Wprowadzenie do Listu do Galatów

 List ten został skierowany „do zborów w Galacji” (Gal 1:2). Najwyraźniej chodziło o zbory w Antiochii Pizydyjskiej, Ikonium, Listrze i Derbe — miastach leżących w pd. części Galacji. Do zborów tych należeli zarówno Żydzi, jak i nie-Żydzi, wśród których z pewnością byli Galowie (Celtowie).

 Wydaje się, że List do Galatów powstał ok. 50-52 r. n.e. Oznaczałoby to, że w Chrześcijańskich Pismach Greckich jest to jedna z pierwszych ksiąg ukończonych po Ewangelii według Mateusza (prawdopodobnie spisanej ok. r. 41). Mniej więcej w tym samym czasie powstał 1 i 2 List do Tesaloniczan (ok. 50 i 51 n.e.). Zbory w Galacji zostały założone przez Pawła i Barnabasa ok. r. 47-48 w trakcie ich podróży misjonarskiej (Dz 13:1 do 14:28). Około 49 r., po spotkaniu w Jerozolimie w związku z kwestią obrzezania, Paweł wrócił do Galacji z Sylasem (Dz 15:36 do 16:6). Jakiś czas później, najwyraźniej jeszcze w trakcie drugiej podróży misjonarskiej, dowiedział się, że niektórzy Galatowie ‛odwracają się’ od Boga. Te niepokojące wiadomości skłoniły go do napisania do nich listu, w którym zawarł bezpośrednie rady i gorące zachęty (Gal 1:6; 3:1; 5:7, 8). Być może napisał go w Koryncie, gdzie przebywał półtora roku (50-52 n.e.) — na tyle długo, że zdążyły do niego dotrzeć informacje z Galacji. Ale mógł też napisać ten list w Antiochii Syryjskiej, gdzie spędził „jakiś czas” — najprawdopodobniej latem 52 r. (Dz 18:18-23).

 Paweł napisał List do Galatów m.in. po to, żeby bronić swojego autorytetu jako apostoła (Gal 1:1; 2:7-9). Poza tym przeciwstawiał się w nim fałszywym naukom judaistów. Ci ludzie próbowali ograniczyć wolność chrześcijan, twierdząc, że konieczne jest przestrzeganie Prawa Mojżeszowego, w tym nakazu dotyczącego obrzezania (Gal 4:17; 6:12, 13). Paweł w dobitny sposób wyjaśnił, że człowiek może zostać uznany za prawego tylko dzięki wierze w Jezusa Chrystusa, a nie dzięki spełnianiu uczynków wymaganych przez Prawo. Chrześcijanie nie musieli się więc obrzezywać (Gal 2:16, 21; 5:5, 6; 6:15). Ten list podkreśla, jak cenną wolność mogą osiągnąć prawdziwi chrześcijanie dzięki Jezusowi Chrystusowi (Gal 5:1, 13). Ta wolność pobudza ich do poddawania się kierownictwu ducha świętego i pomagania sobie nawzajem (Gal 5:16, 22-24; 6:1-5).

 W Liście do Galatów Paweł ujawnił wiele faktów ze swojego życia i działalności, o których nie wspominają inne relacje biblijne (Gal 1:1, 13-24; 2:1-14).

 Paweł wyjaśnił, że napisał ten list „swoją własną ręką”. Może to oznaczać, że w przeciwieństwie do innych listów napisał go osobiście, bez pomocy sekretarza (Gal 6:11).

 Autentyczność Listu do Galatów jest dobrze udokumentowana. Powołują się na niego i podają jego nazwę tacy pisarze, jak Ireneusz, Klemens Aleksandryjski, Tertulian i Orygenes. Fakt, że został napisany przez Pawła, potwierdza kanon Muratoriego (koniec II w. n.e.), najstarszy znany spis ksiąg wchodzących w skład Chrześcijańskich Pism Greckich. List do Galatów zawierają też ważne manuskrypty biblijne — takie kodeksy, jak: synajski, aleksandryjski, watykański, Efrema i Claromontanus oraz papirusowy kodeks znany jako P⁴⁶.