ŹRENICA

Ciemny otwór w barwnej tęczówce oka. Na skutek skurczów mięśni tęczówki źrenica zmienia swą wielkość, regulując dopływ światła do wnętrza oka. Światło przechodzi najpierw przez przejrzystą rogówkę, a następnie właśnie przez źrenicę dociera do soczewki.

W języku hebrajskim do źrenicy odnosi się zestawienie słowa ʼiszòn (Pwt 32:10; Prz 7:2) z wyrazem ʽájin („oko”), co dosłownie znaczy „człowieczek oka”, a także podobne zestawienie z wyrazem bat — „córka oka” (Lam 2:18). W Psalmie 17:8 dla położenia nacisku połączono te wyrażenia — dosłownie powiedziano: „człowieczek, córka oka” (ʼiszòn bat-ʽájin). Przypuszczalnie nawiązywało to do małego odbicia własnej osoby, które można zobaczyć w tej części czyjegoś oka.

Oko jest wyjątkowo delikatne i wrażliwe. Każdy natychmiast wyczuwa nawet najmniejszy włosek czy pyłek między powieką a gałką oczną. Należy chronić przezroczystą część oka (rogówkę) osłaniającą źrenicę, bo gdyby zbliznowaciała wskutek urazu albo zmętniała w następstwie choroby, mogłoby dojść do upośledzenia bądź utraty wzroku. Dlatego za pomocą wyrażenia „źrenica oka” Biblia bardzo sugestywnie, a zarazem subtelnie zachęca, by kogoś lub czegoś strzec szczególnie pilnie. Dotyczy to np. prawa Bożego (Prz 7:2). W Powtórzonego Prawa 32:10 w związku z ojcowską troską Boga o Izrael wspomniano, że strzeże On swojego ludu „jak źrenicy swego oka”. Również król Dawid modlił się, żeby Bóg go chronił i strzegł jak „źrenicy oka” (Ps 17:8). Pragnął, by w razie ataku wrogów Jehowa jak najszybciej stanął w jego obronie (por. Za 2:8, gdzie występuje hebr. bawát ʽájin, także tłumaczone na „źrenicę oka”) (zob. OKO).