ASAJASZ

(„uczynił Jah”).

1. Potomek Merariego, trzeciego syna Lewiego; głowa domu patriarchalnego. Był jednym z lewickich naczelników wchodzących w skład grupy 862 osób, które Dawid wybrał do udziału w drugiej (i udanej) próbie sprowadzenia Arki Przymierza do Jerozolimy (1Kn 6:29, 30; 15:4-12).

2. Jeden z naczelników plemienia Symeona za czasów króla Ezechiasza (745-717 p.n.e.). Należał do Symeonitów, którzy podbili bogatą dolinę w okolicach Gedoru, zamieszkiwaną do tej pory przez Chamitów i Meunitów (1Kn 4:36-41).

3. „Sługa króla”, jeden z pięciu mężczyzn, których król Jozjasz wysłał pod przewodnictwem Chilkiasza do prorokini Chuldy, by zapytali Jehowę o znaczenie niedawno odnalezionej księgi Prawa (w 642 p.n.e.) (2Kl 22:3, 8, 12-14; 2Kn 34:20, 21).

4. Pierworodny z Szilonitów (1Kn 9:1-3, 5), wymieniony wśród wygnańców, którzy powrócili z Babilonu. W Nehemiasza 11:5 wspomniano o Maasejaszu, potomku Szelanity spośród synów Judy. Ze względu na podobne znaczenie imienia (Maasejasz znaczy „dzieło Jehowy”) niektórzy uważają, że chodzi o tego samego człowieka — potomka Szeli, najmłodszego syna Judy, którego mu urodziła córka Kananejczyka Szuy (Rdz 38:2, 5; zob. MAASEJASZ 17).