CUDZOŁÓSTWO

W Piśmie Świętym cudzołóstwem na ogół nazywa się dobrowolne współżycie żonatego mężczyzny lub zamężnej kobiety z osobą płci przeciwnej niebędącą jego (jej) partnerem małżeńskim; w okresie obowiązywania Prawa Mojżeszowego chodziło w zasadzie o dobrowolne stosunki płciowe jakiegokolwiek mężczyzny z cudzą żoną lub narzeczoną. Słowo „cudzołożyć” jest tłumaczeniem hebrajskiego rdzenia naʼáf, a jego grecki odpowiednik to moicheúo (Eze 16:32, przyp. w NW; Mt 5:32, przyp. w NW).

Niektóre społeczeństwa pierwotne zezwalają na swobodę seksualną w obrębie własnego plemienia, lecz tego rodzaju stosunki z innoplemieńcami uważają za cudzołóstwo. W artykule o historii cudzołóstwa zamieszczonym w dziele Funk & Wagnalls Standard Dictionary of Folklore, Mythology and Legend (1949, t. 1, s. 15) powiedziano: „Jest znane we wszystkich częściach świata i choć w wielu kulturach bywa potępiane, zawsze i wszędzie cieszyło się sporą popularnością”. Tak było np. w starożytnym Egipcie, co poświadczają tamtejsze zabytki, jak również sprawa żony Potyfara, która namawiała Józefa do współżycia (Rdz 39:7, 10). W przeszłości cudzołóstwo było na ogół zakazane i tak samo jest obecnie, choć rzadko podlega karze.

Izraelici dzięki Prawu Jehowy byli oddzieleni od okolicznych narodów i prowadzili życie małżeńskie i rodzinne na znacznie wyższym poziomie moralnym. Siódme spośród Dziesięciorga Przykazań mówiło jednoznacznie: „Nie wolno ci cudzołożyć” (Wj 20:14; Pwt 5:18; Łk 18:20). Naruszanie cudzych praw małżeńskich było zabronione, podobnie jak inne formy niemoralności płciowej (zob. NIERZĄDNICA; ROZPUSTA).

Prawo Mojżeszowe przewidywało surową karę za cudzołóstwo: śmierć dla obojga winowajców. „Jeśli jakiś mężczyzna zostanie przyłapany na tym, że leży z kobietą, która jako żona jest własnością jakiegoś właściciela, to oboje umrą”. Odnosiło się to również do kobiety zaręczonej, gdyż współżycie z mężczyzną niebędącym jej narzeczonym uważano za cudzołóstwo (Pwt 22:22-24). Żona podejrzana o cudzołóstwo miała zostać poddana specjalnej próbie (Lb 5:11-31; zob. UDO).

Co prawda chrześcijanie nie podlegają Prawu Mojżeszowemu, ale także muszą się wystrzegać cudzołóstwa, „gdyż kodeks prawny: ‚Nie wolno ci cudzołożyć’ (...) — streszcza się w tym słowie, mianowicie: ‚Masz miłować swego bliźniego jak samego siebie’”. Nie mogą sobie pozwalać na żadną obłudę (Rz 2:22; 13:9). Nauki biblijne głoszone przez Jezusa podniosły normy moralne chrześcijan na jeszcze wyższy poziom. Jezus poszerzył rozumienie cudzołóstwa i wyjaśnił, że nie ogranicza się ono do pożycia intymnego mężczyzny z kobietą niebędącą jego żoną: „Każdy, kto się wpatruje w kobietę, aby do niej zapałać namiętnością, już popełnił z nią cudzołóstwo w swym sercu”. To właśnie tacy mężczyźni „oczy mają pełne cudzołóstwa” (Mt 5:27, 28; 2Pt 2:14).

Jezus wykazał też, że jeśli ktoś (mąż albo żona) uzyskał rozwód z innego powodu niż rozpusta (gr. porneía), to zawarcie ponownego związku małżeńskiego równałoby się cudzołóstwu. Winien go będzie nawet mężczyzna w stanie wolnym, który by poślubił tak rozwiedzioną kobietę (Mt 5:32; 19:9; Mk 10:11, 12; Łk 16:18; Rz 7:2, 3).

Cudzołóstwo jest ‛grzechem przeciwko Bogu’ (Rdz 39:9). Jehowa osądzi winnych cudzołóstwa, a trwający w tym występku „nie odziedziczą królestwa Bożego” (1Ko 6:9, 10; Mal 3:5; Heb 13:4). Sprawdza się przysłowie: „Każdemu, kto cudzołoży z kobietą, nie dostaje serca; kto to czyni, przywodzi swą duszę do zguby” (Prz 6:32-35).

Na czym polega cudzołóstwo duchowe?

Cudzołóstwo duchowe to sprzeniewierzenie się przymierzu zawartemu z Jehową. Wiarołomstwa takiego dopuszczali się rodowici Izraelici, gdyż naruszając przymierze Prawa, parali się religią fałszywą, której obrzędy łamały siódme przykazanie i były związane z kultem płci (Jer 3:8, 9; 5:7, 8; 9:2; 13:27; 23:10; Oz 7:4). Z podobnych powodów Jezus nazwał współczesnych sobie Żydów ‛pokoleniem cudzołożnym’ (Mt 12:39; Mk 8:38). Podobnie dzisiaj oddani Jehowie chrześcijanie objęci nowym przymierzem dopuszczaliby się cudzołóstwa duchowego, gdyby się kalali przyjaźnią z teraźniejszym systemem rzeczy (Jak 4:4).