„Jehowa jest moim wspomożycielem”
1 Kiedy Jezus wysyłał swych pierwszych uczniów, powiedział im: „Oto ja posyłam was jak owce pomiędzy wilki” (Mat. 10:16). Czy to ich przestraszyło i powstrzymało od działania? Bynajmniej. Przyjęli postawę scharakteryzowaną później przez apostoła Pawła, który w liście do współchrześcijan napisał: ‛Bądźcie pełni otuchy i mówcie: Jehowa jest moim wspomożycielem; nie będę się lękał. Cóż może mi uczynić człowiek?’ (Hebr. 13:6). Radowali się, że zostali poczytani za godnych znoszenia zniewag ze względu na imię Jezusa, i w dalszym ciągu bezustannie nauczali i oznajmiali dobrą nowinę (Dzieje 5:41, 42).
2 Obecnie ogólnoświatowe dzieło głoszenia wchodzi w końcowe stadium. Zgodnie z proroczymi słowami Jezusa staliśmy się przedmiotem nienawiści wszystkich narodów (Mat. 24:9). Nasza działalność napotyka sprzeciw, bywa wyśmiewana, a w niektórych częściach świata nawet jest zakazana. Gdyby zabrakło nam wiary, moglibyśmy dać się zastraszyć. Ale świadomość, że Jehowa jest naszym Wspomożycielem, krzepi nas i wzmacnia do trwania.
3 Odwaga to inaczej męstwo, śmiałość, nieustraszoność. Jest przeciwieństwem strachu, bojaźliwości i tchórzostwa. Uczniowie Jezusa zawsze potrzebowali odwagi do wytrwania. Bez niej trudno by nam było ustrzec się zniechęcenia pod wpływem postaw i poczynań świata wrogiego Bogu. Jakże pokrzepiające jest rozmyślanie o niezrównanym przykładzie Jezusa, który zwyciężył świat! (Jana 16:33). Pamiętajmy też o apostołach, którzy w obliczu ciężkich prób śmiało oświadczyli: „Musimy być bardziej posłuszni Bogu jako władcy niż ludziom” (Dzieje 5:29).
4 My nie jesteśmy z tych, którzy się wycofują. Powinniśmy dokładać wszelkich starań, by zachowywać pozytywne nastawienie do naszej działalności (Hebr. 10:39). Zawsze pamiętajmy, że posyłając nas, Jehowa daje wyraz swej miłości i miłosierdziu wobec całej ludzkości. On nigdy nie każe swym sługom robić czegoś, co nie miałoby pożytecznego celu. Ostateczny rezultat pokaże, iż wszystkie przydzielone nam zadania wykonujemy dla dobra tych, którzy miłują Boga (Rzym. 8:28).
5 Pozytywne nastawienie pomoże nam bezustannie szukać na naszych terenach ludzi o usposobieniu owiec. Zakładajmy, że obojętność rozmówców jest wynikiem frustracji i beznadziejności. Niech miłość pobudza nas do przejawiania współczucia i cierpliwości. Naszym celem winno być jak najszybsze dokonywanie odwiedzin ponownych i dalsze rozbudzanie pragnienia zdobywania wiedzy u osób, które przyjęły coś do czytania lub w inny sposób okazały choćby nikłe zainteresowanie. Nigdy nie powątpiewajmy, czy uda nam się zapoczątkować studium biblijne lub czy zdołamy owocnie je prowadzić. Stale módlmy się o pomoc i kierownictwo Jehowy, ufając, że On będzie nas wspierał.
6 Jesteśmy głęboko przekonani, iż Jehowa doprowadzi to dzieło do końca (por. Filip. 1:6). Pokładając bezgraniczne zaufanie w naszym Wspomożycielu, nabierzemy sił i ‛nie ustaniemy w czynieniu tego, co szlachetne’ (Gal. 6:9).