ŚLEPIEC

(hebr. chòled).

Gryzoń osiągający długość 15-30 cm. Ślepiec z gatunku Spalax ehrenbergi to zwierzę o miękkim, gęstym futerku i krótkich nogach, bez ogona i szyi; na ogół w kolorze szarobrunatnym. Głowę można rozpoznać po pozbawionym futra pyszczku i dwóch parach dużych, wystających zębów. Według Prawa ślepiec był nieczysty i nie nadawał się do jedzenia (Kpł 11:29).

Chociaż niektóre przekłady tłumaczą słowo chòled na „łasica” (Bg, Wk), wiele wskazuje na to, że chodzi raczej o ślepca. W języku arabskim, który jest spokrewniony z hebrajskim, bardzo podobne słowo chuld znaczy „ślepiec”. Poza tym określenie chòled może mieć związek z pochodzącym z późniejszych czasów hebrajskim odpowiednikiem słowa „kopać” lub „wydrążać”, co by harmonizowało z charakterystycznym zachowaniem ślepca.

Ślepce żyją w koloniach pod ziemią, gdzie budują komory gniazdowe i duże komory z zapasami pokarmu. Żywią się roślinami, głównie korzeniami i bulwami. Tym różnią się od kretów, które jedzą owady oraz dżdżownice i raczej nie występują na terenie Palestyny.