Co rozumieć przez „flakonik alabastrowy”?

Jezusa Chrystusa przy dwóch okazjach namaszczono wonnym olejkiem. Raz stało się to w domu pewnego faryzeusza w Galilei (Łuk. 7:37, 38, Biblia Tysiąclecia), a następnie w domu Szymona Trędowatego w Betanii (Mat. 26:6, 7; Marka 14:3, BT). W obu wypadkach ten cenny olejek wylano z „flakonika alabastrowego”.

Takie małe, podobne do butelek naczynia na pachnidła wykonywano pierwotnie z kamienia występującego w pobliżu miejscowości Alabastron w Egipcie. Sam kamień jest pewną postacią węglanu wapnia (nie mylić ze współczesnym alabastrem, uwodnionym siarczanem wapniowym). Oryginalny alabaster jest zwykle biały, choć czasami wykazuje kolorowe smugi, gdyż jest tworem stalagmitowym.

Powyższa ilustracja przedstawia starożytną butelkę hellenistyczną z Egiptu. Kobiety, które namaściły Jezusa w obu wspomnianych wypadkach, miały każda po „flakoniku alabastrowym” z kosztownym wonnym olejkiem. Naczynia owe mogły z powodzeniem być podobne do tego z ilustracji, na którym widnieje napis „cynamon”.