Pytania czytelników
● Czego użyć na emblematy podczas obchodzenia Wieczerzy Pańskiej i jak się obchodzić z tymi symbolami?
Doroczny obchód Wieczerzy Pańskiej (Pamiątki) jest jedyną uroczystością, której święcenie zostało nakazane chrześcijanom w Piśmie Świętym. Jezus ustanowił ją nocą 14 Nisana 33 roku n.e., po obchodzie żydowskiego święta Paschy. Leżały przed nim różne produkty żywnościowe potrzebne do uczty paschalnej. W sprawozdaniu sporządzonym przez Łukasza czytamy:
„[Jezus] wziął też chleb, złożył podziękowanie, łamał go i dawał im, mówiąc: ‛To oznacza moje ciało, które ma być wydane za was. Czyńcie to na moją pamiątkę’. W ten sam sposób również kielich, gdy byli po wieczerzy, przy czym powiedział: ‛Ten kielich oznacza nowe przymierze na mocy mojej krwi, która ma być przelana za was’” (Łuk. 22:19, 20).
Bóg polecił, żeby w czasie Paschy Żydzi jedli ‛przaśne placki’ (Wyjścia 12:8). Właśnie takimi plackami były ‛chleby’, które miał pod ręką Jezus. Zrobiono je z pszennej mąki, bez soli czy innych przypraw, miały bowiem przedstawiać „chleb utrapienia” (Powt. Pr. 16:3).
W naszych czasach Świadkowie Jehowy używają podobnego „chleba”. Niekiedy kupują żydowskie mace, upewniają się jednak, czy nie ma w nich dodatkowych składników, na przykład cebuli, słodu albo jaj. Płaskie, suche, nie przyprawione mace nadają się do tego celu. Można też samemu upiec przaśny chleb. Niewielką ilość pszennej mąki razoweja trzeba wymieszać z odrobiną wody. Niezbyt gęste ciasto wałkuje się na cienki placek, a następnie piecze na równej (lekko natłuszczonej) płycie kuchennej, aż wyschnie i nabierze kruchości.
A co z drugim emblematem? Do I wieku n.e. przyjęło się wśród Żydów używanie wina do uczty paschalnej. Jezus mówił o ‛produkcie winorośli’, użytym podczas tej uroczystości (Łuk. 22:18). Niektórzy twierdzą, że Jezus nie miał tu na myśli wina, tylko nie sfermentowany sok winogronowy. Ponieważ jednak w okresie od jesiennego winobrania do Paschy, którą obchodzono na wiosnę, zwykły sok z winogron na pewno uległby fermentacji, więc Jezus musiał mieć na myśli wino. Czerwone wino gronowe to stosowny symbol jego krwi. Ponieważ ‛drogocenna krew’ Chrystusa najzupełniej wystarcza, nie należałoby używać do Pamiątki wina wzmocnionego bądź zaprawionego wódką, takiego jak sherry, porto czy muszkatel, ani innych win „deserowych” (1 Piotra 1:19). Niewłaściwe byłoby również używanie win przyprawionych ziołami lub wonnymi korzeniami, na przykład wermutu, albo win z dodatkiem „aperitifu” czy innych środków pobudzających apetyt. Odpowiednie są natomiast czerwone wina wytrawne, do których zalicza się chianti czy burgund bądź też czerwone wino domowego wyrobu, byle nie było słodzone, wzmacniane ani zaprawiane korzeniami.
Starsi zboru Świadków Jehowy powinni wcześniej postarać się o przaśny chleb i czerwone wino oraz sprawdzić, czy to, co mają, nadaje się do użytku. W następnych dniach po obchodzeniu Wieczerzy Pańskiej nie ma potrzeby uważać użytych podczas niej emblematów za coś specjalnego lub świętego, bo w dalszym ciągu jest to tylko zwykły chleb i wino. Nie trzeba też na tę okazję przechowywać z roku na rok butelki z winem, jeżeli nabycie go nie nastręcza większych trudności. Podczas podawania emblematów na Pamiątce niektórzy zachowują się tak, jak gdyby te symbole miały jakąś szczególną moc. Na przykład pewne osoby skłaniają głowy ku emblematom albo je wąchają. Jest to niestosowne.
W czasie Wieczerzy Pańskiej chleb i wino symbolizują ziemskie ciało Jezusa oraz jego drogocenną krew (Mat. 26:26-28). Toteż gdy są podawane, każdy powinien z uszanowaniem odnieść się do tego, co one przedstawiają. Obecni na tej uroczystości, którzy nie spożywają emblematów, mogą po prostu podać talerzyk z chlebem i kielich następnej osobie, mając przy tym w pamięci złożoną przez Jezusa ofiarę, która może zakryć nasze grzechy i otwiera przed nami widoki na życie wieczne (1 Jana 2:2; 1 Kor. 11:23-26).
[Przypis]
a Mąka pszenna jest najodpowiedniejsza, bo takiej mąki używali Żydzi do wypieku przaśnych placków. Jeśli jednak bardzo trudno jej dostać, można upiec przaśny „chleb” z mąki ryżowej, kukurydzianej lub otrzymanej jeszcze z innego ziarna.