KREWNY

W Biblii słowo to odnosi się do człowieka związanego z kimś przez wspólnego przodka bądź przez małżeństwo (a więc także do powinowatego). W oryginalnych językach biblijnych miało ono wiele odpowiedników. Poniżej zwrócono uwagę na ich użycie i znaczenie.

Goʼél (od hebr. gaʼál: „wykupić” lub „odkupić”) określa najbliższego męskiego krewnego, który miał prawo zostać wykupicielem lub mścicielem krwi. Do tego ostatniego należało zabicie rozmyślnego mordercy (Lb 35:16-19). Wykupicielem był np. Boaz w stosunku do Noemi i Rut (Rut 2:20; 3:9, 12, 13; 4:1, 3, 6, 8, 14). Sam Jehowa — Wspaniały Ojciec, Życiodawca — jest Mścicielem i Wykupicielem swych sług (Ps 78:35; Iz 41:14; 43:14; 44:6, 24; 48:17; 54:5; 63:16; Jer 50:34).

Szeʼér (z hebr.: „ciało; organizm”) oznacza osobę połączoną z drugą węzłami krwi. Prawo Boże zabraniało stosunków płciowych z takim bliskim „krewnym według ciała”, np. z ciotką (Kpł 18:6-13; 20:19). Jeśli Izraelita z powodu długów musiał sprzedać siebie osiadłemu przybyszowi, to mógł go wykupić brat, wujek, kuzyn lub „którykolwiek z jego cielesnych krewnych” (Kpł 25:47-49). Po kimś, kto nie miał synów, córek, braci ani wujów, dziedziczył inny najbliższy „krewny” (Lb 27:10, 11).

Karòw (z hebr.: „bliski”) dotyczy nie tylko bliskiego krewnego, lecz także bliskiego znajomego. Jeśli Izraelita tak zubożał, że musiał sprzedać swe mienie, ktoś „blisko z nim spokrewniony” miał to odkupić (Kpł 25:25). Hiob ubolewał, że opuścili go nawet „najbliżsi znajomi”, a Dawid mówił z żalem o „bliskich znajomych”, iż „stanęli w oddali” (Hi 19:14; Ps 38:11).

Słowa mające związek z terminem jadáʽ (z hebr.: „znać; wiedzieć”) mogły oznaczać krewnego albo zwykłego znajomego. Boaz był dla Noemi „krewnym ze strony męża”. Kiedy Jehu wykonywał wyrok na całym domu Achaba, wybił także „jego znajomych” (Rut 2:1; 2Kl 10:11).

W Chrześcijańskich Pismach Greckich występuje wyraz syggenés, który odnosi się do osób spokrewnionych ze sobą, choć nie do związku rodziców z dziećmi. Można to dostrzec w słowach Jezusa skierowanych do jego naśladowców: „Będziecie wydawani nawet przez rodziców i braci, i krewnych [syggenòn], i przyjaciół” (Łk 21:16). Gdy w wieku 12 lat Jezus zaginął, rodzice zaczęli go szukać „wśród krewnych” (Łk 2:44). Urządzającym ucztę Jezus radził zapraszać ubogich, a nie „krewnych”, którzy mogliby się odwdzięczyć (Łk 14:12-14). Kiedy Piotr zaniósł dobrą nowinę o wybawieniu do Korneliusza, obecni byli tam również ‛jego krewni’ (Dz 10:24). Paweł w swoim liście do Rzymian nazwał ‛swymi krewnymi’ i Żydów jako naród, i poszczególne osoby (Rz 9:3; 16:7, 11, 21).