SERAJASZ

(„walczył Jehowa”).

1. Syn Kenaza z plemienia Judy, brat sędziego Otniela i bratanek zwiadowcy Kaleba. Potomkowie syna Serajasza, Joaba, zostali rzemieślnikami (1Kn 4:13, 14).

2. Sekretarz w administracji państwowej króla Dawida (2Sm 8:15, 17). O ile nie było kilku zmian w obsadzie tego stanowiska, gdzie indziej nazwano go Szewą (2Sm 20:25), Szawszą (1Kn 18:16), a także Sziszą, o którym powiedziano, że jego dwaj synowie pełnili później, za panowania Salomona, podobne obowiązki (1Kl 4:3). Imiona większości innych urzędników państwowych w trzech spisach z czasów Dawida są jednakowe.

3. Syn Asjela z plemienia Symeona. Jego potomkowie za dni Ezechiasza wspólnymi siłami wytępili z pewnego obszaru Chamitów i Meunitów, po czym przeznaczyli te tereny na własne pastwiska (1Kn 4:24, 35, 38-41).

4. Jeden z trzech wysłanników, którym król Jehojakim pod koniec 624 r. p.n.e. kazał przyprowadzić Jeremiasza i Barucha — w związku z proroctwem przeciw Jerozolimie i Judzie spisanym przez Barucha pod dyktando Jeremiasza. Serajasz był synem Azriela (Jer 36:9, 26).

5. Kwatermistrz króla Sedekiasza; syn Neriasza i brat Barucha (Jer 32:12; 51:59). W czwartym roku panowania Sedekiasza (614 p.n.e.) Serajasz udał się z królem do Babilonu. Otrzymał wtedy od Jeremiasza zwój ze słowami potępiającymi Babilon. Miał go przeczytać nad rzeką Eufrat, przywiązać do niego kamień i wrzucić do rzeki, by pokazać, jak nieodwracalna będzie klęska Babilonu (Jer 51:59-64). Serajasz najprawdopodobniej przekazał pewne myśli z tego proroctwa izraelskim wygnańcom, którzy już tam przebywali. Rzecz ciekawa, że archeolodzy odkryli pieczęć z napisem: „Własność Serajasza (ben) Neriasza” (Israel Exploration Journal, Jerozolima 1978, t. 28, s. 56).

6. Naczelny kapłan w okresie zburzenia Jerozolimy przez Babilończyków (607 p.n.e.). Chociaż z rozkazu Nebukadneccara poniósł śmierć, jego syn Jehocadak nie zginął, lecz został zabrany do niewoli w Babilonie (2Kl 25:18-21; Jer 52:24-27). Poprzez niego przetrwał ród arcykapłanów wywodzących się od Aarona. W czasie wyzwolenia Żydów oraz ich powrotu do ojczyzny urząd arcykapłana sprawował syn Jehocadaka, Jeszua (1Kn 6:14, 15; Ezd 3:2). O Serajaszu powiedziano też, że był ojcem Ezdrasza. Ponieważ jednak od śmierci Serajasza do powrotu Ezdrasza do kraju upłynęło 139 lat, zapewne były między nimi przynajmniej dwa niewymienione pokolenia. W rodowodach biblijnych takie opuszczenia stosowano powszechnie (Ezd 7:1).

7. Syn Tanchumeta, jeden z dowódców wojskowych, którzy pozostali w Judzie, gdy większość mieszkańców zabrano do Babilonu. Serajasz oraz inni dowódcy popierali namiestnika Gedaliasza, ostrzegali go też, że Ismael chce go zabić, a potem starali się pomścić jego śmierć. W obawie przed Babilończykami zaprowadzili resztę Żydów do Egiptu (2Kl 25:23, 26; Jer 40:8, 13-16; 41:11-18; 43:4-7).

8. Jeden z mężczyzn — najwyraźniej przywódców — którzy powrócili z wygnania w 537 r. p.n.e. i zostali wymienieni razem z Zerubbabelem (Ezd 2:1, 2). W analogicznym spisie w Nehemiasza 7:7 nazwano go Azariaszem.

9. Kapłan, który wrócił z niewoli z Zerubbabelem. W następnym pokoleniu jego dom patriarchalny reprezentował Merajasz (Neh 12:1, 12). Przedstawicielem owej rodziny lub innym kapłanem o tym imieniu mógł też być Serajasz wymieniony wśród tych, którzy poświadczyli pieczęcią umowę z czasów Ezdrasza i Nehemiasza (Neh 10:1, 2, 8). Po odbudowaniu murów Jerozolimy w mieście tym również mieszkał pewien Serajasz — przypuszczalnie reprezentant wspomnianego domu patriarchalnego bądź jakiś inny kapłan noszący to imię (Neh 11:1, 10, 11).