MAGIA I CZARY

Używanie sztuk tajemnych i wykorzystywanie nieczystych mocy do dokonywania rzeczy nadprzyrodzonych; praktyki spokrewnione ze spirytyzmem i innymi formami okultyzmu.

Z „czarną” magią zwykle kojarzą się specjalne zaklęcia i rzucanie uroków po to, by wyrządzić szkodę wrogom. Natomiast „białej” magii przypisuje się dobroczynne skutki, m.in. zdejmowanie zaklęć i odczynianie uroków. Wśród niektórych starożytnych ludów „czarna” magia była zabroniona pod karą śmierci. Biblia jednak zakazuje wszelkich form spirytyzmu i magii (Kpł 19:26; Pwt 18:9-14). Osoby praktykujące magię twierdzą, że za pomocą magicznych formułek, poznanych dzięki nadprzyrodzonej wiedzy i mądrości, mogą wpływać na ludzi i na bieg przyszłych wydarzeń. Pod tym względem magia różni się od wróżbiarstwa, mającego służyć odgadnięciu przyszłości, a nie jej kształtowaniu (zob. WRÓŻBIARSTWO).

Magia i czary w dużej mierze opierają się na założeniu, że złe duchy można skłonić, by weszły w jakiegoś człowieka lub go opuściły, oraz że można je oszukać, a także schwytać i uwięzić w kawałku drewna albo glinianej figurce. Niektórzy np. utrzymują, iż czarownik może poprowadzić demona, gdzie tylko zechce, jeśli wytyczy magiczne ścieżki, używając miodu lub czegoś równie atrakcyjnego.

Takie poglądy w naturalny sposób doprowadziły do wyłonienia się klasy przebiegłych kapłanów uprawiających magię, którzy zaczęli wywierać silny wpływ na życie innych. Pobierali kolosalne opłaty, udając, że mają nadprzyrodzone zdolności i są silniejsi od demonów. Prosty lud wierzył, iż zawodowi czarownicy mogą skłaniać demony do posłuszeństwa, sami zaś nie podlegają ich władzy.

Te praktyki spirytystyczne rozwinęły się i spopularyzowały w starożytnej Babilonii, krainie Chaldejczyków. Izajasz w VIII w. p.n.e. pisał o „mnogości czarów” w Babilonie (Iz 47:12-15). Ponad 100 lat później, za czasów Daniela, na tamtejszym dworze dalej byli „kapłani zajmujący się magią” (Dn 1:20; 2:2, 10, 27; 4:7; 5:11). Wyrażenie to („kapłani zajmujący się magią”) jest dosłownym i precyzyjnym tłumaczeniem tekstu oryginalnego.

Babilończycy panicznie bali się ludzi zdeformowanych fizycznie. Uważali ich za wyznawców „czarnej” magii i nazywali czarownikami albo czarnoksiężnikami. Natomiast kapłanów uznawali za mistrzów „białej” magii. Wierzyli, że jeśli kapłan wypowie jakieś zaklęcie, ma ono moc uzdrawiającą. Ale jeśli tego samego zaklęcia użyje czarownik lub czarnoksiężnik, może zabić chorego.

Niewykluczone, że gdy wskutek pomieszania języka ludzie rozproszyli się po świecie, upowszechnili też pojęcie magii (Rdz 11:8, 9). Dziś miliony ludzi odmawia mantrę — magiczną formułę, hymn, zaklęcie charakterystyczne dla popularnego hinduizmu. W wielu miejscach świata działają kapłani stosujący magię, znachorzy, szamani i najróżniejsi czarownicy. Podobnie było w Egipcie w XVIII w. p.n.e., za czasów Józefa (Rdz 41:8, 24). Ponad dwa stulecia później tamtejsi kapłani uprawiający magię najwyraźniej do pewnego stopnia potrafili powtórzyć pierwsze dwa cuda dokonane przez Mojżesza (Wj 7:11, 22; 8:7). Nie potrafili jednak sprowadzić komarów i musieli przyznać, że jest w tym „palec Boży”. Podobnie bezradni okazali się w czasie plagi wrzodów, gdy nie umieli ochronić nawet samych siebie (Wj 8:18, 19; 9:11).

Potępione w Biblii. Biblia zdecydowanie wyróżnia się spośród innych pism starożytnych ludów, bo potępia wszelkie sztuki magiczne i kontakty z nieczystymi mocami. Nigdzie nie radzi, by odczyniać „białą” magią uroki rzucone za pomocą „czarnej” magii. Wyjaśnia, że przed niewidzialnymi „niegodziwymi duchami” — a także związanymi z nimi praktykami, np. magią — chroni wiara, modlitwa i zaufanie do Jehowy (Ef 6:11-18). W Psalmach można znaleźć modlitwy prawych o wybawienie od zła; Jezus uczył modlić się o ‛wyzwolenie od niegodziwca’ (Mt 6:13). Tymczasem Talmud i Koran zawierają wzbudzające lęk przesądy. A w apokryficznej Księdze Tobiasza znajdują się niedorzeczne opisy czarów i praktyk magicznych (Tobiasza 6:5, 8, 9, 17; 8:2, 3; 11:8-13; 12:3, BT; zob. APOKRYFY [Księga Tobiasza (Tobita)]).

W tej dziedzinie zatem Izraelici różnili się od ówczesnych narodów. Aby nie zatracili tej odrębności, Jehowa dał im bardzo wyraźne prawa dotyczące osób mających kontakt z mocami okultystycznymi. „Nie wolno ci zostawić czarownicy przy życiu” (Wj 22:18). „Nie wolno wam zajmować się magią”. „Jeśli chodzi o mężczyznę lub kobietę, w których będzie duch mediumistyczny lub duch przepowiadania, mają bezwarunkowo być uśmierceni” (Kpł 19:26; 20:27). „Niech się nie znajdzie u ciebie nikt, (...) kto uprawia magię, ani nikt, kto wypatruje znaków wróżebnych, ani czarnoksiężnik, ani ten, kto zaklina drugich, ani nikt, kto zasięga rady u medium spirytystycznego” (Pwt 18:10-14).

Za pośrednictwem swego proroka Bóg oznajmił też, że wytępi wszystkich zajmujących się czarami (Mi 5:12). Z takich ludzi, jak Saul, Jezebel czy Manasses, którzy opuścili Jehowę i zwrócili się ku rozmaitym formom czarów, nie należy brać przykładu (1Sm 28:7; 2Kl 9:22; 2Kn 33:1, 2, 6).

Z Chrześcijańskich Pism Greckich wynika, że za czasów Jezusa i apostołów czary były rozpowszechnione w całym cesarstwie rzymskim. Na Cyprze mieszkał czarnoksiężnik Bar-Jezus, którego apostoł Paweł nazwał ‛synem Diabła, pełnym wszelkiego oszustwa i wszelkiej nikczemności’ (Dz 13:6-11). Ale byli też tacy, jak Szymon z Samarii, który porzucił sztuki magiczne i został chrześcijaninem (Dz 8:5, 9-13). Pewnego razu w Efezie „niemało tych, którzy uprawiali sztuki magiczne, poznosiło swe księgi i spaliło je wobec wszystkich. I zliczywszy ich ceny, stwierdzili, że były warte pięćdziesiąt tysięcy sztuk srebra [czyli 37 200 dolarów, jeśli były to denary]” (Dz 19:18, 19). Pisząc do chrześcijan w Galacji, apostoł Paweł zaliczył praktyki spirytystyczne do „uczynków ciała” i przestrzegł, „że ci, którzy się czegoś takiego dopuszczają, nie odziedziczą królestwa Bożego” (Gal 5:19-21). Kto uparcie trzyma się owych babilońskich zwyczajów, pozostanie „na zewnątrz” tego wspaniałego Królestwa (Obj 21:8; 22:15). Zginie wraz z Babilonem Wielkim, znanym ze zwodzenia narodów swymi czarami (Obj 18:23; zob. MOC [Odpowiedzialne korzystanie z mocy]).