HERODIADA

Żona Heroda Antypasa. W r. 32 n.e. za pośrednictwem swej córki Salome zażądała głowy Jana Chrzciciela i rzeczywiście ją otrzymała (Mk 6:22-28). Była córką Arystobula (syna Heroda Wielkiego i jego drugiej żony, Mariamne I), ożenionego z własną kuzynką, oraz siostrą Heroda Agryppy I, który zgładził apostoła Jakuba, brata Jana (Dz 12:1, 2).

Pierwszym mężem Herodiady był jej stryj — przyrodni brat jej ojca, syn Heroda Wielkiego i jego trzeciej żony (Mariamne II), zwany najczęściej Herodem Filipem, dla odróżnienia od Filipa, władcy okręgu Iturei i Trachonu (Łk 3:1). Urodziła mu córkę Salome, która była chyba jej jedynym dzieckiem. Później Herodiada rozwiodła się z Herodem Filipem i poślubiła jego przyrodniego brata Heroda Antypasa, który także był synem jej dziadka Heroda Wielkiego i jego czwartej żony — Maltake. Herod Antypas, nazwany przez Jezusa Chrystusa „tym lisem” (Łk 13:31, 32), był podówczas władcą okręgu (dosł. „tetrarchą”), a w celu poślubienia Herodiady rozwiódł się ze swą pierwszą żoną, córką króla nabatejskiego Aretasa z Arabii.

Jan Chrzciciel miał więc powody, by potępić małżeństwo Herodiady i Heroda Antypasa, które w świetle prawa żydowskiego było nielegalne i niemoralne. Został za to wtrącony do więzienia, a później ścięty. Jego nieustraszona i słuszna nagana wywołała zaciekłą nienawiść Herodiady, która przy pierwszej nadarzającej się okazji doprowadziła do jego śmierci (Mt 14:1-11; Mk 6:16-28; Łk 3:19, 20; 9:9).

W 38 r. n.e. brat Herodiady, Herod Agryppa I, powrócił z Rzymu jako król, co ją ogromnie rozzłościło, ponieważ jej mąż — choć był synem króla — pozostał jedynie władcą okręgu. Zaczęła więc dokuczać mężowi i nie spoczęła, dopóki nie udał się do Rzymu w nadziei, że także zostanie uznany za króla i otrzyma królestwo. Jak podaje Józef Flawiusz, Agryppa, brat Herodiady, wysłał do cesarza Kaliguli tajne listy, w których oskarżył Antypasa o spiskowanie z Partami. W rezultacie Antypas został wygnany do Galii, dokąd udała się z nim Herodiada (Dawne dzieje Izraela, XVIII, VII, 1, 2; Wojna żydowska, II, IX, 6 [181-183]).