaw mi swoje argumenty, zajmij stanowisko.

 6 Jestem dla prawdziwego Boga tym samym co ty,

też zostałem ukształtowany z gliny+.

 7 Dlatego nie musisz się mnie bać,

a moje słowa, choć dobitne, nie przytłoczą cię.

 8 Słyszałem jednak, jak mówiłeś,

wciąż słyszałem te słowa:

 9 ‚Ja jestem czysty, nie zgrzeszyłem+,

jestem czysty i niewinny+.

10 Ale Bóg znajduje powody, żeby mi się przeciwstawiać,

uważa mnie za swojego wroga+.

11 Zakuwa moje nogi w dyby,

przygląda się wszystkim moim ścieżkom’+.

12 Nie masz jednak w tym racji, dlatego tak ci odpowiem:

Bóg znacznie przewyższa śmiertelnego człowieka+.

14 Bo Bóg przemawia raz i drugi,

ale nikt nie zwraca na to uwagi.

15 Przemawia we śnie, w nocnej wizji+,

gdy na ludzi spada głęboki sen

i śpią w swoich łóżkach.

16 Wtedy otwiera ludziom uszy+

i wpaja* im swoje pouczenia,

17 żeby odwieść człowieka od popełniania zła+

i żeby uchronić go przed pychą+.

18 Bóg ratuje jego duszę* przed grobem*+,

jego życie — przed śmiercionośnym mieczem*.

19 Człowiek jest też upominany, gdy leży w bólu na swoim łóżku

i gdy bez przerwy czuje udrękę w kościach,

20 tak iż gardzi* chlebem

i odrzuca* nawet wyborne potrawy+.

21 Jego ciało marnieje w oczach,

a kości, których wcześniej nie było widać, zaczynają wystawać*.

22 Jego dusza* zbliża się do grobu*,

jego życie — do tych, którzy sprowadzają śmierć.

23 Ale jeśli do człowieka przychodzi posłaniec* —

rzecznik, jeden z tysiąca —

żeby mu powiedzieć, co jest słuszne,

24 to Bóg okazuje człowiekowi przychylność i mówi:

‚Oszczędź go, żeby nie trafił do grobu*!+

25 Niech jego ciało stanie się jędrniejsze* niż w młodości+

i niech mu wróci jego młodzieńczy wigor’+.

26 Śmiertelnik będzie kierował swoje prośby do Boga+, który obdarzy go uznaniem,

i ujrzy Boże oblicze, wykrzykując z radości,

a Bóg sprawi, że stanie się on prawy.

27 Taki człowiek oświadczy* ludziom:

‚Zgrzeszyłem+ i wypaczyłem to, co słuszne,

ale nie otrzymałem tego, na co zasłużyłem*.

28 On wykupił mnie*, żebym nie trafił do grobu*+,

i dalej będę widział* światło’.

29 Bóg rzeczywiście robi to wszystko dla człowieka,

i to dwukrotnie, a nawet trzykrotnie.

30 Robi to, żeby go* wyratować z grobu*,

żeby człowiek mógł cieszyć się blaskiem życia+.