SARD

Przeświecająca, czerwonawobrunatna odmiana chalcedonu, stosowana jako klejnot. Według Pliniusza Starszego jego nazwa wywodzi się od miasta Sardes w Lidii. Zdaniem innych pochodzi ona jednak od perskiego słowa sered, które znaczy „żółtawoczerwony”, kamień zaś sprowadzano z Persji. Sard nazywano też „sardą” lub „sardoinem”. Jego piękno, trwałość, łatwość grawerowania na jego powierzchni, a także możliwość nadania mu wysokiego połysku sprawiły, że wśród rękodzielników był jednym z najbardziej popularnych kamieni. Hebrajczycy prawdopodobnie sprowadzali go z Półwyspu Arabskiego.

Do sardu nawiązano w Objawieniu 4:3, gdzie o Zasiadającym na chwalebnym tronie niebiańskim powiedziano, że „jest z wyglądu podobny do (...) drogocennego kamienia czerwonego [„sardu”, przyp. w NW]”. W opisie „miasta świętego — Nowej Jerozolimy” wspomniano, że fundamenty jej muru „były przyozdobione wszelkim drogocennym kamieniem”; szóstym z nich był właśnie sard (Obj 21:2, 19, 20).