Najmniejsza hebrajska litera a wiara w obietnice Boże

Czy naprawdę możemy mieć pewność, że spełnią się wszystkie obietnice Boże? Jezus był o tym przekonany, a jego nauki umacniały wiarę tych, którzy go słuchali. Zwróćmy uwagę na pewien obraz słowny z Kazania na Górze, zanotowany w Ewangelii według Mateusza 5:18: „Zaprawdę wam mówię, że prędzej przeminęłyby niebo i ziemia, niżby w jakiś sposób przeminęła jedna najmniejsza litera lub jedna cząstka litery w Prawie i nie wszystko się stało”.

Najmniejszą literą alfabetu hebrajskiego jest י (jod). To również pierwsza litera tetragramu — świętego imienia Bożego, Jehowaa. Uczeni w piśmie i faryzeusze uznawali za niezwykle istotne nie tylko każde słowo i literę w Prawie Bożym, ale wręcz każdą „cząstkę litery”.

Jezus miał więc na myśli, że prędzej niebo i ziemia przestałyby istnieć, niż nie spełniłby się choćby najmniejszy szczegół Prawa. Tymczasem Biblia zapewnia nas, że niebo i ziemia będą istnieć zawsze (Psalm 78:69). A zatem wypowiedź ta wskazywała, że Prawo spełni się nawet w najdrobniejszym szczególe.

Czy Jehowa Bóg przykłada wagę do szczegółów? Bez wątpienia tak. Starożytnym Izraelitom nie wolno było łamać barankowi paschalnemu żadnej kości (Wyjścia 12:46). Niejeden uznałby to za drobnostkę. Czy Izraelici rozumieli, dlaczego otrzymali taki zakaz? Prawdopodobnie nie. Ale Jehowa Bóg wiedział, że jest to prorocza zapowiedź dotycząca Mesjasza — żadna z jego kości nie została złamana, gdy umierał na palu męki (Psalm 34:20; Jana 19:31-33, 36).

Jaki wniosek możemy wyciągnąć ze słów Jezusa? Stanowią one zapewnienie, że wszystkie obietnice Jehowy Boga się spełnią, i to w najdrobniejszym szczególe — co do joty. Wzmianka o najmniejszej hebrajskiej literze naprawdę umacnia wiarę!