KOLOROWY DODATEK
Imperium babilońskie
BABILON był naprawdę imponującym miastem — miał masywne mury, drogę procesyjną, słynne wiszące ogrody i przeszło 50 świątyń.
W bardzo wczesnym okresie dziejów ludzkości miasto Babel (nazwane później Babilonem) stało się ośrodkiem religii przeciwstawiającej się prawdziwemu Bogu, Jehowie (Rdz 10:9, 10). Jehowa pokrzyżował plany tamtejszych budowniczych, mieszając im język i rozpraszając ich po całej ziemi (Rdz 11:4-9). W ten sposób religia fałszywa rozprzestrzeniła się z Babilonu na inne tereny.
Wskutek buntu przeciw Jehowie Babilon w końcu upadł. Jehowa przedstawił go w proroctwie w postaci lwa z orlimi skrzydłami; zapowiedział też jego upadek i ostateczne spustoszenie. Babilon został zdobyty w ciągu zaledwie jednej nocy, 5 października 539 r. p.n.e., przez Cyrusa Wielkiego, którego imię Jehowa podał z wyprzedzeniem. Miasto upadło dokładnie tak, jak to przepowiedziano. Z czasem stało się „kupą kamieni” i już nigdy nie miało być odbudowane (Jer 51:37; zob. Iz 44:27 do 45:2).
[Ramka na stronie 321]
NAJWAŻNIEJSZE MIASTA
Babilon: polityczna i religijna stolica imperium; przebywało tam wielu żydowskich wygnańców
Tema: najwyraźniej druga stolica, założona przez króla Nabonida, który rządy w Babilonie powierzył Belszaccarowi
Niniwa: stolica Asyrii; zdobyta przez Chaldejczyków i Medów w 632 r. p.n.e.
Karkemisz: Nebukadneccar II pokonał tam armię egipską i w ten sposób zapewnił Babilonowi dominację nad Syrią
Jerozolima: w 620 r. p.n.e. zaczęła płacić Babilonowi daninę; w latach 618-617 i 609-607 oblegana przez wojska babilońskie
Tyr: po 13-letnim oblężeniu poddał się armii babilońskiej
[Mapa na stronie 321]
[Patrz publikacja]
Morze Kaspijskie
ASYRIA
Karkemisz
Niniwa
Tygrys
Eufrat
Damaszek
Tyr
Jerozolima
Tema
ELAM
Babilon
Suza
Zatoka Perska
EGIPT
Morze Wielkie
[Ilustracja na stronie 322]
Zrekonstruowana Brama Isztar
[Ilustracja na stronie 322]
Ziggurat w Ur. Wieża Babel przypuszczalnie była podobną budowlą religijną
[Ilustracja na stronie 323]
Inskrypcja, w której Nebukadneccar II chełpi się rozbudową Babilonu (por. Dn 4:30)
[Ilustracja na stronach 322, 323]
Mury Babilonu. Miasto wydawało się nie do zdobycia. Chroniły je potężne umocnienia z podwójnych murów. Jego wsch. część otaczał dodatkowy ciąg murów; fortyfikacje obronne wzniesiono też wzdłuż wsch. brzegu Eufratu, który przepływał przez miasto. Najważniejszą budowlą Babilonu była świątynia Marduka. Obok niej stał 90-metrowy ziggurat Etemenanki (uważany przez niektórych za wieżę Babel)
[Ilustracja na stronie 323]
Dekoracja z babilońskiej drogi procesyjnej. Co ciekawe, Biblia ukazuje Babilon pod postacią lwa (Dn 7:4)
[Ilustracja na stronie 324]
Gliniany model owczej wątroby, z wyrytymi zaklęciami i magicznymi formułkami; używany w Babilonie do wróżenia (por. Eze 21:20-22)
[Ilustracja na stronie 324]
Nabonid, ostatni suwerenny władca Babilonu, z symbolami swych bogów. Obserwowanie ciał niebieskich oraz poleganie na kojarzonych z nimi bóstwach nie ocaliło Babilonu (Iz 47:12-15)
[Ilustracja na stronie 324]
Przypuszczalnie najstarszy zachowany horoskop; pochodzi z Babilonii, prawdopodobnie z V w. p.n.e.
[Ilustracja na stronie 324]
Ruiny starożytnego Babilonu poświadczają wiarogodność proroctw biblijnych. Babilon, dawna „ozdoba królestw”, jest teraz „bezludnym pustkowiem” (Iz 13:19-22; Jer 50:13)
[Ilustracja na stronie 325]
Upadek Babilonu
[Ilustracja na stronie 325]
Kronika Nabonida — tabliczka klinowa potwierdzająca błyskawiczne zdobycie Babilonu przez Cyrusa