Pytania czytelników

◼ Wniosek, że potop nastąpił w 1656 lat po stworzeniu Adama, opiera się na danych genealogicznych zamieszczonych w 5 rozdziale Księgi Rodzaju. Podano tam, ile lat mieli poszczególni ludzie, gdy im się rodzili synowie. Ale czy nie mogło tak być, że każdy z nich był o kilka miesięcy młodszy lub starszy, co dość znacznie zmieniłoby ogólną sumę lat?

Rozdział 5 Księgi Rodzaju (1 Mojżeszowej) zawiera szczegółowe informacje o łańcuchu potomków Adama, sięgając aż do Noego. Zaznaczono w nim, w jakim wieku każdy z nich został ojcem następnego ogniwa. Na przykład: „Adam żył sto trzydzieści lat i zrodził syna (...), i nazwał go Set” (Rodz. 5:3, Nowy Przekład). W ten sposób można zestawić następującą listę:

Do urodzenia Enosza 105  ”

Do urodzenia Kenana 90  ”

Do urodzenia Mahalalela 70  ”

Do urodzenia Jereda 65  ”

Do urodzenia Henocha 162 lata

Do urodzenia Metuszelacha 65 lat

Do urodzenia Lamecha 187  ”

Do urodzenia Noego 182 lata

Od narodzin Noego do potopu 600 lat

Ogółem 1656 lat

Niektórzy może się zastanawiali: Jak przedstawiałaby się ogólna liczba tych lat, gdyby w każdym wypadku zachodziła różnica kilku miesięcy: gdyby Adam miał 130 lat i 4 miesiące, kiedy mu się urodził Set, a Set 105 lat i 4 miesiące, kiedy się doczekał syna, i tak dalej? Dodanie tylko jednego kwartału do każdego ogniwa wydłużyłoby czas dzielący Adama od potopu o prawie trzy lata. A czy tak nie mogło być?

Krótko mówiąc, takie założenie nie ma żadnej uzasadnionej podstawy.

Utrzymywanie, że Adam w chwili narodzenia Seta przekroczył wiek 130 lat o cztery miesiące, to zwykła spekulacja myślowa. Tak samo ktoś inny mógłby domniemywać, iż Setowi brakowało jeszcze czterech miesięcy do 105 lat, gdy na świat przyszedł Enosz. Tym sposobem zresztą różnice mogłyby się niwelować i dawać w rezultacie tę samą ogólną liczbę lat, która wynika z Księgi Rodzaju.

Ale zwróćmy uwagę na jeszcze jedną okoliczność: Biblia częstokroć wcale nie podaje, ile lat mieli pewni ludzie, gdy rodzili im się synowie znacznie ważniejsi niż Mahalalel lub Jered. W jakim wieku był Elkana w chwili urodzenia się Samuela, albo Jesse, gdy mu się urodził Dawid (lub jego bracia), Zachariasz, gdy został ojcem Jana Chrzciciela, czy wreszcie Józef (bądź Maria) w czasie narodzenia się Jezusa? Biblia nic o tym nie wspomina. Tymczasem wymienia wiek osób będących ogniwami w łańcuchu potomków Adama aż do Noego. Dlaczego?

Jasne chyba, że Bóg udostępnił te dane w swoim Słowie z myślą o tym, iż Jego czciciele będą chcieli analizować te informacje i z nich korzystać. Czy byłoby rzeczą rozsądną, żeby Bóg podawał określone liczby, które by Jego lud wprowadzały w błąd? Jest to nie do pomyślenia. Bóg Jehowa nie jest kłamcą ani zwodzicielem, jak Diabeł (1 Sam. 15:29; Jana 8:44). Skoro zamieścił w swoim Słowie pewne dane, możemy polegać na tym, że są dokładne, i możemy odnosić się do nich z pełnym zaufaniem.

Na podstawie informacji uzyskanych z genealogii, którą napotykamy w 5 rozdziale Księgi Rodzaju, jesteśmy w stanie ustalić, że potop nastąpił 1656 lat po stworzeniu Adama. Zwracają one nam także uwagę na to, w jak poważnym wieku wymienieni mężowie zostawali ojcami oraz jak bardzo długo żyli. Niemniej jednak sprawozdanie wskazuje, że każdy z nich „umarł”, przez co uwydatnia fakt, iż wszyscy potrzebujemy ofiary okupu, złożonej przez Jezusa Chrystusa (1 Tym. 2:6; Rzym. 6:23). Dzięki wierze w Jezusa będziemy mogli żyć dłużej niż Adam (930 lat), a nawet niż Metuszelach, inaczej Matuzalem (969 lat). Przed nami po prostu perspektywa życia wiecznego!