Pytania czytelników

● Czy ze strony Judy nie było to postępkiem niegodnym, gdy pewnego razu — jak wspomniano w Biblii — zadał się z kobietą, którą sam uważał za nierządnicę?

W rzeczywistości Juda nie nawiązał stosunków z nierządnicą; jedynie nieświadomie zajął miejsce swego syna Szeli w dopełnieniu obowiązków małżeństwa lewirackiego, obejmujących między innymi spłodzenie zmarłemu legalnego potomka. Rozpatrzmy tło tego wydarzenia:

Po śmierci drugiego syna, Onana, który umarł wskutek wyroku Bożego, Juda odesłał swą synową Tamar do domu jej ojca, aby tam czekała, aż jego trzeci syn Szela na tyle dorośnie, żeby się z nią połączyć. Tymczasem mimo iż Szela osiągnął pełne lata, Juda nie sprowadzał dla niego Tamary. Kiedy więc Judzie śmierć zabrała żonę, Tamar przebrana za prostytutkę siadła przy drodze, którą miał przechodzić. Nie rozpoznawszy synowej i wziąwszy ją za kobietę lekkich obyczajów, Juda odbył z nią stosunek. — Rodz. 38:11-18.

Tamar miała oczekiwać na zawarcie lewirackiego związku małżeńskiego z trzecim synem Judy, Szelą, toteż gdy Juda się dowiedział, że jest ona brzemienna, wydał na nią wyrok śmierci za uprawianie nierządu. Kiedy jednak wyszło na jaw, że sam był nieświadomie sprawcą jej odmiennego stanu, wykrzyknął: „Jest sprawiedliwsza ode mnie, [dlaczego?] bo przecież nie chciałem jej dać Szeli, memu synowi!” Juda nie był wówczas żonaty; jako wdowiec nie zgrzeszył więc przeciw swej żonie. Przebraną Tamarę wziął za niezamężną prostytutkę, za osobę także nie związaną świętym węzłem małżeńskim. Kiedy potem nie dało się odnaleźć owej nierozpoznanej kobiety, zdał sobie sprawę, że grozi mu poderwanie opinii, skoro twierdził, jakoby napotkał nierządnicę świątynną, oddającą się obcym z przyczyn religijnych, podczas gdy w danej okolicy nie słyszano o takiej osobie. — Rodz. 38:20-26.

Postępowanie Tamary nie kwalifikuje się do kategorii cudzołóstwa. Bliźniaków, których urodziła, nie uważano za niegodziwych synów grzechu, synów rozpusty. Przecież kiedy później Booz z Betlejem zawarł z Moabitką Rut małżeństwo lewirackie, starsi miasta powiedzieli do niego: „Niech stanie się dom twój przez potomstwo, które da ci Jahwe z tej młodej kobiety, jak dom Peresa, którego Tamar zrodziła Judzie” (Rut 4:11, 12). Ponadto Peres występuje w spisie cieszących się szacunkiem przodków Jezusa Chrystusa (Mat. 1:1-3; Łuk. 3:23-33). Podobnie jak Rut, matka Peresa nie ubiegała się głównie o to, by się połączyć z jakimś młodym mężczyzną. — Rut 3:10.

Jeżeli chodzi o Judę, to mniemał, że się zbliżył do prostytutki. Nie był to postępek słuszny, ponieważ od samego początku zamierzeniem Boga było, by mężczyzna utrzymywał stosunki z własną żoną, a nie, by ziemia napełniła się nierządem. Z drugiej strony jednak Juda nie zgrzeszył w tym sensie, że nie przekroczył żadnego określonego przykazania Bożego, gdyż Prawo Mojżeszowe zostało ogłoszone dopiero dużo później. — Rodz. 2:24; dla porównania zobacz też Księgę Kapłańską 19:29.

Sprawozdania o Judzie i Tamarze nie umieszczono w Biblii dla zabawienia czytelnika. Stanowi ono istotny składnik historycznego doniesienia o tym, w jaki sposób utrzymana została na ziemi linia rodowa wiodąca do obiecanego Chrystusa, czyli Mesjasza, to jest do Jezusa.