Pytania czytelników

● Dlaczego Jehowa mógł powiedzieć: „Nie ma ze Mną żadnego boga”, o czym czytamy w Księdze Powtórzonego Prawa 32:39, skoro w Ewangelii według Jana 1:1 jest napisane: „Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo”?

Wersety te, rozpatrywane we właściwym dla siebie kontekście, wcale nie są ze sobą sprzeczne. Każdy z nich dotyczy bowiem całkiem odmiennej sprawy.

W Księdze Powtórzonego Prawa 32:39 mowa jest o tym, że fałszywe bożki narodów nie miały żadnego udziału w zbawczych poczynaniach Jehowy. Nie są w stanie wybawić z nieszczęścia swych czcicieli. Wynika to z dwóch poprzednich wersetów, w których czytamy: „Gdzież ich bogowie, opoka, do której się uciekali? Ci, co zjadali tłuste ich żertwy i wino pili z ich płynnych ofiar? Niech wstaną i niech wam pomogą, niech staną się waszą obroną”.

Inne fragmenty tej pieśni również wskazują na fakt, że owi fałszywi bogowie nie mieli udziału w żadnym z przejawów zbawczej mocy Jehowy. Wiersz 12 mówi w odniesieniu do narodu izraelskiego, reprezentowanego przez przodka tego narodu, Jakuba: „Jahwe sam go prowadził, nie było z nim boga obcego”. Jednakże między Izraelitów wkradło się odstępstwo, jak o tym świadczą wiersze 16, 17 i 21: „Bogami obcymi do zazdrości Go pobudzają i gniewają obrzydliwościami. Złym duchom składają ofiary, nie Bogu, bogom, których oni nie znają, nowym, świeżo przybyłym — nie służyli im wasi przodkowie. (...) Mnie do zazdrości pobudzili nie-bogiem”.

W świetle tych wersetów możemy zrozumieć, że żadnego z takich fałszywych bogów ‛nie było z Jehową’ podczas jakichkolwiek z Jego dokonań. Tylko On jest prawdziwym Bogiem, podczas gdy fałszywi bogowie są bezsilni, nierealni, nie istnieją i nie mogą pomóc swym czcicielom w razie nieszczęścia.

Natomiast co do wzmianki o tym, że Słowo „było Bogiem”, nie kłóci się ona z oświadczeniem z Księgi Powtórzonego Prawa 32:39. Jakże to? Ponieważ „Słowo” nie występuje przeciw Jehowie ani nie jest Jego rywalem, jak fałszywi bogowie. Ponadto w zwrocie przetłumaczonym na „Bogiem było Słowo” termin „Bóg” jest użyty w funkcji orzecznika (rzeczownikowego), określającego „Słowo”. Znany uczony Westcott, który wspólnie z innym uczonym, Hortem, zestawił słynny grecki tekst Pism Chrześcijańskich, pisze: „Wyraz ten opisuje naturę Słowa, a nie identyfikuje Jego Osoby”. Z uwagi na opisowy charakter tego orzecznika w pierwotnym języku greckim, w przekładzie „An American Translation” tak oddano Jana 1:1: „Słowo było boskie”.a Przekład Nowego Świata zachowuje jednak rzeczownikową formę tego orzecznika i zaznacza celowość opuszczenia rodzajnika określonego przez zastosowanie (istniejącego w języku angielskim) rodzajnika nieokreślonego.

Jako pierworodny Syn Boga, „Słowo” mógł być słusznie nazwany „bogiem” czyli możnym, tak jak i inni anielscy synowie Boży nazwani są w Psalmie 8:6 (NP). (Zobacz też List do Hebrajczyków 2:6-8). Ale ani pierworodny Syn, ani inni wierni anielscy synowie Boga, nie przeciwstawiają się swemu Stwórcy i nie próbują się z Nim równać lub zajmować Jego stanowiska, jak fałszywi bogowie. Wszyscy raczej przyznają, że wielbienie słusznie należy się tylko samemu Jehowie Bogu. — Filip. 2:5, 6; Apok. 19:10.

[Przypis]