Wieczerza Pańska — uroczystość, która przysparza chwały Bogu

CHRZEŚCIJANOM polecono obchodzić Pamiątkę śmierci Chrystusa. Uroczystość ta została też nazwana Wieczerzą Pańską (1 Koryntian 11:20). Co jest w niej szczególnego? Kiedy i jak należy ją obchodzić?

Jezus Chrystus ustanowił to święto w wieczór żydowskiej Paschy 33 roku n.e. Pascha przypadała raz do roku — 14 dnia żydowskiego miesiąca Nisan. Aby ustalić jej datę, Żydzi przypuszczalnie czekali do równonocy wiosennej. Dzień i noc mają wtedy jednakową długość — mniej więcej po 12 godzin. Gdy ukazywał się nów najbliższy równonocy, oznaczało to początek miesiąca Nisan. Pascha następowała 14 dni później, po zachodzie słońca.

Jezus obchodził Paschę z apostołami, po czym odprawił Judasza Iskariota i wprowadził Wieczerzę Pańską. Skoro zastąpiła ona żydowską Paschę, powinna być świętowana tylko raz w roku.

Ewangelia według Mateusza donosi: „Jezus wziął chleb i pobłogosławiwszy, połamał go, a dając uczniom, rzekł: ‚Bierzcie, jedzcie. To oznacza moje ciało’. Wziął także kielich i złożywszy podziękowania, dał im go, mówiąc: ‚Pijcie z niego, wy wszyscy; bo to oznacza moją „krew przymierza”, która ma być wylana za wielu dla przebaczenia grzechów’” (Mateusza 26:26-28).

Niektórzy uważają, że Jezus przemienił wówczas chleb w swoje ciało, a wino — w krew. Ale gdy podawał chleb, jego ciało było przecież całe, nienaruszone. Czy apostołowie rzeczywiście mogli spożywać jego ciało i krew? Skądże! Dopuściliby się wtedy kanibalizmu i złamaliby prawo Boże (Rodzaju 9:3, 4; Kapłańska 17:10). Jak czytamy w Ewangelii według Łukasza 22:20, Jezus powiedział jeszcze: „Ten kielich oznacza nowe przymierze na mocy mojej krwi, która ma być za was wylana”. Czy kielich stał się nowym przymierzem? Oczywiście, że nie, bo przymierze to umowa, nie coś materialnego.

A zatem chleb i wino to jedynie symbole. Chleb symbolizuje doskonałe ciało Chrystusa. Jezus użył chleba, który został po wieczerzy paschalnej. Był to chleb przaśny, pieczony bez zakwasu (Wyjścia 12:8). W Biblii zakwas często oznacza grzech i zepsucie. Dlatego tamten przaśny chleb wyobrażał doskonałe ciało, które Jezus miał złożyć na ofiarę. Było ono wolne od grzechu (Mateusza 16:11, 12; 1 Koryntian 5:6, 7; 1 Piotra 2:22; 1 Jana 2:1, 2).

Czerwone wino symbolizuje krew Jezusa. Nadała ona moc prawną nowemu przymierzu. Jezus powiedział, że została wylana „dla przebaczenia grzechów”. Dzięki temu ludzie mogą stać się czyści w oczach Boga i wejść z Nim w nowe przymierze (Hebrajczyków 9:14; 10:16, 17). Przymierze to umożliwia 144 000 wiernych chrześcijan pójście do nieba. Będą tam usługiwać jako królowie i kapłani dla dobra całej ludzkości (Rodzaju 22:18; Jeremiasza 31:31-33; 1 Piotra 2:9; Objawienie 5:9, 10; 14:1-3).

Kto powinien spożywać chleb i wino na uroczystości Pamiątki? Logicznie nasuwa się wniosek, że jedynie ci, którzy są objęci nowym przymierzem — czyli ci, którzy spodziewają się żyć w niebie. O tym, że zostali wybrani na niebiańskich królów, upewnia ich duch święty (Rzymian 8:16). Ponadto łączy ich przymierze z Jezusem — przymierze co do Królestwa (Łukasza 22:29).

A co z osobami, które mają nadzieję żyć wiecznie w raju na ziemi? Zgodnie z poleceniem Jezusa one również przychodzą z szacunkiem na Wieczerzę Pańską, lecz nie spożywają chleba i wina. Świadkowie Jehowy obchodzą tę uroczystość raz do roku — 14 Nisan, po zachodzie słońca. Chociaż na całej ziemi tylko kilka tysięcy osób przyznaje się do nadziei niebiańskiej, Wieczerza Pańska ma wielkie znaczenie dla wszystkich chrześcijan. To wspaniała sposobność, by rozmyślać nad ogromem miłości Jehowy Boga i Jezusa Chrystusa (Jana 3:16).