BŁYSKAWICA

Jasne rozbłyski światła powstałe w wyniku wyładowań elektrycznych w atmosferze pomiędzy chmurami albo między chmurą a ziemią. Zjawisko to często towarzyszy burzom i jest powszechne w Izraelu podczas wiosennej i jesiennej pory deszczowej; najczęściej występuje w chłodnych miesiącach: w listopadzie lub grudniu.

Błyskawice pochodzą od Jehowy, gdyż jest On Stwórcą sił natury, które je wywołują (Hi 37:3, 11). Potrafi również nad nimi zapanować i najwyraźniej posługiwał się nimi lub podobnymi środkami, by wybawić swych sług od wrogów albo wykonać swoje wyroki (2Sm 22:1, 15; Ps 18:14; 77:16-20; Za 9:14; por. Hi 36:32; Ps 97:4; 144:6). Słusznie więc błyskawice występują w opisach tronu Boga (Obj 4:5; por. Obj 11:19), jak również w związku z wywarciem przez Niego gniewu (Obj 8:5; 16:18); symbolicznie powiedziano o nich, że zdają sprawę ze swych dokonań (Hi 38:35). Przy górze Synaj błyskawice towarzyszyły innym budzącym lęk widzialnym przejawom obecności Boga (Wj 19:16; 20:18).

Błyskawica (hebr. barák) czasami obrazowo przedstawia blask wypolerowanego metalu (Pwt 32:41, przyp. w NW; Eze 21:10, por. 21:15, Bw; Nah 3:3; Hab 3:11). W Nahuma 2:4 słowa: „Mkną jak błyskawice” odnoszą się albo do blasku, albo do dużej prędkości nieprzyjacielskich rydwanów, pędzących po ulicach Niniwy. Do błyskawicy przyrównano też jaśniejące oblicze lub wygląd stworzeń anielskich (Dn 10:5, 6; Mt 28:2, 3; zob. też Eze 1:14).

Chrystus Jezus wskazał, że jego obecność nie będzie trzymana w tajemnicy, podobnie jak nie można ukryć błyskawicy, która „ukazuje się od stron wschodnich i świeci aż po strony zachodnie” (Mt 24:23-27; Łk 17:20-24). Wcześniej, gdy 70 wysłanych przez niego uczniów powróciło i doniosło, że nawet demony były im posłuszne, kiedy używali imienia Jezusa, on powiedział o przyszłym usunięciu Szatana z nieba jak o czymś pewnym: „Zobaczyłem Szatana, jak już spadł z nieba niczym błyskawica” (Łk 10:1, 17, 18).

W Łukasza 11:36 grecki odpowiednik słowa błyskawica (astrapé) odnosi się do światła lub blasku zaświeconej lampy.