Jak można poznawać Boga?

Niektórzy wątpią, czy Bóg rzeczywiście chce, by ludzie Go poznali. A jeśli tak, to jak się im objawia?

JAN KALWIN, XVI-wieczny reformator religijny, słusznie zauważył, że ludzie nie mogą sami z siebie poznać Boga, jeśli On nie zechce się im objawić. Niektórzy jednak zastanawiają się, czy Bóg rzeczywiście chce, by ludzie Go poznali. A jeśli tak, to jak daje się im poznać?

Jehowa, nasz „Wspaniały Stwórca”, zawsze działa celowo. Jest „Bogiem Wszechmocnym, toteż potrafi zrealizować każdy swój zamysł (Kaznodziei 12:1; Wyjścia 6:3). Możemy być pewni, że chętnie wyjawia ludziom swoją wolę. Proroka Amosa pobudził do napisania następujących słów: „Wszechwładny Pan, Jehowa, nie uczyni nic, jeśli swej poufnej sprawy nie wyjawił swoim sługom prorokom”. Zauważmy, że Bóg wyjawia swoje zamierzenia tylko swym sługom, czyli tym, którzy Go szczerze kochają. Czy nie jest to logiczne? Komu ty wyjawiasz swoje sekrety? Komukolwiek czy tylko najbliższym przyjaciołom? (Amosa 3:7; Izajasza 40:13, 25, 26).

Mądrość i wiedza pochodzące od Boga napełniają pokornych ludzi lękiem i podziwem. I słusznie. Jednak aby z tych Bożych darów odnosić osobisty pożytek, potrzeba czegoś więcej. Jak podkreśla Biblia, musimy mieć pokorne serce, czytamy w niej bowiem: ‛Zachowuj u siebie moje przykazania. Swym uchem zwracaj uwagę na mądrość. Skłaniaj serce ku rozeznaniu. Przywołaj zrozumienie i wydaj głos za rozeznaniem. Szukaj tego jak srebra’ (Przysłów 2:1-4).

Kto jest pokorny i zdobywa się na takie wysiłki, z pewnością może poznać Boga. W Księdze Przysłów napisano dalej: „Jehowa daje mądrość; z jego ust pochodzi wiedza i rozeznanie”. A zatem szczerzy poszukiwacze prawdy mogą zrozumieć „prawość i sąd, i prostolinijność — całą drogę tego, co dobre” (Przysłów 2:6-9).

W poszukiwaniu prawdy

W dziele The Encyclopedia of Religion wspomniano: „Życie ludzkie charakteryzuje potrzeba odróżniania czegoś realnego od nierealnego, silnego od bezsilnego, szczerego od zwodniczego, czystego od skalanego, prostego od zawiłego — oraz stanów pośrednich”. Aby zaspokoić tę potrzebę, człowiek od dawna poszukuje prawdy. Jego wysiłki są owocne, jeśli w swych staraniach uwzględnia Jehowę, którego psalmista nazwał „Bogiem prawdy” (Psalm 31:5).

W języku hebrajskim imię „Jehowa” dosłownie znaczy „On powoduje, że się staje”.a A zatem już samo imię Boga wskazuje, że jest On Stwórcą i ma określone zamierzenie. Znajomość tego imienia oraz posługiwanie się nim stanowi też znak rozpoznawczy wyznawców religii prawdziwej. Potwierdził to Jezus, który w modlitwie do Boga rzekł o swoich uczniach: „Dałem im poznać twoje imię i dam je poznać, żeby miłość, którą mnie umiłowałeś, była w nich, a ja w jedności z nimi” (Jana 17:26).

Gdy starożytny przyjaciel Jehowy, Hebrajczyk imieniem Józef, stanął wobec niełatwego zadania, jakim było zinterpretowanie snów, powiedział z przekonaniem: „Czyż wykładnie nie należą do Boga?” (Rodzaju 40:8; 41:15, 16).

Wiele stuleci później król Babilonu Nebukadneccar też miał niezwykły sen. Nadworni mędrcy nie potrafili mu go wytłumaczyć. Prorok Daniel oznajmił królowi: „Jest Bóg w niebiosach — Ten, który wyjawia tajemnice — i on oznajmił królowi Nebukadneccarowi, co się ma wydarzyć pod koniec dni” (Daniela 2:28).

Przykład Józefa i Daniela pokazuje, że mądrość i wiedzę pochodzącą od Jehowy mogą posiąść tylko ci, którzy Mu służą. Rzecz jasna zyskanie uznania Bożego nieraz wymaga zrewidowania swych poglądów. Tak właśnie musieli zrobić Żydzi, którzy w I wieku n.e. stawali się chrześcijanami. Od dzieciństwa uczono ich skrupulatnego przestrzegania praw obowiązujących w żydowskim systemie rzeczy, potrzebowali więc czasu, by uznać Jezusa za Mesjasza. Przyszedł on, by wypełnić Prawo Mojżeszowe — „cień mających nadejść dóbr” (Hebrajczyków 10:1; Mateusza 5:17; Łukasza 24:44, 45). Prawo to zostało zastąpione daleko wznioślejszym „prawem Chrystusowym” (Galatów 6:2; Rzymian 13:10; Jakuba 2:8).

Wszyscy urodziliśmy się w świecie oddalonym od Boga. Z powodu grzechu odziedziczonego po pierwszej parze ludzkiej urodziliśmy się też jako wrogowie Boga, nieznający Jego zamierzeń i mający zdradliwe serce (Jeremiasza 17:9; Efezjan 2:12; 4:18; Kolosan 1:21). Chcąc nawiązać przyjaźń z Bogiem, musimy przyswoić sobie Jego sposób myślenia. A nie jest to łatwe.

Odrzucenie fałszywych poglądów i praktyk bywa trudne, zwłaszcza jeśli wpajano je nam od maleńkości. Ale czy trwanie w złym postępowaniu jest rozsądne? Na pewno nie! O ileż mądrzej jest zmienić swój sposób myślenia i zjednać sobie uznanie Boże!

Jak docierają do nas pouczenia od Boga

Kto może nam pomóc we właściwym rozumieniu i przestrzeganiu pouczeń ze Słowa prawdy? W starożytnym Izraelu Bóg powierzył lojalnym i godnym zaufania osobom odpowiedzialne zadanie: miały przewodzić całemu ludowi. Podobnie jest w naszych czasach — Głowa zboru chrześcijańskiego, Jezus Chrystus, za pośrednictwem wybranego grona zaufanych, lojalnych naśladowców prowadzi i ochrania tych, którzy szczerze poszukują prawdy (Mateusza 24:45-47; Kolosan 1:18). Ale jak można rozpoznać owo grono osób, które zgodnie z wolą Boga przekazuje Jego pouczenia innym ludziom?

Prawdziwi naśladowcy Jezusa Chrystusa usilnie starają się przejawiać w życiu te same przymioty co on, gdy przebywał na ziemi. Dzięki temu w świecie, który staje się coraz bardziej niegodziwy, łatwo jest ich rozpoznać (zobacz ramkę na stronie 6). Czy przymioty te widać wśród wyznawców religii, z którą jesteś związany albo którą praktykują twoi sąsiedzi? Warto starannie to zbadać w świetle Pisma Świętego.

Zachęcamy cię, czytelniku, do skorzystania w tym celu z kursu biblijnego prowadzonego przez Świadków Jehowy. W ubiegłym roku zrobiło tak przeszło 6 000 000 osób w 235 krajach. Zdobywanie mądrości i wiedzy pochodzącej od Boga to wdzięczne zajęcie, które przypomina długą i przyjemną wędrówkę. Zapraszamy cię, byś i ty ją rozpoczął. Posiądziesz mądrość i wiedzę od Boga. Nigdy nie będziesz żałować włożonych w to wysiłków. Naprawdę możesz poznać Boga!

[Przypis]

[Ramka na stronie 6]

LUDZIE, KTÓRZY WSPÓŁPRACUJĄ Z BOGIEM...

pozostają neutralni w konfliktach politycznych (Izajasza 2:4)

wydają wyborne owoce, wykonując wolę Bożą (Mateusza 7:13-23)

darzą się nawzajem prawdziwą miłością (Jana 13:35; 1 Jana 4:20)

wszędzie zachowują jedność (Micheasza 2:12)

nie przejmują od otoczenia niewłaściwych postaw i sposobu postępowania (Jana 17:16)

głoszą prawdę biblijną i pozyskują uczniów (Mateusza 24:14; 28:19, 20)

regularnie spotykają się na wspólnych zebraniach, by udzielać sobie zachęt (Hebrajczyków 10:25)

wysławiają Boga jako międzynarodowa społeczność (Objawienie 7:9, 10)

[Ilustracje na stronie 7]

Wiedzę o Bogu zdobywamy osobiście, w gronie rodziny oraz w zborze