Jak rozpoznać religię prawdziwą

MOŻE ci się jednak nasunąć pytanie: Jak rozpoznać religię, która podoba się Bogu? Jak można stwierdzić, która religia jest prawdziwa? Czy jest jakiś niezawodny sposób znalezienia jej?

Tak, jest taki sposób. Trzeba zastosować regułę, którą podał Jezus Chrystus. Oświadczył on, że prawdziwych sług Bożych można odróżnić od fałszywych na podstawie ich postępowania. Jezus powiedział: „Po ich owocach poznacie ich” (Mat. 7:16). Pomocą w rozpoznaniu religii prawdziwej jest więc zbadanie owocu wydawanego przez jej wyznawców.

Jakież to owoce powinni wydawać prawdziwi czciciele Boga? Czy naprawdę istnieje społeczność religijna, której członkowie różniliby się od wyznawców wszystkich innych religii wydawaniem takich owoców? Zobaczmy.

Miłość wzajemna

Jezus powiedział, że jego prawdziwi naśladowcy mieli się odróżniać od innych ludzi wzajemnym okazywaniem sobie miłości. Rzekł: „Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali”. — Jana 13:35, BT.

Miłość wyróżniająca prawdziwych naśladowców Chrystusa nie przejawia się w samych słowach, wywiera bowiem silny wpływ na ich tryb życia. Oddziałuje na ich stosunek do członków innych ras i narodowości. Czy znane ci kościoły wpajają swoim wyznawcom taką szczerą miłość? Na przykład, co się dzieje, gdy zatargi między narodami tego świata doprowadzają do wybuchu wojny?

Fakty dowodzą, że ogromna większość religii błogosławi wtedy swoich wiernych, którzy chwytają za broń i zabijają na polach bitew swoich współwyznawców innej rasy lub narodowości. Czy twoim zdaniem takie postępowanie świadczy o miłości do współwyznawców? Czy na przykład potrafisz sobie wyobrazić Jezusa wygłaszającego kazanie, w którym zachęcałby swych uczniów do wzajemnego zabijania się na rozkaz państwa tylko dlatego, że przypadkowo mieszkają w różnych krajach? Takie postępowanie jest sprzeczne z Biblią i świadczy o braku ducha Bożego. — 1 Jana 3:10-12; Mat. 5:44.

Istnieje jednak społeczność religijna, której członkowie pod żadnym względem nie dają się uwikłać w takie spory, choćby ich do tego zmuszano.

Londyńska historyczka Magdalen Goffin pisze, że podczas drugiej wojny światowej „tylko świadkowie Jehowy konsekwentnie przeciwstawili się Hitlerowi”. Następnie pani Goffin podkreśla, że w przeciwieństwie do tego „zarówno kościół ewangelicki, jak i katolicki (...) stały się narzędziem faszyzmu. Biskupi katoliccy i papiestwo ponoszą za to największą odpowiedzialność”. — The New York Review of Books z 21 sierpnia 1969.

Jakże przyjemnie żyłoby się na ziemi, gdyby wszyscy jej mieszkańcy wydawali ten chrześcijański owoc miłości! A przecież takie przyjemne stosunki między ludźmi są całkiem możliwe. A w artykule redakcyjnym wychodzącej w Sacramento w Kalifornii gazety Union można było znaleźć takie stwierdzenie: „Wystarczy powiedzieć, że gdyby cały świat żył zgodnie z wierzeniami świadków Jehowy, wówczas nie byłoby już przelewu krwi ani nienawiści, a zapanowałaby miłość” — 9 lipca 1965.

Poważanie dla Słowa Bożego

Dalszą cechą umożliwiającą rozpoznanie religii prawdziwej jest jej stosunek do Słowa Bożego. Jezus zawsze okazywał poważanie dla Słowa Bożego ciągłym powoływaniem się na nie jako na najwyższy autorytet (Mat. 19:4-6; Łuk. 24:44, 45). A jak to wygląda w kościołach chrześcijaństwa? Czy mają one tak wielkie poważanie dla Biblii?

Przypomnijmy sobie, co już stwierdziliśmy w związku z kilkoma naukami kościelnymi, na przykład w związku z katolicką nauką o celibacie. Nawet papież Jan XXIII powiedział, że „Pismo święte nie narzuca go”. Przeciwnie, z Pisma świętego wynika, że chrześcijańskim sługom Bożym wolno się żenić (1 Kor. 9:5; 1 Tym. 3:2, 12). Mimo to kościół w dalszym ciągu wymaga, żeby księża pozostali w stanie bezżennym. Czy wydawanie nakazów sprzecznych z naukami Biblii świadczy o poważaniu dla tej księgi?

Jest jednak społeczność religijna dobrze znana z tego, że trzyma się ściśle Biblii i ma dla niej poważanie. Latem 1969 roku w czołowym dzienniku francuskim France Soir znalazło się zdanie: „Nauki świadków Jehowy są oparte na Biblii”. Natomiast angielski tygodnik Weekly News z 27 września 1969 zamieścił taką uwagę: „W gruncie rzeczy tajemnicą powodzenia świadków jest prawdopodobnie ich doskonała znajomość Biblii, dzięki czemu na każde pytanie potrafią dać przekonującą odpowiedź cytatami z tej księgi”. Również u innych ludzi świadkowie Jehowy budzą poważanie dla Słowa Bożego i zaufanie do niego, co przyznaje katolickie czasopismo Ave Maria z 24 lutego 1962: „Gotowi są poświęcić każdą ilość czasu na studiowanie z zainteresowanym”.

Uświęcanie imienia Bożego

Ponadto prawdziwa religia wyróżnia się spośród wszystkich innych religii swoją postawą wobec objawionego w Biblii imienia Bożego, które brzmi Jehowa (Ps. 83:19, Kruszyński).a Jezus dał przykład w oddawaniu czci imieniu Bożemu, oznajmił je bowiem swym uczniom, a nawet kazał im mówić w modlitwie: „Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię Twoje”. — Mat. 6:9; Jana 17:6, 26.

A czy kościoły chrześcijaństwa uświęcają imię Boże? Czy uważają je za święte i czy je objawiają ludziom, jak to czynił Jezus? Czy jest jakieś ugrupowanie religijne szczególnie znane z tego, że obwieszcza imię Boże?

Tak, jest jedna religia, której wyznawcy są powszechnie znani ze swego oddania dla Jehowy! Marcus Bach w czasopiśmie Adult Student z listopada 1956 napisał: „W szeregach świadków Jehowy są ludzie ze wszystkich warstw społecznych, reprezentujących różny poziom kulturalny, ale łączy ich jedna wspólna cecha: wierność i posłuszeństwo Jehowie”.

Ogłaszanie Królestwa Bożego

Następnym znakiem rozpoznawczym religii prawdziwej jest ogłaszanie Królestwa Bożego. Jezus Chrystus dał dobry przykład również w wydawaniu tego owocu, gdyż „podróżował od miasta do miasta, od wsi do wsi nauczając i głosząc Ewangelię o królestwie Bożym” (Łuk. 8:1, BT). Jego uczniowie żyjący w pierwszym wieku wzorowali się na nim, głosząc „po domach” dobrą nowinę o Królestwie. — Dzieje 20:20, 25.

Kto zanosi dzisiaj ludziom wieść o Królestwie w taki sam sposób, jak to czynił Jezus i apostołowie? Gdybyś zobaczył kaznodzieję chodzącego od domu do domu i gdybyś usłyszał, że ten kaznodzieja mówi ludziom o Królestwie Bożym jako prawdziwej nadziei dla ludzkości, to z jaką religią byś go skojarzył?

Charles Samuel Braden pisze w swej książce These Also Believe (Oni też wierzą): „Żadne inne ugrupowanie religijne na świecie nie wykazuje takiej gorliwości i wytrwałości w szerzeniu dobrej nowiny o Królestwie jak świadkowie Jehowy”.

Trzymanie się z dala od świata

Jeszcze inną cechą wyróżniającą prawdziwą religię jest usłuchanie biblijnego nakazu, żeby trzymać się z dala od świata i jego spraw. Jezus Chrystus wskazał, jaką postawę mieli zająć prawdziwi czciciele Boga, kiedy powiedział: „Oni nie są częścią świata, jak i ja nie jestem częścią świata”. — Jana 17:16, NW.

A co można powiedzieć o kościołach w twojej miejscowości? Czy wierni na czele z duchownymi rzeczywiście „nie są częścią świata”? Czy trzymają się z dala od jego spraw? Dobrze wiesz, co na to odpowiedzieć.

Jednakże prawdopodobnie znasz ludzi, którzy nie wtrącają się do świata i jego spraw. Gazeta Chicago Today z 18 października 1969 pisała: „Ponadto ich wierzenia wymagają całkowitego oddzielenia się od upolitycznionego społeczeństwa, wśród którego żyją”. Oni naprawdę „nie są częścią świata”.

Czy to dociekanie pomogło nam rozpoznać religię prawdziwą? Na pewno, bo dzięki takiemu badaniu można stwierdzić, kto jest prawdziwym sługą Bożym, a kto nie. Ale trzeba tu uwzględnić jeszcze jeden czynnik.

Rozwój religii prawdziwej

Podczas gdy w łonie kościołów i wśród duchowieństwa widać zamieszanie, rozkład i upadek, istnieje wyznanie, które może się wykazać wspaniałym dobrobytem duchowym. Newsweek z 5 stycznia 1970 podaje: „Na przykład katolicka diecezja rothenburska [Niemcy] donosi, że ‚całe rodziny przeszły nagle do świadków Jehowy’”. Rzeczywiście co tydzień tysiące ludzi przyłącza się do świadków Jehowy i podejmuje prawdziwe wielbienie.

Co to wszystko znaczy? Kto okazuje prawdziwą miłość chrześcijańską? Która religia jest znana z tego, że ma wielkie poważanie dla Biblii? Kto uświęca Boskie imię Jehowa, to znaczy kto uważa je za święte? Którzy ludzie tak pracowicie obwieszczają Królestwo Boże? I kto trzyma się z dala od świata i jego spraw?

Które wyznanie spełnia wszystkie te warunki? I które wyznanie niewątpliwie cieszy się błogosławieństwem Bożym?

[Przypis]