WYCIEK

Biblijne określenie związane z naturalnym lub nieprawidłowym funkcjonowaniem męskich i żeńskich narządów płciowych (Kpł 15:2, 19, 25; Lb 5:2, 3; 2Sm 3:29). W wypadku mężczyzn chodziło o stan chorobowy, w którym wydzielina wypływała z narządu płciowego lub się w nim ‛zatrzymała’ (Kpł 15:2, 3). Żaden potomek Aarona nie mógł jeść „ze świętych rzeczy”, jeśli był nieczysty z powodu wycieku (Kpł 22:4).

W wypadku kobiet słowo „wyciek” niekiedy odnosiło się do prawidłowej miesiączki (Kpł 15:19-24). Ale określało też przedłużające się krwawienie, będące objawem choroby (Kpł 15:25-30). Dotyczyło to np. kobiety, która przez 12 lat cierpiała wskutek chronicznego „upływu krwi” i którą później uzdrowił Jezus Chrystus (Mt 9:20-22).

Według Prawa Mojżeszowego człowiek mający wyciek był nieczysty i taka stawała się też każda rzecz lub osoba, której dotknął. Po ustąpieniu chorobowego wycieku musiał poddać się oczyszczeniu zgodnie z ustaloną procedurą (Kpł 15:1-33; zob. CZYSTOŚĆ).